ῆς (ἡ) :
   I action de recevoir de la main de qqn : δ. νεώς, DÉM. 1206, 10, succession dans le commandement d’un navire ;
   II p. suite, action de succéder à, succession, en parl. des coureurs qui se transmettent le flambeau (λαμπαδηφόροι) ESCHL. Ag. 313 (au plur.) ; διαδοχαῖς Ἐρινύων, EUR. I.T. 79, par les Érinyes qui (me) poursuivaient alternativement ; en parl. de la succession des générations : διαδοχὴ τῶν ἐπιγιγνομένων, THC. 2, 36 ; τοῦ γένους, HDN 1, 2, 3, succession des descendants, de la famille ; κατὰ διαδοχὴν χρόνου, THC. 7, 27 ; ou abs. κατὰ διαδοχήν, THC. 7, 28, périodiquement : adv., ἐκ διαδοχῆς, ANTIPH. (Bkk. 97, 5) ; POL. 6, 7, 6 ; κατὰ διαδοχάς, ARSTT. Mund. 6, 12, successivement, tour à tour ; ἐκ διαδοχῆς ἀλλήλοις, DÉM. 46, 1 ; PAUS. 10, 22, 4, successivement les uns après les autres ; — particul. ἡ δ. au sens coll. :
      1 la succession, les successeurs, LUC. Nigr. 38 ; particul. la succession ou les successeurs d’Alexandre le Grand, TAT. Or. ad Græc. 881 c Migne ; de même la succession ou les successeurs, càd. les disciples d’un philosophe (de Platon) SEXT. 238, 18, Bkk. ;
      2 ἡ διαδοχὴ τῇ πρόσθεν φυλακῇ, XÉN. Cyr. 1, 4, 17, garde montante ;
      3 αἱ Διαδοχαί, ATH. 162 e ; PLUT. M. 605 b ; ou ἡ Διαδοχή, DL. Proœm. init. ; 2, 12, succession (des maîtres dans les écoles de philosophes grecs) titre d’un ouvrage de Sotion ;
      4 ἡ δ. κλεψύδρας, EN. TACT. le débit d’une clepsydre, litt. la quantité d’eau qui s’écoule successivement pendant un temps déterminé.

Étym. διαδέχομαι.

ἡ, (< διαδέχομαι) taking over from another, νεώς, of a trierarch, D. 50.1.
succession, ἄλλος παρ’ ἄλλου διαδοχαῖς πληρούμενοι by successions or reliefs, A. Ag. 313; διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων Th. 2.36; ἡ τῶν τέκνων δ. Arist. Pol. 1334b39; freq. in dat. pl., ἀνάσσειν διαδοχαῖσιν ἐν μέρει ἐνιαυσίαισιν E. Supp. 406; διαδοχαῖς Ἐρινύων (apparently) by successive attacks of the Furies, Id. IT 79; γένους μακραῖς δ. by long pedigrees, Hdn. 1.2.2; with Preps., ἐκ διαδοχῆς ἀλλήλοις in turns, D. 4.21, cf. Antiph. 8 (but, in succession, Arist. Ph. 228a28); κατὰ διαδοχὴν χρόνου or κατὰ δ., Th. 7.27, 28; κατὰ διαδοχάς Arist. Mu. 398a33; τὰ κατὰ διαδοχὴν κληρονομηθέντα POxy. 1201.7 (iii AD), cf. BGU 907.13 (iii AD). concrete in military sense, relief, relay, ἡ δ. τῇ πρόσθεν φυλακῇ ἔρχεται X. Cyr. 1.4.17, cf. D. 21.164; metaph, σελήνη ἡλίου δ. Secund. Sent. 6.
the succession (i.e.
successors), Luc. Nigr. 38; ἡ περὶ τὸν Πλάτωνα δ. the school of Plato, S.E. M. 7.190; Στωϊκή δ. Plu. 2.605b; ἡ Ἐπικούρου δ. IG2². 1009 (Epist. Plotinae); αἱ Διαδοχαί, title of work by Sotion on the Successions or successive heads of the Philosophic Schools, Ath. 4.162e, cf. D.L. Prooem. 1, 2.12.

ἡ, Uebernahme, z.B. νεώς, des Befehls über ein Schiff, Dem. 50.1 ; Nachfolge, Abwechselung, Aesch. Ag. 304, von den λαμπαδηφόροι ; vgl. διαδέχομαι ; Eur. Suppl. 423 ἐνιαύσιαι ἐν μέρει δ. – Dah. τῶν ἐπιγιγνομένων, von den Nachkommen, Thuc. 2.36 ; Arist.; Geschlechtsfolge, τοῦ γένους, Hdn. 1.2.3 ; Erbfolge, Pol. 6.7.6 ; – auch von den Schulen der Philosophen, Ath. IV.162e ; Plut. exil. 14. – Ablösung, δ. τῇ φυλακῇ ἔρχεται Xen. Cyr. 1.4.17 ; – κατὰ διαδοχὴν χρόνου Thuc. 7.28 ; ablösungsweise, 4.8 ; κατὰ διαδοχάς, abwechselnd, Arist. mund. 6 ; ἐκ διαδοχῆς, Antiphan., bei B.A. 97 durch ἐν μέρει erkl.; dasselbe, ἀλλήλοις Dem. 4.21 ; ποιεῖσθαι τὴν ἐργασίαν, Pol. 5.100.4 u. Sp.