δια·γίγνομαι (f. διαγενήσομαι, etc. v. γίγνομαι) :
   I (διά, entre) se trouver entre : δέκα ἐτῶν διαγενομένων, DÉM. 833, 14, dix années s’étant écoulées dans l’intervalle ; ὀλίγων ἡμερῶν διαγενομένων, PLUT. Ant. 22, peu de jours s’étant écoulés dans l’intervalle ; avec un dat. ἔτη ὀκτὼ τῇ κρίσει ἐκείνῃ διαγέγονε, DÉM. 541, 10, huit années se sont écoulées depuis ce jugement ; cf. IS. 84, 14 ; LYS. 93, 6 ; PLUT. Rom. 22 ; M. 162 b ;
   II (διά, en continuant, jusqu’au bout) continuer d’être ou de faire, d’où :
      1 survivre, HPC. Epid. 1, 939 ; ESCHN. 4, 22 ;
      2 soutenir sa vie, AR. Av. 45 ; ἀπό τινος, ARSTT. Pol. 2, 8, 10, à l’aide de qqe ch., vivre de qqe ch. ;
      3 en gén. passer le temps, avec un acc. τοσάδε ἔτη, PLAT. Ap. 32 e, passer autant d’années ; τὴν νύκτα, XÉN. An. 1, 10, 19, passer la nuit ;
      4 continuer à, ne cesser de, avec un part. ὁποσονοῦν χρόνον ἄρχοντες διαγένωνται, XÉN. Cyr. 1, 1, 1, qqe temps qu’ils se soient maintenus au pouvoir ; διαγέγονεν ὑμᾶς κολακεύων, DÉM. 680, 19, il n’a pas cessé de vous flatter ; cf. XÉN. Mem. 4, 8, 4, etc. ; avec un adv. γενναίως καὶ καλῶς διαγίνεσθαι, PLUT. M. 119 d, conserver (dans l’adversité) des sentiments généreux et nobles.

➳ διαγίνομαι réc. (v. γίγνομαι fin) PLUT. M. 119 d.

Ion. and later Att. διαγίνομαι [γι], fut. -γενήσομαι ; aor. διεγενόμην, also διεγενήθην Phld. Piet. 37: — go through, pass, τοσάδε ἔτη Pl. Ap. 32e; τὴν νύκτα X. An. 1.10.19; δ. ἀπραγμόνως τὴν ἡμέραν Nicom.Com. 1.42; abs., go through life, live, Ar. Av. 45, Th. 5.16; survive, v.l. in Hp. Epid. 1.2; ἐὰν ἄρα διαγιγνώμεθα if we live long enough, Aeschin. 1.51; ἂν διαγένωμαι Diog.Oen. 66; δ. ἀπὸ τῆς τέχνης to subsist by it, Arist. Pol. 1268a31; γενναίως δ. ἔν τινι behave nobly in…, Plu. 2.119d; freq. c. part., διαγενέσθαι ἄρχων continue in the government, X. Cyr. 1.1.1; οὐδὲν ἄλλο ποιῶν διαγεγένηται ἢ διασκοπῶν he was never anything but a theorist, Id. Mem. 4.8.4; δ. κολακεύων D. 23.179.
intervene, elapse, χρόνου μεταξὺ διαγενομένου Lys. 1.15; χρόνων διαγενομένων Is. 11.9, cf. Plu. Rom. 22, etc. ; οἴδαμεν… ἤδη τῇ κρίσει ἐκείνῃ διαγεγονότα ἔτη ὀκτώ Test. ap. D. 21.82, cf. Plu. 2.162c, Phld. Piet. 37, POxy. 68.18 (ii AD).

(γίγνομαι),
1) eine Zeit hindurch dauern, sich behaupten od. erhalten, τοσάδε ἔτη Plat. Apol. 32e ; absol., sein Leben hinbringen, Ar. Av. 45 ; ἀπό τινος, von etwas leben, Arist. Pol. 2.5 ; ἐὰν διαγιγνώμεθα, wenn wir bis dahin leben, Aesch. 1.24 ; τὴν νύκτα, die Nacht hinbringen, Xen. An. 1.10.19 ; oft c. partic., ζητῶν, immerfort untersuchen, Plat. Legg. XII.945d ; Thuc. 5.16 ; ὁποσονοῦν χρόνον ἄρχοντες διαγ. Xen. Cyr. 1.1.1 ; An. 1.5.6 ; Dem. 23.179 u. sonst. So auch ἀνυπόδητος διατελεῖς Xen. Mem. 1.6.2.
2) dazwischen werden ; von Zeiträumen, verlaufen, δέκα ἐτῶν διαγενομένων Dem. 27.63 ; Pol. 2.19.7 ; Plut. oft ; ἔτη ὀκτὼ διαγεγονότα τῇ κρίσει Dem. 21.82, sind über den Prozeß hingegangen ; vgl. Plut. Sept. sap. conv. 19, τούτῳ τῷ λόγῳ πιστευομένῳ πλέον ἢ χίλια ἔτη διαγέγονεν, die Erzählung wurde länger als 1000 Jahre geglaubt.