ῆς (ἡ) :
   I division, d’où :
      1 brouille, inimitié, THC. 6, 65 ; πρός τινα, PLUT. M. 479 b, à l’égard de qqn ;
      2 aversion, répugnance : πρός τι, PLUT. M. 610 a ; τινος, aversion pour qqe ch. PLUT. M. 456 b, ou opposition contre qqn, SPT. Num. 22, 32 ;
      3 p. suite, appréhension, crainte : πρός τι, PLUT. M. 110 a, à l’égard de qqe ch. ;
   II accusation, particul. :
      1 accusation (fondée) EUR. Andr. 1005 ; ISOCR. 5 b ; POL. 5, 86, 7 ;
      2 fausse accusation, calomnie, HDT. 7, 10 ; ATT. (THC. 8, 91, etc.) ; δ. εἴς τινα, AND. 5, 11 ; κατά τινος, PLUT. Them. 4, calomnie dirigée contre qqn ; ἡ ἐμὴ δ. PLAT. Ap. 19 b, la calomnie dirigée contre moi ; ἐπὶ διαϐολῇ εἰπεῖν, HDT. 3, 66, 73, dire calomnieusement ; διαϐολὰς ἐνδέχεσθαι, HDT. 3, 80 ; ou προσίεσθαι, HDT. 6, 123, accueillir des calomnies, prêter l’oreille à des calomnies ; εἰς διαϐολὰς καταστῆσαι, LYS. 171, 31, ou διαϐολὴν ποιεῖν, ARSTT. Rhet. 2, 14, 7, calomnier ; ἐν διαϐολαῖς εἶναι, POL. 2, 11, 4, être calomnié ; διαϐολὴν εἶχεν ὡς πλησιάζων, PLUT. Thes. 19, il fut faussement accusé d’avoir des relations avec, etc. ; διαϐολὴν διαλύειν, THC. 1, 131 ; ἐξελέσθαι, PLAT. Ap. 19 b ; ἀπολύεσθαι, DH. 6, 59, détruire de fausses accusations.

Étym. διαϐάλλω.

ἡ, (διαβάλλω V) false accusation, slander, Epich. 148; ἐπὶ διαβολῇ εἰπεῖν Hdt. 3.66, 73; δ. λόγου Th. 8.91; διαβολὰς ἐνδέχεσθαι, προσίεσθαι, to give ear to them, Hdt. 3.80, 6.123; διαβολὰς ἔχειν ὡς… to have it slanderously said that…, Isoc. 8.125; ὀνείδους καὶ δ. τυγχάνειν Lys. 25.6; ἐνδ. καθεστηκέναι ibid. ; διαλύσειντὴν δ. Th. 1.131; of charges not necessarily false or malicious, δ. ταῖς ἐμαῖς the accusations which I bring, E. Andr. 1005, cf. Isoc. 1.17; τὰ πρὸς διαβολὴν κυροῦντα tending to discredit, Plb. 12.15.9, cf. 2.11.4; ἐμὴ δ.
prejudice against me, Pl. Ap. 19b; δ. εἰς ἐμέ And. 1.30; δ. καθ’ αὑτοῦ παρέσχεν Plu. Them. 4, cf. Phryn.Com. 58; opp. δόξα, ill-repute, Men. 723; δ. λῦσαι καὶ ποιῆσαι remove, create prejudice against an antagonist, Arist. Rh. 1415a27; δ. ἀπολύεσθαι D.H. 6.59. (διαβάλλω III) quarrel, enmity, κατὰ τὰς ἰδίας δ. Th. 2.65; ἡ πρὸς τὸ συγγενὲς δ. Plu. 2.479b; ἡ πρὸς θάνατον δ.
fear, aversion from it, ib. 110a; c. gen., δ. τοῦ πάθους ib. 456b; εἰς διαβολήν τινος to withstand them, LXX Nu. 22.32. (διαβάλλω VIII) legal obligation (?), Leg. Gort. 9.35.
fraud, Sch. Ar. Pl. 373.

ἡ, Beschuldigung, Verläumdung, Her. 7.10 u. Folgde ; διαβολὰς ἐνδέχεσθαι, προσίεσθαι, Thuc. 3.80, 6.123 ; καὶ φθόνος Plat. Apol. 28a ; εἰς διαβολὰς καὶ κινδύνους καταστῆσαι Lys. 13.17 ; διαβολὴν καθ' ἑαυτοῦ παρέσχε, gab Veranlassung zu übler Nachrede, Plut. Them. 4, u. so öfter die schlechte Meinung, in der man bei Andern steht ; πρός τινα, Haß gegen Einen, Plut. Lyc. 20.

1. false accusation, slander, calumny , ἐπὶ διαβολῇ εἰπεῖν (Herdotus Historicus); διαβολὰς ἐνδέχεσθαι to give ear to false accusations , (Herdotus Historicus); ἐμὴ δ. the slanders against me, (Plato Philosophus)
2. a quarrel, enmity , (Thucydides) (ML)