δι·αίρω (f. διαρῶ [ᾰ], ao. διῆρα, etc.) :
   I tr.
      1 (διά, en séparant) lever pour éloigner : δ. τὸν πόλεμον ἀπό, PLUT. Ages. 15, transporter la guerre loin de ; d’où simpl. écarter, ouvrir : τὸ στόμα, DÉM. 375, 14 ; 405, 26, la bouche toute grande ; au pass. διηρμένος, litt. qui a la bouche grande ouverte, càd. qui parle ou écrit avec ampleur ou magnificence, DH. Rhet. 6, 6 ; LGN 2, 2 ;
      2 (διά, à travers) lever : ἄνω τὸν αὐχένα, XÉN. Eq. 10, 3, lever le cou ; au pass. fig. δ. εἰς ou πρὸς ὕψος, PHIL. 2, 510, 614, s’élever vers les sommets ;
      3 fig. exagérer, PHIL. 2, 575 Migne ;
   II intr. en appar. (s.-e. ἑαυτόν ou νῆα) se lancer à travers, traverser : τὸ πέλαγος, ARSTT. fr. 268 ; τὸν πόρον, POL. 1, 37, 1, la mer, le détroit ; avec une prép. : εἰς τὴν Σικελίαν, POL. 1, 39, 1, s’embarquer pour la Sicile ;

Moy. :
   I tr.
      1 lever en écartant : διαράμενος (s.-e. τὰ σκέλη) TH. Char. 3, litt. ayant écarté (les jambes), càd. ayant marché à grands pas ;
      2 lever pour soi ou qqe ch. à soi : δ. βακτηρίαν, PLUT. Lys. 15, lever son bâton ; fig. δ. τι, PLAT. Ax. 370 b, prendre sur soi qqe ch., se charger de qqe ch. ;
   II intr. s’élever : πρὸς τὴν θέαν, ARSTT. Mund. 1, vers la contemplation (de l’ensemble des choses).

➳ Act. pf. 3 sg. διῆρκε, LUC. V. auct. 7. Pass. pf. part. διηρμένος, LUC. Tox. 55, etc.

aor. διῆρα D.H. 1.35: — raise up, lift up, δ. ἄνω τὸν αὐχένα X. Eq. 10.3; metaph, exaggerate, τὰ πράγματα Ph. 2.575; — Med., rise, become prominent, of the breasts, Hp. Gland. 16; lift up oneself, πρὸς τὴν τῶν ὅλων θέαν Arist. Mu. 391a3; c. acc., lift up what is one΄s own, δ. τὴν βακτηρίαν Plu. Lys. 15; τοὺς ἄκοντας Luc. Tox. 40; τόσον δ.
take so much on oneself, dub.l. in Pl. Ax. 370b; — Pass., δ. πρός, εἰς ὕψος, Ph. 2.510, 619; metaph, πρὸς ἀλαζονείαν Plu. 2.116e.
separate, remove, τὸν πόλεμον ἀπό… Plu. Ages. 15; — Med., διαράμενος (sc. τοὺς πόδας) with long strides, Thphr. Char. 3.6. δ. τὸ στόμα open one΄s mouth, D. 19.112, 207; hence Rhet., διηρμένος lofty, sublime, D.H. Th. 6.6, Vett. Cens. 5.3, Longin. 2.2, Hermog. Id. 2.9; λέξις ib. 1.1; ποιητική Luc. Hist. Conscr. 45. intr. (sc. ἑαυτόν, etc.), lift oneself over, cross, τὸ πέλαγος, of swans, Arist. Fr. 344; τὸν πόρον Plb. 1.37.1; εἰς Σαρδόνα ib. 24.5, etc. ; τὴν ἀκτήν D.H. l.c.

(αἴρω),
1) aufheben, erheben ; ἄνω τὸν αὐχένα Xen. re Eq. 10.3. – Med., sich erheben, πρὸς τὴν τῶν ὄντων θέαν Arist. mund. 1 ; βακτηρίαν, seinen Stock erheben, Plut. Lys. 15, u. öfter ; Luc. Tox. 40 ; – οὐδὲ τὸ στόμα διᾶραι, nicht einmal den Mund (voneinander tun) öffnen u. die Stimme erheben, Dem. 19.112, 21.67 ; προσωπεῖα διῃρμένα τὸ στόμα, mit aufgesperrtem Munde, Luc. – Vom Styl, erhaben, διῃρμένος, Rhetor., vgl. Schäfer Melet. p. 10.
2) intr., sich erheben, aufbrechen ; ἐς Σικελίαν Pol. 1.39.1, u. öfter ; übersetzen, über τὸν πόρον, τὸν κόλπον, 1.37.1, 5.16.5 ; vgl. αἴρω.