[ῐ] (ao. ἐδίανα [ᾱν]; v. ci-dessous) :
      1 mouiller, acc. IL. 22, 495 ; au pass. IL. 13, 30 ;
      2 particul. mouiller de larmes, d’où verser des larmes sur, pleurer sur, acc. ESCHL. Pers. 1038 ;

Moy. mouiller de larmes : ὄσσε, ESCHL. Pers. 1064, ses yeux ; d’où abs. pleurer, ESCHL. Pers. 258, 1039.

➳ Act. prés. 3 sg. διαίνει, TH. Vent. 58. Impf. 3 sg. poét. δίαινε, IL. 21, 202. Ao. 3 sg. ion. ἐδίηνε, IL. 22, 495 ; inf. διᾶναι, ARÉT. 113 b, ou διῆναι, HLD. CHIR. (STOB. Fl. 100, 6). Pass. impf. 3 sg. poét. διαίνετο, IL. 13, 30.

aor. ἐδίηνα, wet, moisten, ὑπερῴην δ’ οὐκ ἐδίηνε Il. 22.495; ὄμμα διῆναι Heliod. Med (?). ap. Stob. 4.36.8 (hex.); διαίνετο… ἄξων Il. 13.30; οἴνῳ διαίνων ἔντερ’ Axionic. 8.3; — Med., διαίνεσθαι ὄσσε wet one΄s eyes, A. Pers. 1064 (lyr.); and abs., weep, ib. 258 (lyr.); δίαινε πῆμα. Ans. διαίνομαι weep for the woe — I weep, ib. 1038 (lyr.), cf. Sch. ad loc., S. Fr. 210.35. — Rare in Prose, Arist. Mete. 387a28.

(zunächst entstanden aus *διανίω ; vgl. δεύω, διερός ?), benetzen, Apoll. Lex.Hom. p. 58.20 διαίνειν· βρέχειν. Homer. Il. 21.202 δίαινε δέ μιν μέλαν ὕδωρ ; 22.495 κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχεν, χείλεα μέν τ' ἐδίην', ὑπερῴην δ' οὐκ ἐδίηνεν ; 13.30 von der Fahrt Poseidons über das Meer οὐδ' ὑπένερθε διαίνετο χάλκεος ἄξων. – Sp., wie Rufin. 6 (V.60). – Bes. = mit Tränen benetzen, beweinen ; πῆμα Aesch. Pers. 1038 ; ebenso med., absol., 258 ; ὄσσε 1064, ὄμμα Hel. Stob. fl. 100.6.