δι·αΐσσω, att. διᾴσσω ou διᾴττω, qqf. διάττω (f. διᾴξω, ao. διῇξα, pf. inus.) :
   I (διά, de côté et d’autre) :
      1 s’élancer en écartant : σπασμὸς διῇξε πλευρῶν, SOPH. Tr. 1083, une convulsion fit battre mes flancs, mes flancs furent agités d’un mouvement convulsif ;
      2 s’élancer de tous côtés : φήμη διῇξε, EUR. I.A. 426, le bruit se répandit de tous côtés ;
   II (διά, à travers) s’élancer à travers : ἐς τὸ μέσον, HDT. 4, 134, s’élancer au milieu (de la foule) ; avec l’acc. δ. ὄρη, SOPH. O.R. 208, s’élancer à travers les montagnes ; en parl. d’un bruit : δ. ἄντρων μυχόν, ESCHL. Pr. 133, retentir jusqu’au fond des cavernes ; abs. ἀστέρες διᾴττοντες (sel. Bkk. et Bonitz διάττοντες) ARSTT. Meteor. 1, 4, 7 ; PLUT. Lys. 12 ; διαΐσσοντες ἀστέρες, CLÉM. 1, 217 b Migne, étoiles filantes.

➳ Prés. ion. ind. 3 pl. διαΐσσουσιν, HPC. 457, 24 ; sbj. 3 pl. διαΐσσωσιν, HPC. 603, 50. Prés. att. 3 sg. διᾴσσει, SOPH. O.R. 208. Ao. ind. 3 sg. διῇξε(ν), ESCHL. Pr. 133 ; SOPH. Tr. 1083, etc. ; part. neutre διᾷξαν, THÉM. 357 b.

Att. διᾴσσω or διᾴττω (wrongly written διάττω in codd., Arist. Mete. 341b35, etc.), aor.1 διῇξα (v. infr.): — rush or dart through or across, πυρὸς λαμπρὸν διάϊσσεν μένος B. 3.54; λαγὸς ἐς τὸ μέσον διήϊξε Hdt. 4.134; also c. acc., Λύκι’ ὄρεα διᾴσσει S. OT 208 (lyr.); of sound, ἀχὼ… διῇξεν ἄντρων μυχόν A. Pr. 133 (lyr.) (but φήμη διῇξε spread abroad, E. IA 426); of pain, σπασμὸς διῇξε πλευρῶν S. Tr. 1083, cf. Hp. Morb. 1.22; φρῖκαι διὰ τοῦ σώματος δ. Id. Mul. 1.35; διᾴττοντες [ἀστέρες] shooting stars, Anaxag. ap. D.L. 2.9, Arist. Cael. 395a32, Gem. 17.47.

ion. u. poet. = διᾴττω, Her. 4.134.