ου (ἡ) :
   I entretien, d’où :
      1 conversation, HPC. Art. 794 ; PLAT. Conv. 203 a ;
      2 discussion par demandes et par réponses, PLAT. Theæt. 146 b, Rsp. 454 a ;
   II langage, d’où :
      1 langage articulé, p. opp. à φωνή, ARSTT. H.A. 4, 9, 16, etc. ;
      2 langage courant, ARSTT. Rhet. 3, 2, 5 ;
      3 manière de parler, AR. fr. 552 ; DÉM. 982, 19 ; particul. langage propre à un pays (le grec, le latin, etc.) POL. 1, 67, 9 ; DS. 5, 6, etc. ; d’où dialecte, DH. 5, 17, 1 Reiske ; SEXT. 612, 7 Bkk. ; CLÉM. 1, 880 a, 2, 353 a Migne; ou locution particulière, PLUT. Alex. 31 ; style d’un écrivain, DH. Comp. 3.

Étym. διαλέγω.

ἡ, discourse, conversation, Hp. Art. 30; θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους Pl. Smp. 203a; discussion, debate, argument, Id. Tht. 146b; opp. ἔρις, Id. R. 454a.
common language, talk, δ. ἡ πρὸς ἀλλήλους Arist. Po. 1449a26; ἡ εἰωθυῖα δ. Id. Rh. 1404b24.
speech, language, Ar. Fr. 685; καινὴν δ. λαλῶν Antiph. 171; δ. ἀμνίου, opp. τὰ ἔνδον δράκοντος, Hermipp. 3; articulate speech, language, opp. φωνή, Arist. HA 535a28; τοῦ ἀνθρώπου μία φωνή, ἀλλὰ διάλεκτοι πολλαί Id. Pr. 895a6; but also, spoken, opp. written language, D.H. Comp. 11.
the language of a country, Plb. 1.80.6, D.S. 5.6, etc. ; esp.
dialect, as Ionic, Attic, etc., Diog. Bab. Stoic. 3.213, D.H. Comp. 3, S.E. M. 1.59, Hdn. Gr. 2.932; also, local word or expression, Plu. Alex. 31.
way of speaking, accent, D. 37.55. pl., modes of expression, Epicur. Ep. 1 p. 24U.
style, πανηγυρική, ποιητικὴ δ., D.H. Comp. 23, 21; esp.
poetical diction, Phld. Po. 2 Fr. 33, al. of musical instruments, quality, ΄idiom΄, Arist. de An. 420b8.

ἡ,
1) Gespräch, Unterredung ; θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους Plat. Symp. 203a ; übh. Sprache, Rede, Theaet. 183b ; Isocr. 15.283 ; ἐν τῇ διαλέκτῳ, in der gewöhnlichen Rede, Arist. poet. 22, wie εἰωθυῖα δ. rhet. 3.2 ; περὶ τοῦ ἐμοῦ βαδίσματος ἢ τῆς διαλέκτου, oder über meine Art zu reden, Dem. 87.55 ; – Sp.
2) nach Schol. Ar. Nub. 317 φωνῆς χαρακτὴρ ἐθνικός, Redeweise eines Stammes od. Volkes im Ggstz zu einer andern Mundart ; Plut. Alex. 31 u. öfter, u. bes. bei Gramm., die im Griechischen διάλεκτος Ἰάς, Ἀτθίς, Δωρίς, Αἰολίς u. κοινή unterscheiden.

διά-λεκτος, -ου, ἡ
(< διαλέγομαι), [in LXX: Dan LXX 1:4 (לָשׁוֹן), Est.9:26 * ;]
__1. conversation, discourse, speech (Plat., Dem., al.).
__2. As in Polyb. and later writers, the language or dialect of a particular country or district: Act.1:19 2:6, 8 21:40 22:2 26:14.†
(AS)