διά·κενος, ος, ον :
   I (διά, dans l’intervalle) qui laisse un vide au milieu : τὸ δ. THC. 4, 135, espace vide au milieu, intervalle ; τὰ δ. PLAT. Tim. 58 b, 60 e, cavités, creux ;
   II (διά, à travers) :
      1 qui laisse passer par les interstices, poreux, spongieux, GAL. 8, 73 ;
      2 profondément creux : διάκενον δεδορκέναι, LUC. Nec. 15, avoir des yeux caves ;
      3 p. suite, vide, d’où grêle, maigre, PLUT. Lyc. 17 ; Popl. 15 ; fig. entièrement vain, PLAT. Leg. 820 e.

Étym. διά, κενός.

ον, empty, hollow, σφαῖρα Sor. 1.93; τὸ δ.
gap, breach, Th. 4.135, 5.71; τὸ δ. τοῦ ὀδόντος Antyll. ap. Orib. 10.36.3; interval, Aristox. Harm. p. 26 M. ; τὰ δ.
hollows, Pl. Ti. 58b, 60e; διάκενον δεδορκότα with a vacant stare, of skeletons, Luc. Nec. 15.
empty or vain, Pl. Lg. 820e; δ. ἑλκυσμός, of idle fancies, Chrysipp. Stoic. 2.22. Adv. -νως, ἕλκειν τὴν διάνοιαν Iamb. Myst. 2.10; κοπιᾶν Macar. 1.99.
thin, lank, Plu. Lyc. 17; δ. καὶ λαγαροί Id. Publ. 15; δ. τοὺς βουβῶνας Philostr. Gym. 37.
porous, Gal. 8.672; δ. ἄρτοι light bread, LXX Nu. 21.5. Adv. διακένως, ζώνη δ. ὑφασμένη of a gauzy texture, J. AJ 3.7.2.

ον,
1) ganz leer, hohl ; Plat. Tim. 60 ef ; τὸ διάκενον, der leere Zwischenraum, Thuc. 5.71 ; unbewachte Stelle, 4.135 ; Arist. Probl. 23.8 ; Luc. sagt διάκενον δεδορκέναι, hohl blicken, von Hungernden u. Kranken, Necyom. 15.
2) dünn ; κίονες, πέρα τοῦ καλοῦ, Plut. Popl. 15 ; ἕξις, mager, Lyc. 17.
3) daher = nichtig ; ἵνα μὴ διάκενα ᾖ τὰ τῶν νόμων Plat. Legg. VII.820e.

empty (MT)