οῦ (ὁ) :
A act. :
   I lien :
      1 au propre, tout ce qui sert à lier, particul. corde, IL. 6, 507 ; câble, amarre, OD. 13, 100, etc. ; courroie pour assujettir une porte, OD. 21, 241 ; courroie pour un joug, XÉN. An. 3, 5, 10, etc. ; nœud, OD. 8, 443, 447 ; attache ou armature (en fer), PHIL. BYZ. ; p. ext. clou, IL. 18, 379 ; au plur. d’ord. liens, chaînes, fers, IL. 5, 391 ; OD. 12, 54 ; ἐν τοῖς δεσμοῖς δεῖν, PLAT. Crat. 402 a, jeter (litt. lier) dans les fers ; ἐν δεσμοῖσι, SOPH. fr. 60 ; δεσμοῖς, THC. 7, 82, dans les fers ; ἐκ δεσμῶν λυθῆναι, ESCHL. Pr. 509, 770, être délivré de ses fers ; ὁ ἐπὶ τῶν δεσμῶν, LUC. Tox. 29, le préposé aux fers, le geôlier (cf. δεσμοφύλαξ) ; p. suite, au sg. emprisonnement, prison, HDT. 3, 145 ; δεσμὸν καταγιγνώσκειν, DÉM. 747, 18 et 20, condamner à la prison ; δεσμοῦ τιμᾶσθαι, LYS. 105, 16, être puni de la prison ; ἐν δημοσίῳ δεσμῷ, PLAT. Leg. 864 e, dans la prison publique ; en gén. captivité : δ. καὶ δουλεία, XÉN. Cyr. 3, 1, 24, captivité et servitude ;
      2 fig. d’ord. au plur. liens (d’amitié, etc.) PLAT. Prot. 322 c ; δ. πολιτείας, PLAT. Leg. 793 b, liens du gouvernement de l’État, càd. lois ;
   II ligature, ARSTT. H.A. 1, 16, 14, etc. ;
B pass. faisceau de choses liées, POLL. 2, 135 ; etc. ; d’où masse compacte : δ. ἀργυρίου, SPT. Gen. 42, 27, lingot d’argent.

➳ Plur. δεσμοί ou δεσμά (v. *δεσμόν) ; sel. TH. MAG. p. 79, δεσμά mieux que δεσμοί ; mais δεσμοί égalem. dans une inscript. att. ancienne, CIA. 2, 678 b, 48, 51 (378/336 av. J.C.).

Étym. δέω¹.

ὁ, pl. δεσμά h.Merc. 157, al., Thgn. 459, Hdt. 6.91, and so mostly in Trag., A. Pr. 513, etc., and Pl. Euthphr. 9a; but δεσμοί A. Pr. 525, E. Ba. 518, 634, usu. in Pl., as Lg. 793b, al. ; both forms in Att. Inscrr., δεσμοί IG 2.678B 48, δεσμά ib. 791.31, the latter preferred by Thom.Mag. p. 79R. (sg. δεσμόν SIG 246 ii 36 (Delph.), Att. acc. to Hsch.); (δέω¹): — band, bond, anything for tying and fastening, as halter, Il. 6.507; mooring-cable, Od. 13.100, etc. ; door-latch, 21.241; yoke-strap, X. An. 3.5.10; metaph, any bond of union or connexion, Pl. Ti. 31c, etc. ; of the vowels, Id. Sph. 253a; δεσμοὶ πολιτείας, of the laws, Id. Lg. 793b; εἰς τὰ δεσμοῦ for binding material, PTeb. 120.70 (i BC). in pl. (never δεσμά in this sense), bonds, chains, ἐκ δεσμῶν λυθῆναι A. Pr. 509, 770; πρὶν ἂν ἐξ ἀγρίων δ. χαλάσῃ ib. 177; ἐν δεσμοῖσι S. Fr. 63; εἰς δεσμοὺς ἄγειν E. Ba. 518; δεσμοῖς Th. 7.82; ὁ ἐπὶ τῶν δ., = δεσμοφύλαξ, Luc. Tox. 29; in sg., collectively, bonds, imprisonment, δ. ἀχλυόεις Epigr. ap. Hdt. 5.77 (= IG1². 394); οὐδὲν ἄξιον δεσμοῦ Hdt. 3.145; ἐν. δ. S. Ant. 958; ἐν δημοσίῳ δ. δεθείς Pl. Lg. 864e; ἔδησεν ἑαυτὸν τιμησάμενος δεσμοῦ Lys. 6.21; metaph of moral bondage, Porph. Abst. 1.38, al.
ligature, Arist. HA 495b13, al. δ. ἄρθρου in Hp. Fract. 37 is expld. by Gal. ad loc. as ankylosis. spell, charm, Iamb. Myst. 3.27. = δέσμη, Pap. in Philol. 80.341, Poll. 2.135, Eust. 862.27; ἀσπαράγου δ. BGU 1120.14 (i BC); δ. ἀργυρίου LXX Ge. 42.27; cf. δέσις III.

ὁ (δέω¹), alles zum Binden Dienende, Band, Strick, Tau, Riemen, Fessel usw.; vgl. δέσμα. Bei Homer häufig : Ankertau, Od. 13.100 ; Fessel, Il. 5.391 ; Schiffstaue als Fesseln des Odysseus Od. 12.54, 164, 196 ; Fesseln des Ares und der Aphrodite von Metall Od. 8.274 ; Halfter, Il. 6.507 ; Knoten, Od. 8.447 ; Nägel oder Nieten zur Befestigung von Henkeln, Il. 18.379, vgl. Scholl. und Apollon. Lex.Homer. 57.31 ; Türriemen, Od. 21.241. Den Dual hat Homer nicht ; der Plural τὰ δεσμά kommt in der Ilias und Odyssee auch nicht vor, sondern erst in den Homerischen Hymnen, h.Apoll. 129, h.Merc. 157, 409, H. 6.13 ; den Plural οἱ δεσμοί, τοὺς δεσμούς, δεσμῶν, δεσμοῖσι u. δεσμοῖς, gebraucht Homer vermischt mit dem Singular, δεσμός, δεσμοῖο, δεσμῷ, δεσμόν, ohne die Numeri der Bedeutung nach wesentlich zu unterscheiden ; vgl. z.B. Od. 8.296 ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο mit vs. 317 ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει ; interessant vs. 359, ἃς εἰπὼν δεσμὸν ἀνίει μένος Ἡφαίστοιο, var. lect. δεσμῶν ; auf diese Stelle bezieht sich wohl in einem Schol. O zu vs. 355 die Notiz Ἀρίσταρχος δὲ δεσμόν γράφει, ein von seinem Platze verschlagenes Bruchstück aus Didymus. – Prosa, Plat. Crat. 402a u. öfter ; δεσμοὶ φιλίας συναγωγοί Prot. 322c ; = Gefängnis, οὐδὲν ἄξιον δεσμοῦ Her. 3.145 ; ἐν δημοσίῳ δεσμῷ δεθείς Plat. Legg. IX.864e ; plur., ἐν τοῖς δεσμοῖς δήσας Crat. 404a ; πληγαὶ καὶ δεσμοί Legg. VI.764b ; δεσμοῖς χρονίοις καὶ ἐμφανέσι κολάζειν IX.855b ; vgl. Thuc. 7.82 ; δεσμὸς καὶ δουλεία Xen. Cyr. 3.1.24 ; δεσμὸν καταγιγνώσκειν, Gefängnisstrafe zuerkennen, Dem. 24.152 ; ὁ ἐπὶ τῶν δεσμῶν, der Gefängniswärter, Luc. Tox. 29. – Theaetet. Schol. 1 (VI.27) ἄγκυραν ἐχενηΐδα, δεσμὸν ἀέλλῆς. – Der plur. δεσμά Aesch. Prom. 52 u. öfter ; Theocr. 30.24.41 ; seltener in Prosa, Plat. Euth. 9a ; doch gew. bei Sp., wie Luc. Tox. 6 u. öfter ; DS. 14.103.

δεσμός, -οῦ, ὁ
(< δέω), [in LXX chiefly for אסר ;]
a band, bond: metaph., Luk.13:16; ὁ δεσμὸς τ. γλώσσης, Mrk.7:35 (for this expression in π., see Deiss., LAE, 306 ff.; of actual bonds, see Ruth., Gr., 9). Pl., δεσμοί, Php.1:13; δεσμά (as also in cl.), Luk.8:29, Act.16:26 20:23; genitive, dative, Act.23:29 26:29, 31, Php.1:7, 14, 17, Col.4:18, 2Ti.2:9, Phm 10, Heb.11:36, Ju 6; ἐν τοῖς δ. τοῦ εὐαγγελίου Phm 13.†
(AS)