1 tr. effrayer : τινα, IL. 4, 184 ; 13, 810 ; 20, 201 et 432, etc. qqn ; τινὰ ἀπὸ νεκροῦ, IL. 18, 164, effrayer qqn de manière à l’écarter d’un cadavre ; ou simpl. avec ἀπό : ἀπὸ γὰρ δειδίσσετο τάφρος (ἵππους), IL. 12, 82, car le fossé effrayait (les chevaux) et (les) faisait reculer ; avec un inf. φευγέμεν ἂψ ὀπίσω δ. THCR. Idyl. 25, 74, effrayer et faire fuir en arrière ;
      2 intr. s’effrayer, IL. 2, 190 ; A.RH. 2, 1219 ; τι, ORPH. Arg. 55, s’effrayer de qqe ch.

➳ Prés. ind. 2 sg. δειδίσσεαι, IL. 13, 810 ; impér. 2 sg. -ίσσεο, IL. 4, 184 ; A.RH. l. c. ; 3 sg. -ισσέσθω, IL. 15, 196 ; inf. -ίσσεσθαι, IL. 2, 190. Impf. 3 sg. δειδίσσετο, IL. THCR. ORPH. ll. cc. Fut. 3 sg. δειδίξεται, HÉS. Sc. 111 ; inf. -ίξεσθαι, IL. 20, 201, 432. Ao. inf. δειδίξασθαι, IL. 18, 164 ; mais ao. réc. part. δειδισάμενος, APP. Civ. 5, 79. Pf. impér. 2 sg. δείδιχθι, NIC. Al. 443 ; inf. δειδίχθαι, MAX. π. κατ. 149.

Étym. forme épq. de δεδίσσομαι.

later δεδίσσομαι, Att. δειδίττομαι ; impf. ἐδεδίσκετο Ar. Lys. 564; fut. -ίξομαι Il. 20.201; aor.1 inf. δειδίξασθαι (v. infr.), δεδίξασθαι Hsch. ; part. δεδιξάμενος D. 19.291:
causal of δείδω, frighten, alarm, μὴ… δειδίσσεο λαὸν Ἀχαιῶν Il. 4.184, cf. 13.810, Pl. Phdr. 245b, Luc. Bis Acc. 7, etc. ; μὴ δή μ’ ἐπέεσσι… ἔλπεο δειδίξεσθαι Il. 20.201, cf. Hes. Sc. 111; Ἕκτορα… ἀπὸ νεκροῦ δειδίξασθαι to scare him away from the corpse, Il. 18.164 (in 2.190 οὔ σε ἔοικε, κακὸν ὥς, δειδίσσεσθαι it may be taken in either sense, cf. 15.196); c. inf., φευγέμεν ἂψ ὀπίσω δειδίσσετο Theoc. 25.74, D. 19.291, Prooem. 43, D.H. 1.71, al. ; cf. δεδίσκομαι ΙΙ. intr., fear, ἢν ἡ γυνὴ… δειδίσσηται (v.l. διδ-) Hp. Mul. 1.25; μὴ… λίην δειδίσσεο θυμῷ A.R. 2.1219, cf. Plu. Dio 57; c. acc., to be afraid of, Orph. A. 56, etc. ; aor. δειδισάμενος App. BC 5.79; τὴν αὐγήν Aret. CA 1.1; τὸν ἄνδρα Luc. Sol. 5.

= δεδίσσομαι,
1) transit., in Furcht setzen, Einen erschrecken ; versuchen, Einen zu erschrecken : τίη δειδίσσεαι αὔτως Ἀργείους Il. 13.810, μηδέ τί πω δειδίσσεο λαόν 4.184, χερσὶ δὲ μή τί με πάγχυ κακὸν ἃς δειδισσέσθω 15.196, ὥς ῥατὸν οὐκ ἐδύναντο δύω Αἴαντε Ἕκτορα ἀπὸ νεκροῦ δειδίξασθαι 18.164, Πηλείδη, μὴ δή μ' ἐπέεσσί γε νηπύτιον ἃς ἔλπεο δειδίξεσθαι 20.201, 432 ; ohne Objekt, ἀπὸ γὰρ δειδίσσετο τάφρος εὐρεῖα, wohl Tmesis, Il. 12.52.
2) intransit., erschreckt werden, fürchten : Il. 2.190 οὔ σε ἔοικε κακὸν ἃς δειδίσσεσθαι. – Vgl. δεδίσσομαι.