'(impf. ἐδάμαζον, f. δαμάσω [ᾰσ], ao. ἐδάμασα [ᾰσ], pf. δεδάμακα ; pass. ao.1 ἐδαμάσθην, pf. δεδάμασμαι ; v. les temps de δαμάω et de δάμνημι ; cf. δαμνάω) dompter, d’où :
      1 au propre, soumettre au joug, domestiquer, en parl. d’animaux, XÉN. Mem. 4, 1, 3 (cf. ci-dessous le Moy.) ;
      2 p. anal. soumettre (une jeune fille) au joug du mariage (cf. δάμαρ) : ἀνδρὶ δ. IL. 18, 432, soumettre (Thétis) à la puissance d’un époux qui n’est pas un dieu ; au pass. PD. P. 4, 24 ;
      3 soumettre par la force des armes, soumettre, vaincre : avec un suj. de divinité ou de pers. : δ. λαὸν Ἀχαιῶν, IL. 9, 118 (cf. 16, 845 ; OD. 14, 367), soumettre le peuple des Grecs, en parl. de Zeus ; βίῃ καὶ χερσὶ δαμάσσας, HÉS. Th. 490, (l’)ayant dompté par la force et la violence ; τινὶ ὑπὸ σκήπτρῳ δ. IL. 6, 159, soumettre (les Argiens) au sceptre de qqn (de Zeus) ; abs. Ἀχαιοὺς δ. OD. 9, 59, vaincre les Grecs ; τινί τινα δ. OD. 18, 57, soumettre ou frapper qqn au profit d’un autre ; avec un suj. de chose : τινὰ θυμὸν δ. IL. 14, 316, dompter le cœur de qqn, en parl. de l’amour ;
      4 p. ext. tuer, faire périr : τινά, IL. 21, 90, qqn ; τινά τινι, IL. 22, 176 ; τινὰ χερσί τινος, IL. 22, 446, faire périr qqn par la main d’un autre ; θεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασθείς, IL. 16, 816, frappé et tué par la lance d’un dieu ; en parl. d’animaux : σῦν, IL. 16, 826, tuer un sanglier, en parl. d’un lion ; avec un suj. de chose : τὸν δ' οὐ βέλος δάμασσεν, IL. 5, 106, mais le trait ne le tua point ; cf. IL. 18, 119, etc. ;

Moy. (f. δαμάσομαι, ao. ἐδαμασάμην) [ᾰσ] dompter, d’où :
      1 propr. soumettre au joug (un animal) acc. IL. 23, 655 ; OD. 4, 637 ;
      2 p. ext. dompter, soumettre, vaincre : δ. φρένας οἴνῳ, OD. 9, 454, ou τινα οἴνῳ, OD. 9, 516, dompter ou vaincre la raison de qqn par l’ivresse ;
      3 p. suite, tuer, faire périr, en parl. d’un trait, IL. 11, 478.

➳ Act. prés. non homér. ESCHL. Ch. 324 ; EUR. Alc. 980 ; ANACR. 62 ; rare en prose, XÉN. Mem. 4, 3, 10 ; SPT. Dan. 2, 40 ; 3 sg. éol. δαμάσδει, THCR. Idyl. 4, 55. Impf. ἐδάμαζον, EUR. H.f. 374. Fut. 3 sg. δαμάσει, ANTH. 6, 329 ; SPT. Dan. 2, 40 ; épq. δαμάσσει, IL. 22, 176 ; A.RH. 3, 353 ; 4, 1654 ; autre fut. (c. de *δαμάω = δαμάσω) 3 sg. δαμᾷ, IL. 1, 61 ; épq. δαμάᾳ, IL. 22, 271 ; 3 pl. δαμόωσι, IL. 6, 368. Ao. ἐδάμασα, PD. N. 7, 90 ; poét. δάμασα, IL. 16, 543 ; 22, 446 ; HÉS. Th. 857 ; PD. O. 10, 30 ; SOPH. Ant. 827 ; poét. ἐδάμασσα, IL. 5, 191 ; 16, 813 ; HÉS. Th. 332 ; PD. P. 2, 8 ; EUR. H.f. 381 ; ou δάμασσα, IL. 5, 106 ; OD. 14, 367 ; PD. P. 8, 80 ; impér. δάμασον, IL. 9, 496 ; poét. δάμασσον, IL. 3, 352 ; sbj. δαμάσσω, IL. 16, 438 ; 3 sg. -άσῃ, OD. 5, 468, ou -άσσῃ, IL. 5, 138 ; 1 pl. -άσσομεν (p. -άσσωμεν), IL. 22, 176 ; opt. 3 pl. -άσειεν, THCR. Idyl. 22, 93 ; inf. -άσσαι, MOSCH. 2, 76 ; OPP. H. 1, 14 ; part. -άσσας, OD. 4, 244 ; dor. -άσσαις, PD. O. 9, 92. Pf. part. δεδαμακότες, STOB. Fl. Mon. 82, vol. 4, p. 273 Mein. — Pass. ao. ἐδαμάσθην, OD. 8, 231 ; poét. δαμάσθην, IL. 19, 9 ; sbj. 3 sg. -ασθῇ, ESCHL. Sept. 338, 765 ; opt. 3 pl. -ασθεῖεν, XÉN. Mem. 4, 1, 3 ; inf. -ασθῆναι, ISOCR. 148 c ; part. -ασθείς, IL. 22, 55 ; PD. O. 2, 20 ; etc. Pf. δεδάμασμαι, NIC. Al. 29 ; PLUT. M. 451. Pl.q.pf. 3 sg. poét. δεδάμαστο, SIB. 5, 5. — Moy. prés. δαμάζομαι, ESCHL. Suppl. 884 vulg. ; EUR. fr. 683 ; ANAXIL. (Com. fr. 3, 163, 175). Fut. 3 sg. épq. δαμάσσεται, OPP. H. 4, 373. Ao. 3 sg. poét. ἐδαμάσσατο, OD. 9, 516 ; PD. P. 3, 35 ; poét. δαμάσσατο, IL. 5, 278 ; en prose réc. 3 sg. ἐδαμάσατο, GAL. 3, 3 ; 3 pl. poét. δαμάσαντο, IL. 10, 210 ; Q. SM. 14, 138 ; sbj. 3 sg. épq. -άσσεται (p. -άσσηται) IL. 11, 478 ; 21, 226 ; opt. -ασαίμην, OD. 4, 637 ; 3 pl. épq. -ασαίατο, OD. 16, 105 ; inf. -άσασθαι, IL. 23, 655 ; part. -ασσάμενος, OD. 9, 454.

Étym. v. δάμνημι.

'

A. Ch. 324 (lyr.), etc. ; fut. δαμάσω AP 6.329 (Leon.); Ep. δαμάσσω Il. 22.176, also δαμᾷ, δαμάᾳ, 1.61, 22.271; 3 pl. δαμόωσι 6.368 (v. δαμάω); aor.1 ἐδάμασα Pi. N. 7.90 (part. δαμάσσαις O. 9.92), Ep. ἐδάμασσα, δάμασσα, Il. 5.191, Od. 14.367; pf. δεδάμακα Stob. Flor. Monac. 82; — Med., fut. Ep. δαμάσσομαι Il. 21.226; aor. ἐδαμάσσατο, δαμάσαντο, δαμασσάμενος, Od. 9.516, Il. 10.210, Od. 9.454; aor.1 opt. δαμάσαιτο Leg. Gort. 2.11; aor.2 opt. δάμοιτο CIG 4000.18 (Iconium); — Pass., fut. 3 δεδμήσομαι h.Ap. 543; irreg. δαμοῦμαι PMagPar. 1.2906; aor. ἐδαμάσθην Od. 8.231, Pi. O. 2.20, A. Pers. 279 (lyr.), E. Ph. 563; Ep. δαμάσθην Il. 19.9, cf. 16.816; ἐδμήθην, imper. δμηθήτω 9.158, δμηθείς 4.99, Hes. Th. 1000, Dor. δμαθείς A. Pers. 907 (lyr.), E. (lyr., v. infr.), Cerc. 7.1; ἐδάμην [α] Il. 13.812, Parm. 7.1, etc. ; Ep. δάμην Od. 3.90; 3 pl. δάμεν Il. 8.344; Ep. subj. δαμείω Od. 18.54, 2 and 3 sg. δαμήῃς, -ήῃ Il. 3.436, 22.246, 2 pl. δαμήετε 7.72; opt. δαμείην Il. 3.301, E. Med. 648; inf. δαμῆναι Il. 15.522, A. Ch. 368 (lyr.), S. Ph. 200, Ep. inf. δαμήμεναι Il. 20.312; part. δαμείς 22.40, Sappho 90, etc. (only form of aor. used by S., and preferred by A. and E.); pf. δέδμημαι Il. 5.878, etc., -ημένος 14.482, etc. ; later δεδαμασμένος Nic. Al. 29, Epigr.Gr. 550.9; plpf. δέδμητο Od. 3.305; 3 pl. -ήατο Il. 3.183. — Poet. Verb, used by X. in pres. part. δαμάζων Mem. 4.3.10; aor. Pass. δαμασθεῖεν ib. 4.1.3; also inf. δαμασθῆναι is f.l. in Isoc. 7.4:
overpower; of animals, tame, break in, twice in Hom., in Med., ἡμίονον… ἥτ’ ἀλγίστη δαμάσασθαι Il. 23.655; τῶν κέν τιν’… δαμασαίμην Od. 4.637; — later in Act., X. Mem. 4.3.10; — Pass., ib. 4.1.3. of metals, work, σίδαρον E. Alc. 980 (lyr.); of land, clear, PSI 4.316 (iv (?) AD). of maidens, make subject to a husband, ἀνδρὶ δάμασσεν Il. 18.432; — Med., force, seduce, Leg. Gort. l.c. ; — Pass., Il. 3.301, Od. 3.269.
subdue, conquer, Od. 9.59, al. ; βίῃ καὶ χερσὶ δ. Hes. Th. 490; — Pass., to be subject to another, σοί τ’ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστος Il. 5.878; δέδμητο δὲ λαὸς ὑπ’ αὐτῷ Od. 3.305. of the gods, bring low, Il. 9.118, 16.845, al.
subdue, gain the mastery over, ἐπιθυμίαν Stob. l.c. lay low, kill, esp. in fight, εἴ χ’ ὑπ’ ἐμοί γε θεὸς δαμάσῃ μνηστῆρας Od. 21.213; — Pass., ὑπ’ ἐμοὶ δμηθέντα Il. 5.646; ὑπὸ δουρὶ δαμέντα ib. 653. of the powers of nature, etc., overcome, overpower, ἔρος… θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν.… ἐδάμασσεν 14.316; — Med., δαμασσάμενος φρένας οἴνῳ Od. 9.454, cf. 516; — Pass., to be overcome, αἴθρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον 14.318; μαλακῷ δεδμημένοι ὕπνῳ Il. 10.2; ὕπνῳ καὶ φιλότητι δαμείς 14.353; ἁλὶ δέδμητο φίλον κῆρ Od. 5.454, cf. 8.231; δμαθέντες dead, E. Alc. 127 (lyr.). ἀγῶνα δαμάσσαι ἔργῳ win it, Pi. P. 8.80. οὐ μήποτε τοῦτο δαμῇ, εἶναι μὴ ἐόντα it shall never be proved that…, Parm. 7.1.
(δαμα-; δμη- underlies δάμνημι, ἐδάμα(σ)σα, δέδμημαι ; δαμάζω is a post-Homeric form of pres. ; cf. Skt. dā´myati ΄to be tamed΄, damitar- ΄tamer΄, etc.)

= δαμάω, im praes. nachhomerisch, z.B. Aesch. Ch. 321 ; Xen. Mem. 4.3.10 ; dor. δαμάσδει Theocr. 4.55 ; Pind. P. 11.24 ; δαμάζεται Anaxand. Ath. X.455 f. u. VI.227c (v. 15); s. δαμάω.

δαμάζω
[in LXX: Dan.2:40 (חֲשַׁל) * ;]
to tame, subdue: Mrk.5:4, Jas.3:7; metaph., τ. γλῶσσαν, Jas.3:8 (Field, Notes, 237f.).†
(AS)