(impf. ἐδάκρυον, f. δακρύσω, ao. ἐδάκρυσα, pf. δεδάκρυκα ; pass. seul. prés. et pf. δεδάκρυμαι) [αῡ à tous les temps ; mais v. fin]
   I (δάκρυ, larme) :
      1 mouiller de larmes : βλέφαρα, EUR. Hel. 948, ses paupières ; au pass. δεδάκρυνται παρειαί, IL. 22, 491, ses joues sont baignées de larmes ; en parl. de pers. τίπτε δεδάκρυσαι ; IL. 16, 7, pourquoi es-tu en larmes ? δεδακρυμένος, PLAT. Ax. 364 b, tout en larmes ;
      2 verser des larmes, pleurer, IL. 1, 349, etc. ; OD. 1, 336, etc. ; δ. χαρᾷ, XÉN. Hell. 7, 2, 9, pleurer de joie ; δ. τινά, SOPH. O.R. 1486 ; ou τι, AR. Ach. 1027 ; DÉM. 321, 18, pleurer qqn ou qqe ch. ; δ. συμφορᾶς, EUR. H.f. 528, pleurer sur le malheur (de qqn) ; au pass. être pleuré, en ce sens abs. EUR. Hel. 1226 ; avec un acc. de même sign. δακρύειν γόους, SOPH. Aj. 580, pleurer en gémissant ; en parl. des yeux eux-mêmes, ARSTT. H.A. 9, 34, 5 ;
   II (δάκρυ, goutte) distiller des gouttes (de résine, de gomme, etc.) en parl. des arbres, ATH. 465 b ; LUC. Salt. 55 ;

Moy. (v. les temps ci-dessous) pleurer, TRIPHIOD. 404 ; NONN.

➳ Act. ao. poét. δάκρυσα, OD. 11, 55. Pf. réc. δεδάκρυκα, ALCIPHR. 2, 3. — Pass. seul. prés. ind. 3 sg. δακρύεται, EUR. Hel. 1226 ; et pf. 2 sg. δεδάκρυσαι, IL. 16, 7 ; 3 pl. -υνται, IL. 22, 491, OD. 20, 204 ; part. -υμένος (v. ci-dessus). — Moy. prés. δακρύεσθαι, ESCHL. Sept. 814 conj. Fut. δακρύσομαι, TRIPHIOD. 404. Ao. 3 sg. ἐδακρύσατο, NONN. D. 15, 381 ; δακρύσατο, TRIPHIOD. 431. — Par except. ῠ dans δάκρυε, ANTH. 9, 148 ; 12, 232.

Étym. δάκρυ.

first in A. Ch. 81; fut. -ύσω E. El. 658, later -ύσομαι Tryph. 404; aor. ἐδάκρυσα Hdt. 1.112, etc., Ep. δάκρυσα Od. 11.55; pf. δεδάκρυκα Alciphr. 2.3.14; — Med., δακρύεσθαι A. Th. 815; aor. δακρύσατο Tryph. 431; — Pass., pres., E. Hel. 1226; pf. δεδάκρυμαι Il. 16.7, etc. ; [υ long in all tenses, except in late Poets, as AP 9.148]; (for the Root, v. δάκρυ).
intr., weep, shed tears, Od. l.c., etc. ; c. acc. cogn., δ. γόους to lament with tears, S. Aj. 580; c. gen. causae, δ. συμφορᾶς E. HF 528 (dub.l.); δ. βλέφαρα to flood them with tears, Id. Hel. 948; δ. χαρᾷ X. HG 7.2.9; ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς Isoc. 4.168; — Pass., pf. δεδάκρυμαι to be in tears, τίπτε δεδάκρυσαι, Πατρόκλεες; Il. 16.7; δεδάκρυνται δὲ παρειαί 22.491; δεδακρυμένος in tears, Pl. Ax. 364b, Plu. Publ. 6, etc. of the eyes, run, Arist. HA 620a5. of trees, exude gum, Thphr. Fr. 121; ἤλεκτρον δακρύειν Luc. Salt. 55. c. acc., weep for, τινά A. Ag. 1490 (lyr.), S. OT 1486, Ar. Ach. 1027, etc. ; — Pass., to be wept for, συμφορὰ δακρύεται E. Hel. 1226 (prob. Med. in A. Th. 815).

fut. δακρύσω, bei Tryphiod. 394 δακρύσομαι,
1) intransit., weinen, Tränen vergießen ; Hom. Od. 1.336 δακρύσασα, Il. 1.349 δακρύσας ; Isocr. 4.168 ἐπί τινι δακρύειν.
2) transitiv, mit Tränen benetzen : Eur. Hel. 948 δακρῦσαι βλέφαρα. Bei Hom. das perfect. pass. = mit Tränen benetzt, bedeckt sein : δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσε Od. 20.204, δεδάκρυνται δὲ παρειαί Od. 20.353, Il. 22.491 ; τίπτε δεδάκρυσαι Il. 16.7. So Plat. Ax. 364b δεδακρυμένος ; Plut. Aem. 10 δεδακρυμένην ; Paus. 1.21.5 δεδακρυμένην ; Straton. 54 (XII.212) δεδακρυμένον. – Hierher gehört vielleicht auch Soph. Aj. 580 μηδ' ἐπισκήνους γόους δάκρυε, die Klage mit Tränen benetzen ; doch kann auch δακρύειν γόους so gefaßt werden wie δακρύειν δάκρυα.
3) transitiv, beweinen, τινά oder τί : Soph. O.R. 1486, u. öfter bei Tragg.; τὴν τὐχην Dem. 18.287 ; pass., beweint werden, Aesch. Spt. 814 ; Eur. Hel. 1226, der Herc.F. 528 δακρύοντα συμφορᾶς τινος vrbdt, über ein Unglück.
[υ ist nur bei sp.D. zuweilen kurz.]

δακρύω
[in LXX for בָּכָה, etc. ;]
to weep, shed tears: Jhn.11:35.†
SYN.: κλαίω, of audible weeping, to cry; ὀδύρομαι, of grief expressed verbally, to lament; θρηνέω, of formal lamentation, to sing a dirge; ἀλαλάζω, to wail in Oriental fashion; στενάζω, of grief expressed by inarticulate sounds, to groan. (AS)