particule interrog. marquant l’étonnement ou la curiosité : τί δαὶ λέγεις σύ ; AR. Ran. 1453, que dis-tu donc là ? d’ord. abs. τί δαί ; AR. Eq. 171 ; Ran. 558, etc. ; PLAT. Gorg. 469 a, 470 e ; Rsp. 411 c ; Phæd. 71 a, d, etc. ; quoi donc ? πῶς δαί ; AR. Vesp. 1212, comment donc ? qqf. suivi de δή : τί δαὶ δή, PLAT. Crat. 404 b, 407 c ; Gorg. 474 c.

➳ Surt. COM. et PLAT. ; qqf. EUR. I.A. 1444, 1448 ; El. 244, 1116 ; Med. 1008, etc.

Étym. apparenté avec δή.

colloquial form of δή, used after interrogatives, to express wonder or curiosity, τίς δ. ὅμιλος ὅδ’ ἔπλετο; Od. 1.225; ποῦ δ. νηῦς ἕστηκε; 24.299, cf. A.D. Synt. 78.2 (but wrongly read by Aristarch. for δ’ αἱ Il. 10.408); freq. in Com., τί δ. σὺ… πεποίηκας; Ar. Eq. 351; mostly in a separate clause, τίδ. ; what? how? Pherecr. 93, Ar. Eq. 171, al. ; τί δ. σύ; Id. Av. 136; πῶς δ. ; Id. V. 1212; dub.l. in A. Pr. 933, Ch. 900, S. Ant. 318, but prob. to be read E. Med. 1012, Ion 275, al. ; freq. in codd. of Pl., but prob. f.l. for δέ, as in Ar. Ach. 912.

in Fragesätzen, bes. τί δαί ; πῶς δαί ; was denn ? wie denn ? was denn sonst ? Verwunderung od. Neugier ausdrückend, auch zuweilen Mißbilligung u. mit verächtlichem Ton : was weiter ? Häufig bei Ar. u. Plat., also in der attischen Umgangssprache ; Aesch. u. Soph. haben es nicht ; doch bei Eur. El. 244, 1116 u. a.O. hat Porson zu Med. 1008 es mit Unrecht verworfen, s. Hermann zu Viger. p. 846. – Bei Homer als Lesart Aristarchs in mehreren Stellen : Od. 1.225 τίς δαίς, τίς δαὶ ὅμιλος ὅδ' ἔπλετο ; τίπτε δέ σε χρεώ ; (Bekk. τίς δὲ ὅμιλος); Od. 24.299 τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν ; πόθιτοι πόλις ἠδὲ τοκῆες ; ποῦ δαὶ νηῦς ἕστηκε θοή, ἥ σ' ἤγαγε δεῦρο ἀντιθέους θ' ἑτάρους ; (Bekk. ποῦ δὲ νηῦς); Il. 10.408 ποῦ νῦν δεῦρο κιὼν λίπες Ἕκτορα ποιμένα λαῶν ; ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται ἀρήια, ποῦ δέ οἱ ἵπποι ; πῶς δαὶ τῶν ἄλλων Τρώων φυλακαί τε καὶ εὐναί ; (Bekk. πῶς δ' αἱ) s. Apollon. Syntax. 1.2 und 1.38, Scholl. Il. 10.408 Apollon. Lex. Hom. p. 56.27, Ammon. Differ. vocabul. s.v. Δαί Hesych. s.v. Δαί.