[ᾰ, v. fin] (impf. ἐδάϊζον, f. δαΐξω, ao. ἐδάϊξα, pf. inus. ; pass. δαΐζομαι, impf. ἐδαϊζόμην, f. inus., ao. ἐδαΐχθην, pf. δεδάϊγμαι ; v. fin) :
      1 diviser, séparer, couper (qqe ch. pour faire des parts), OD. 14, 434 ; δ. ἐννέα μοίρας, ORPH. Lith. 707, diviser en neuf parts ; fig. ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν, IL. 9, 8, leur cœur était partagé (càd. en doute) dans leur poitrine ; δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν διχθάδια, IL. 14, 20, partagé dans son cœur entre deux opinions ;
      2 d’ord. avec idée de violence, déchirer avec le tranchant d’une arme, IL. 2, 416 ; 16, 841 ; 24, 393, etc. ; ESCHL. Ch. 397 ; p. ext. déchirer, arracher : χερσὶ κόμην, IL. 18, 27, s’arracher les cheveux de ses mains ; δεδαϊγμένος ἦτορ, IL. 17, 535, qui a le cœur déchiré (par une arme) ; fig. δεδαϊγμένον ἦτορ, OD. 13, 320, cœur déchiré, torturé ;
      3 p. suite, faire périr, IL. 11, 497 ; PD. P. 6, 33 ; ESCHL. Ag. 207 ; EUR. I.T. 873 ; d’où, en gén., détruire (une ville) de fond en comble, ESCHL. Suppl. 680.

➳ Act. prés. inf. épq. δαϊζέμεναι, IL. 21, 33. Impf. 3 sg. poét. δάϊζε, ORPH. fr. 12 Hermann. Ao. inf. δαΐξαι, IL. 2, 416 ; 16, 841 ; part. δαΐξας, ESCHL. Ch. 396. Pass. ao. part. δαϊχθείς, PD. P. 6, 33 ; EUR. I.T. 872 ; ou δαϊσθείς (sel. d’autres δαισθείς), EUR. Her. 914. Pf. part. δεδαϊγμένος, contracte δεδαιγμένος (sel. d’autres δεδαγμένος), PD. P. 8, 87. — [δᾱ] à l’arsis, IL. 11, 497.

Étym. Cf. δαίω, δαίνυμι.

aor. ἐδάϊξα (v. infr.); — Med. fut. δαΐσονται Man. 4.615; — Pass. (v. infr., cf. δαίω¹); — poet. (Trag. in lyr.), cleave asunder, πάντα διεμοιρᾶτο δαΐζων Od. 14.434; χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι Il. 2.416, cf. 7.247; δαΐζων ὀξέϊ χαλκῷ 24.393; κάρανα δαΐξας A. Ch. 396.
slay, δαΐζων ἵππους τε καὶ ἀνέρας Il. 11.497; τέκνον δαΐξω A. Ag. 208; freq. in Pass., χαλκῷ δεδαϊγμένος Il. 22.72, etc. ; δεδαϊγμένος ἦτορ pierced through the heart, 17.535; δεδαϊγμένον ἦτορ a heart torn by misery, Od. 13.320; ἐκ βελέων δαϊχθείς Pi. P. 6.33; ἐξ ἐμᾶν χερῶν E. IT 872.
rend, χερσὶ κόμην ᾔσχυνε δαΐζων Il. 18.27 (so in Med. fut., Man. l.c.); δαΐζειν πόλιν destroy it utterly, A. Supp. 680, cf. Ch. 396.
divide, ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν their soul was divided within them, Il. 9.8; δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν διχθάδια divided or doubting between two opinions, 14.20; δαΐζειν ἐννέα μοίρας to divide into…, Orph. L. 712. = δαινύναι, θυσίας ἃς δαΐζοι ἁπόλις IG 7.207 (Aegosthena).
[δα; but δα- Il. 11.497, A. Ch. 396.] (Prob. δαϜίζω from ΔαϜο-ς ΄cut΄; cf. δατέομαι.)

(vgl. δαίω), fut. δαΐξω, pass. δεδαϊγμένος, δαϊχύείς ; δεδαιγμένος Pind. P. 8.87 ; δαϊσθείς Eur. Heracl. 914 zw., s. Buttmann ; zerteilen, zerschneiden, zerreißen ; Od. 14.434 καὶ τὰ μὲν ἕπταχα πάντα δισμοιρᾶτο δαΐζων, vom Einteilen des Fleisches in Portionen ; Ἑκτόρεον δὲ χιτῶνα περὶ στήθεσσι δαΐξαι χαλκῷ ῥωγαλέον Il. 2.416 ; κόμην, das Haar zerraufen, 18.27 ; κάρανα δαΐξας Aesch. Ch. 396 ; Sp.; töten, absol., ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων Il. 21.33 ; mit accusat., δαΐζων ἵππους τε καὶ ἀνέρας Il. 11.497 ; χαλκῷ δεδαϊγμένος 22.72 ; ohne χαλκῷ, δεδαϊγμένος ἦτορ, tot lag er da, 17.535 ; ἐκ βελέων δαϊχθείς Pind. P 6.33 ; τέκνον δαΐξω Aesch. Ag. 205 ; ἐξ ἐμῶν δαϊχθεὶς χερῶν Eur. I.T. 873 ; πόλιν, verwüsten, Aesch. Suppl. 680. Häufig übertr., ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν, das Herz war ihnen geteilt in der Brust, war in innerem Zwiespalt, Il. 9.8 ; ähnl. ὥρμαινε δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν διχθάδια, er war unschlüssig, ἢ – ἦε 14.20 ; φρεσὶν ἔχων δεδαϊγμένον ἦτορ, ein von Kummer zerrissenes, gequältes Herz im Busen habend, Od. 13.320. Im Anfang des Verses Il. 11.497 δᾱ.