δί·φρος, ου (ὁ) [ῑ̆]
      1 partie du char qui portait le conducteur (ἡνίοχος) et le combattant (παραιϐάτης) IL. 5, 160 ; 11, 748 ; p. suite, le char lui-même, d’ord. char de guerre, IL. 10, 305, etc. ; ESCHL. Pers. 194 ; char, en gén. EUR. Her. 845 ; au plur. SOPH. El. 50 ; en parl. du char du soleil, EUR. Ph. 2 ; CALL. Dian. 111, 182 ; etc. ; fig. en parl. du char de l’État, PLAT. Rsp. 566 d ; qqf. char de voyage, OD. 3, 324 ; p. ext. sorte de litière, DC. 60, 2 ;
      2 p. ext. siège, IL. 3, 424 ; 6, 354 ; OD. 4, 717, etc. AR. Eq. 1164 ; PLUT. Lyc. 9, Cæs. 66, etc. ; chaise curule, à Rome, POL. 26, 10, 7 ; 32, 5, 3 ; DS. 5, 40 ; chaise percée, ARSTD. t. 1, 314.

➳ Plur. neutr. τὰ δίφρα, CALL. Dian. 135 ; NONN. D. 27, 238, etc.

Étym. p. *διφόρος, de δίς, φέρω.

ὁ, heterocl. pl. δίφρα, τά, Call. Dian. 135, Nonn. D. 27.238; (perh. for διφόρος): — chariot-board, on which two could stand, the driver (< ἡνίοχος) and the combatant (< παραιβάτης), Il. 5.160, 11.748, Hes. Sc. 61; metaph, ἕστηκεν ἐν τῷ δ. τῆς πόλεως Pl. R. 566d.
chariot, Il. 10.305, al., Pi. P. 2.10, al., Arr. Tact. 19.3, etc. ; ἐϋπλέκτῳ ἐνὶ δίφρῳ Il. 23.335; μεταμείβοντος δίφρον ἐκ δίφρου Jul. Or. 3.122b; of the Sun΄s chariot, E. Ph. 2, Call. Dian. 111; Μοισᾶν δ. Pi. O. 9.81; travelling-car, Od. 3.324; litter, δ. κατάστεγος D.C. 60.2.
seat, couch, stool, Il. 3.424, 6.354, Od. 19.97, Ar. Eq. 1164, Pl. R. 328c, etc. ; δ. Θετταλικός Eup. 58; = Lat. sella curulis, Plb. 6.53.9, etc. ; judge΄s seat of office, LXX 1 Ki. 1.9, al. ; royal throne, OGI 199.38 (i AD); night-stool, Aristid. Or. 49 (25).19.

ὁ (wohl entst. aus διφόρος, Zwei tragend), der Wagensitz, auf welchem der Wagenlenker, ἡνίοχος, u. der Kämpfer, παραβάτης, saßen od. standen, ἑσταότ' ἐν δίφρῳ Hes. Sc. 61 ; ἂν δ' ἔβαν ἐν δίφροισι παραιβάται ἡνίοχοί τε Il. 23.132 ; υἷας Πριάμοιο δύω λάβε, εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας Il. 5.160 ; der obere Teil des Wagens u. der Wagen übh.; in der Il. Streitwagen, Od. 3.324, ein Reisewagen ; δώσω γὰρ δίφρον τε δύω τ' ἐριαύχενας ἵππους Il. 10.305 ; er heißt εὐεργής, 5.585 ; εὔξεστος, 16.402 ; ἐΰξοος, Od. 4.590 ; ξεστός, Il. 24.322 σπερχόμενος δ' ὁ γέρων ξεστοῦ ἐπεβήσετο δίφρου, var. lect. γεραιὸς ἑοῦ, s. Scholl.; κολλητός, Il. 19.395 ; ἐΰπλεκτος u. ἐϋπλεκής, 23.335, 436 ; ποικίλος, 10.501 ; ἱερός, 17.464, s. s.v. Ἱερός ; der Wagensitz war rund, an der hinteren Seite zum Einsteigen offen u. hing in Riemen, 5.727 ; ἁρμάτειος δίφρος Xen. Cyr. 6.4.9, ἁρματόεις Critia. Ath. I.28c ; Tragg. u. in Prosa oft = der Wagen selbst ; ξυνωρὶς χωρὶς δίφρου Plat. Critia. 119b. – Uebh. = der Sitz, Sessel, Stuhl, Il. 3.424, 6.354, Od. 4.717, 17.330 ; δίφρον ἀεικέλιον Od. 20.259, περικαλλέα δίφρον 387 ; Theocr. 15.2 ; ἔκειντο δίφροι Plat. Rep. I.328c, u. bes. Sp.; ἡγεμονικός, u. auch allein, für sella curulis, Plut., Pol. u. A.; ἀργυρόπους Dem. 24.129. – Auch = der Nachtstuhl, Aristid. – Vgl. ὀκλαδίας.

1. the chariot-board , on which two could stand, the drive ἡνίοχος); and the combatant παραιβάτης); (Homer)
2. the war-chariot itself, (Iliad by Homer):—;in (Odyssey by Homer) a travelling-chariot.
3. a seat, chair, stool , (Homer), attic (ML)