(seul. prés. et impf.) poét. être en doute, hésiter, IL. HDT. ;

Moy. (seul. prés. et impf.) chercher, HÉS. CALL. NONN. etc.

➳ Act. prés. δίζω, ORACL. (HDT. 1, 65). Impf. 3 sg. poét. δίζε (seul ex. de δίζω dans Hom.) IL. 16, 713. — Moy. prés. δίζομαι, NONN. Jo. 8, 151 ; -εαι, THCR. Idyl. 25, 37 ; -εται, OPP. H. 1, 334 ; 5, 585 ; etc. -όμεθα, ORPH. Arg. 940 ; -ονται, CALL. Ep. 17 ; impér. δίζεο, ANTH. 11, 376 ; etc. ; sbj. 2 sg. δίζῃ, CALL. Ep. 11, 1 ; inf. -εσθαι, HÉS. O. 603 ; CALL. Ep. 11 ; part. -όμενος, ORPH. Arg. 1217 ; OPP. H. 1, 790. — Impf. 2 sg. poét. δίζεο, NONN. D. 16, 195 ; 3 sg. ἐδίζετο, MUS. 109 ; poét. δίζετο, BION 11, 2 ; etc.

Étym. δίς.

Ep. impf. δίζον Il. 16.713: — to be in doubt, at a loss, δίζε γὰρ ἠὲ μάχοιτο…, ἦ λαοὺς ὁμοκλήσειε l.c. ; δίζω ἤ σε θεὸν μαντεύσομαι ἢ ἄνθρωπον Orac. ap. Hdt. 1.65; — Med., δ. ὅτι…, μή…, Eus. Mynd. 58, Tryph. 240. Med., = δίζημαι II, ἄτεκνον ἔριθον δίζεσθαι Hes. Op. 603 codd. ; δίζεαι Theoc. 25.37; δίζετο Bion Fr. 14.2, Coluth. 81, Epic. in Arch.Pap. 7.9, etc. ; διζόμεσθα Herod. 8.12; δίζοντο Q.S. 4.16; opt. δίζοιτο Ecphant. ap. Stob. 4.7.64; part. διζόμενος APl. 4.146, Epigr.Gr. 226.10. (Perh. fr. δίς, cf. διστάζω.)

ungewiß sein, unschlüssig sein, zweifeln ; verwandt δίζημαι, Wurzel Ζε- ? verwandt δύο, δίς, Wurzel ΔϜι- ? Vgl. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2.196. Homer einmal, Il. 16.713 δίζε γὰρ ἠὲ μάχοιτο κατὰ κλόνον αὖτις ἐλάσσας, ἦ λαοὺς ἐς τεῖχος ὁμοκλήσειεν ἀλῆναι. Oracul. bei Herodot. 1.65 δίζω ἤ σε θεὸν μαντεύσομαι ἢ ἄνθρωπον. VLL ζητῶ ; ἐδίζησα· ἐζήτησα Hesych.
Med. δίζομαι, = δίζημαι, Ep.adesp. 305 (Plan. 146); Coluth. 80 ; δίζεαι Theocr. 25.37 ; δίζεσθαι Hes. O. 601 Democrit. Stob. Flor. 1.40 Ap.Rh. 1.1303, 4.508, für δίζησθαι ; auch bei Her. oft v.l. ; διζόμενος Qu.Sm. 10.447.