δή·που ou δή που, adv., sans doute, je suppose, IL. 24, 736 ; SOPH. O.R. 1042 ; THC. 1, 121, etc. ; pour renforcer une affirmation : ἴστε γὰρ δήπου, DÉM. 25, 15, car vous savez sans doute ; οὐδεὶς δήπου ἀγνοεῖ, DÉM. 356, 9, personne sans doute n’ignore ; en un sens interr. τὴν αἰχμάλωτον κάτοισθα δή που ; SOPH. Tr. 417, tu connais la captive, je suppose? ironiq. ἴστε γὰρ οὐ δή που ; AR. Ran. 526, etc. car vous savez, n’est-ce pas ?

indef. Adv. (better written δή που) perhaps, it may be, ᾧ δή που ἀδελφεὸν ἔκτανε Il. 24.736; in Trag. and Att. usu.
doubtless, I presume, οὐ δήπου τλητόν A. Pr. 1064; τῶν Λαΐου δ. τις ὠνομάζετο S. OT 1042, cf. Ar. Pl. 491, 582, Th. 1.121, etc. ; ἴστε γὰρ δή που, μέμνησθε γὰρ δή που, D. 2.25, 19.113, cf. 18.249; σχεδὸν ἴσμεν ἅπαντες δή που Id. 3.9; οὐδεὶς ἀγνοεῖ δή που Id. 21.156. as interrog. implying an affirm. answer, τὴν αἰχμάλωτον κάτοισθα δή που; i.e.
I presume you know, S. Tr. 418; ἀνόμοιον δή που Pl. Tht. 159b; οὐ δή που; surely it is not so? implying a neg. answer, as Ar. Ra. 526, Pl. Men. 73c.

od. richtiger δή που geschrieben, von Homer an überall. Bei Homer haben entschieden beide Wörter, δή und πού, ihre gesonderte, ursprüngliche Bedeutung, sie verschmelzen nicht in einen neuen Begriff : Od. 1.161 ἀνέρος οὗ δή που λεύκ' ὀστέα πύθεται ὄμβρῳ κείμεν' ἐπ' ἠπείρου, ἢ εἰν ἁλὶ κῦμα κυλίνδει : hier hebt δή das οὗ hervor, und πού heißt entweder »irgendwo« od. »wohl«, »wahrscheinlich« ; Il. 24.736 ἤ τις Ἀχαιῶν ῥίψει ἀπὸ πύργου, χωόμενος, ᾧ δή που ἀδελφεὸν ἔκτανεν Ἕκτωρ ἢ πατέρ' ἠὲ καὶ υἱόν. – Nach Homer bei den Attikern = »doch wohl«, »sollte ich meinen« ; οὐ γὰρ δή που, »doch wohl nicht gar« ; oft ironisch, bes. in der Frage. Vgl. Aesch. Prom. 1064 ; Plat. Prot. 399c, Phil. 53b ; Soph. Ant. 381 ; Ar. Ran. 526, Eq. 900.

δή-που (WH, δή που),
indef. adv.,
mostly in sense of surely, of course, we know: Heb.2:16 T (WH, δή που).†
(AS)