'(τὸ) (v. ci-dessous) [αῠ]
      1 larme, IL. 2, 266 ; OD. 4, 114 ; ESCHL. Pr. 638 ; etc. au sg. collect. = δάκρυα, OD. 2, 81, etc. ;
      2 larme ou goutte de résine, EUR. Med. 1200.

➳ Seul. nomin. sg. OD. 14, 129 ; SOPH. Tr. 1189 ; acc. sg. OD. 4, 114, etc. ; dat. pl. δάκρυσι, IL. 9, 570 ; OD. 5, 83, etc. (avec élis. δάκρυσ', OD. 17, 103 ; 19, 596) ; SOPH. El. 167 ; EUR. Hel. 166 ; en prose, THC. 7, 75 ; DÉM. 872 fin. En outre, c. d’un th. δακρε-, pl. δάκρη, PD. fr. 87, conj.

Étym. indo-europ. *drḱ-h₂ḱru-, litt. œil-amer ; le premier terme de la compos. de *derḱ-, voir, v. δέρκομαι ; cf. δάκρυον, lat. lacruma, anc. lat. dacruma.

'

τό, used by Poets metri gr. for δάκρυον in sg. δάκρυ and dat. pl. δάκρυσι Il. 9.570, etc. ; dat. pl. sts. in Prose, Th. 7.75, D. 30.32, Ev. Luc. 7.38; pl., δάκρη An.Ox. 1.121 (cj. Bgk. in Pi. Fr. 122.3, cf. δάκρυον 2): — tear, Il. 2.266, Od. 4.114, A. Pr. 638, etc. ; τοῦ ὅ γε δ. χέων Od. 2.24. generally, drop, λιβάνου Pi. l.c. ; δ. πεύκινον E. Med. 1200.
(Cf. Lat. lacruma, Goth. tagr, OE. tear.)

υος, τό, p. = δάκρυον, die Träne ; Hom. nominat. δάκρυ, Il. 2.266, Od. 8.522 ; accusat. δάκρυ, Il. 6.496, Od. 4.223 ; dativ. plural. δάκρυσι Il. 9.570, Od. 5.83 ; elidiert Od. 19.596 (εὐνή) αἰεὶ δάκρυσ' ἐμοῖσι πεφυρμένη, welche Stelle in der Interpolation Od. 17.103 wiederkehrt. Ueber δακρυόφι(ν), δάκρυα, δάκρυ ἀναπρήσας, δάκρυ ὀμορξάμενος s. unter δάκρυον. – Folgende : Soph. Tr. 1189 ; El. 161 ; Eur. Hel. 166 ; Thuc. 7.75. – Auch gen. δάκρεος, plur. δάκρη, Pind. fr. 87.