'ου (ὁ) gémissement, lamentation, d’ord. avec accompagnement de larmes, OD. 4, 758 ; TRAG. ESCHL. Ch. 449, etc.) ; γόους δακρύειν, SOPH. Aj. 579, gémir en pleurant ; γόος τινός, IL. 24, 507 ; OD. 4, 113 ; Q. SM. 3, 644, gémissement sur le sort de qqn ; γόους θησόμεσθ' ἃ πάσχομεν, EUR. Or. 1121 = γοησόμεθα, nous gémirons sur nos souffrances ; particul. sur un mort, IL. 18, 316 ; 23, 10, 14 ; en parl. du chant plaintif du rossignol, SOPH. Aj. 628.

➳ Gén. homér. d’ord. γόοιο (28 fois dans l’IL. et l’OD.), γόου seul. IL. 17, 38 ; 23, 14 ; 24, 227 ; OD. 19, 268.

Étym. γοάω.

'

ὁ, weeping, wailing, σχέθε δ’ ὄσσε γόοιο Od. 4.758; also of louder signs of grief, ib. 103; ἐρικλάγκταν γόον Pi. P. 12.21; ἀρίδακρυς γ., πολύδακρυς γ., A. Pers. 949 (lyr.), Ch. 449 (lyr.); γόους δακρύειν S. Aj. 579; οἰκτρᾶς γ. ὄρνιθος, of the nightingale, ib. 629 (lyr.); γ. τινός grief for one, Q.S. 3.644; so γόους πρὸς αὐτὴν [τούτων] θησόμεσθ΄, ἃ πάσχομεν for our sufferings, E. Or. 1121; in late Prose, LXX 3 Ma. 1.18 (pl.), al.

ὁ, Klage, lautes Wehklagen u. Weinen, bes. um Verstorbene, Totenklage ; Hom. oft, z.B. Il. 18.51, Od. 4.102, 103 ; im plural. Od. 1.242 ἐμοὶ δ' ὀδύνας τε γόους τε κάλλιπεν. Pind. P. 3.103, 12.101 u. Tragg.; γόους θησόμεσθ' ἅ πάσχομεν, Klagen erheben über das, was wir leiden, Eur. Or. 1119.

weeping, wailing, groaning, howling, mourning, lamentation , [8th/7th c.BC, variant datesTragica Adespota (ML)