(f. ύξομαι, ao. ἔγρυξα, pf. inus.) :
   I grogner, en parl. du porc, ALCIPHR. ;
   II p. anal. :
      1 parler à voix basse, en cachette, en parl. d’enfants, AR. Nub. 963 ;
      2 en gén. murmurer, gronder, AR. Pax 98, Ran. 913, Pl. 454, etc. ; IS. 71, 42 ; etc.

➳ Fut. γρύξομαι, ALC. COM. (ATH. 396 c) ; 2 sg. -ει, AR. Eq. 294 (sel. d’autres -εις) ; postér. γρύξω, d’où 3 sg. γρύξει, SPT. Ex. 11, 7. Ao. ἔγρυξα, PLAT. Euthyd. 301 a ; AR. Vesp. 374, etc.

(f. ύσω) faire fondre, liquéfier, ARSTT. Probl. 4, 2, 5.

Étym. fut. 3 sg. -ύσει.

fut. γρύξω, Ar. Eq. 294 codd., LXX Ex. 11.7, γρύξομαι Alc.Com. 22; aor. ἔγρυξα (v. infr.): — say γρῦ (v. sub voc.), grumble, mutter, γρύζειν δὲ καὶ τολμᾶτον…; Ar. Pl. 454; παιδὸς φωνὴν γρύξαντος Id. Nu. 963; εἴ τι γρύξει Id. Eq. 294; μὴ φλαῦρον μηδὲν γρύζειν Id. Pax 97 (anap.); γρύζοντας οὐδὲ τουτί Id. Ra. 913; οὐκ ἐτόλμα γρύξαι τὸ παράπαν prob. in Is. 8.27; c. dupl. acc., ἐγὼ μὲν οὔτε χρηστὸν οὔτε σε γρύζω ἀπηνὲς οὐδέν Call. Iamb. 1.257; later, growl, of a dog, LXX l.c. ; grunt, of a pig, Alciphr. 3.73; grumble, murmur, πρός τινα Porph. Abst. 1.27.

fut. γρύξω Ar. Eq. 294 ; γρύξομαι Alc. com. bei Ath. IX.396c ; aor. ἔγρυξα Plat. Euthyd. 301a ; grunzen, von Schweinen ; übertr., von Menschen, murmeln, bes. wie οὐδὲ γρῦ, muchsen, z.B. οὐδ' ἐτόλμησε γρύξαι τὸ παράπαν οὐδέν Isae. 8.27 ; ἆρα γρυκτόν ἐστιν ὑμῖν ; dürft ihr noch muchsen ? Ar. Lys. 656 ; γρύζειν δὲ καὶ τολμᾶτον Plut. 454 ; auch von den unartikulierten Lauten kleiner Kinder, Nub. 968. – Ein anderes Wort ist οὔτε ὁμοίως γρύσει ἡ θερμότης, schmelzen, Arist. Probl. 4.2, wenn die Lesart richtig ist.

to say γρῦ, to grunt, grumble, mutter , (Aristophanes Comicus) (ML)