ή, όν [μᾰῐ]
   I qui concerne l’art de lire ou d’écrire, d’où :
      1 ἡ γραμματικὴ ἐπιστήμη, ARSTT. Top. 6, 5, 2 ; ou subst. ἡ γραμματική (s.-e. τέχνη), PLAT. Crat. 431 e, Soph. 253 a, la science ou l’art de lire et d’écrire, la grammaire ; τὰ γραμματικά, connaissances grammaticales, étude de la grammaire, grammaire, PLUT. M. 75 b, 419 b ; ARR. Epict. 1, 12, 13 ; 2, 9, 10 ;
      2 ἡ γραμματική, l’ensemble des caractères d’écriture, l’alphabet, POL. 10, 47, 7 ; STR. 139 ; PLUT. Arist. 1 ;
      3 qui sait lire et écrire, XÉN. Mem. 4, 2, 20 ; PLAT. Theæt. 207 b ; ARSTT. Nic. 2, 4, 1, etc. ; p. opp. à ἀγράμματος, PLUT. M. 582 a ; DL. 2, 99 ; etc. ;
      4 ὁ γρ. qui enseigne à lire et à écrire, PLUT. M. 59 f ;
      5 ὁ γρ. scribe, secrétaire, c. γραμματεύς, SPT. Esaï. 33, 18 ;
   II postér. qui concerne les lettres, particul. :
      1 qui s’occupe de l’étude ou de la critique des anciens textes (texte d’Homère, etc.), d’où grammairien, critique, POL. 32, 6, 5 ; DL. 3, 61 ; D. CHRYS. 2, 274 ; etc. ; ἡ γραμματική (s.-e. ἐπιστήμη) l’érudition, la science critique, ERATOSTH. (Bkk. 725, 21) ;
      2 qui concerne la science, en gén. p. opp. à ἀγραμματία, PHIL. 1, 502 ;
   III orné de lettres gravées, en parl. d’une coupe, ATH. 466 e ; LUC. Lex. 7.

• Cp. -ώτερος, PLAT. Pol. 285 d ; SEXT. 1, 57, p. 229.

Étym. γράμμα.

ή, όν, knowing one΄s letters, a good scholar, X. Mem. 4.2.20, Pl. Tht. 207b, Arist. EN 1105a21; Comp., Pl. Plt. 285d, Ph. 1.621; opp. ἀγράμματος, Arr. Epict. 3.19.6; ἀνὴρ γ. Plu. 2.582a. Adv. -κῶς Pl. Tht. l.c., etc. γ. ἔκπωμα a cup engraved with the alphabet or an inscription, Eub. 69, cf. Ath. 11.466d, Luc. Lex. 7. γ. ἀνάγκαι f.l. for γραμμικαί, Alex.Aphr. Pr. 2.46. Subst., γραμματικός, ὁ, teacher of the rudiments, Hp. Epid. 4.37, Plu. 2.59f; — fem. γραμματική, Sammelb. 5753.
one who occupies himself with literary texts, grammarian, critic, Plb. 32.2.5, D.L. 3.61, D.Chr. 53.1, IG 14.1183, etc. ; first used of Apollodorus of Cyrene, acc. to Clem.Al. Strom. 1.16.79; — fem. γραμματική, ἡ, Ath. 1.14d.
concerned with textual criticism, ἐξήγησις D.H. Th. 51; γραμματικά, title of work by Eratosthenes, Clem.Al. l.c. ἡ γραμματική (with or without τέχνη) grammar, Pl. Cra. 431e, Sph. 253a, etc. ; ἡ γ. ἐπιστήμη Arist. Top. 142b31.
faculty of scholarship, γ. ἐστιν ἕξις παντελὴς ἐν γράμμασι Eratosth. ap. Sch. D.T. p. 160 H., cf. Ph. 1.502, AP 7.588 (Paul. Sil.).
alphabet, script, Str. 3.1.6, Plu. Arist. 1, etc. ; ἡ ἱερὰ γ. hieroglyphic writing, OGI 56.64 (iii BC). γραμματικόν, τό, fee paid to scribes in Egypt, PHib. 1.110 (iii BC), PTeb. 61b. 89 (ii BC), etc.

1) die Buchstaben betreffend, bes. richtig lesend u. schreibend, in den Elementarkenntnissen gut unterrichtet, Plat. Theaet. 207b, Rep. III.402b ; Xen. Mem. 4.2.20, wo ἀγράμματος Ggstz. Ueber ἔκπωμα γρ. s. Ath. XI.467c.
2) der sich mit Wort- u. Sacherklärung der alten Schriftsteller abgibt, die Jugend darin unterrichtet ; Sprachkenner, Sprachforscher, bes. bei Alexandrinern ; Elementarlehrer Plut. discr. ad. et am. 25 ; – ἡ γραμματική, sc. τέχνη, die Kenntnis richtig zu schreiben und zu lesen, Plat. Crat. 431e ; übh. die Wissenschaft des γραμματικός, vgl. Wolf Proleg. LXIV ; bes. in Schol.; das Alphabet, Plut. Arist. 1.
• Adv. γραμματικῶς, z.B. λέγειν Plat. Theaet. 207b.

knowing one's letters, well grounded in the rudiments, a grammarian , (Xenophon Historicus), etc.:—;adverb -κῶς, (Plato Philosophus):—; ἡ -κή (with or without τέχνη) grammar , (Plato Philosophus) (ML)