έως (ὁ) :
      1 père ; d’ord. au pl. père et mère, parents, HH. Cer. 241 ; HÉS. O. 233 ; PD. P. 6, 27 ; ATT. (PLAT. Conv. 178 b, etc.) ; au sg. père, en parl. de pers. PLAT. Rsp. 457 d ; en parl. d’animaux, HDT. 3, 109 ;
      2 p. ext. ancêtre, HDT. 1, 91 ; au plur. les ancêtres, ARSTT. H.A. 7, 6.

➳ Acc. pl. γονέας [ᾰ] ANTIPH.

Étym. γίγνομαι.

έως, ὁ, begetter, father, mostly in pl., parents, h.Cer. 240, Hes. Op. 235, Pi. P. 6.27, Pl. Smp. 178b, etc. ; in sg., of a serpent, Hdt. 3.109; of a man, Pl. R. 457d; φράζε τίνος γονέως IG 12(5).310; generally, progenitor, ancestor, πέμπτος γ.
ancestor in the fifth generation, Hdt. 1.91, cf. Is. 8.32; οἱ ἄνωθεν γ. Arist. GA 722a8. (Nom. pl. γονεῖες Histria 7.27; acc. pl. γονέας Antiph. 261; dat. pl. γονεῖσι SIG 1267.24 (Ios, iii AD).)

ὁ, der Erzeuger, Vater, bes. im plur. die Eltern, H.h. Cer. 240 ; Hes. O. 233 ; Pind. P. 6.27 ; Her. 4.5 ; Ar. Nub. 981 u. a. com., immer plur.; Plat. Symp. 178b u. öfter, wie Sp.; ὁ πέμπτος γονεύς, Ahnherr, Her. 1.91 ; Arist. H.A. 7.6 οἱ γεννήσαντες καὶ οἱ ἄνωθεν γονεῖς. Von Tieren, Her. 3.109. – Homer. Od. 8.554 γονῆες v.l. für τοκῆες, Scholl.

γονεύς, -έως, ὁ
(< γίγνομαι), [in LXX for אָב, אֵם ;]
a begetter, a father; mostly in pl., οἱ γ., parents: Luk.2:41, 43 8:56 21:16, Jhn.9:2, 3 20, 22, 23 Rom.1:30, 2Co.12:14, Eph.6:1, Col.3:20, 2Ti.3:2; accusative pl. (Hellenistic, see Thackeray, Gr., i, 148), γονεῖς, Mat.10:21, Mrk.13:22, Luk.2:27 18:29, Jhn.9:18.†
(AS)