'γοάω-γοῶ (v. les temps ci-dessous) gémir, se lamenter : τι, IL. 16, 857 ; OD. 11, 195, sur qqe ch. ; ὑπέρ τινος, MOSCH. 4, 83, sur le sort de qqn ; abs. IL. 5, 413 ; OD. 4, 721 ; au pass. être pleuré, ESCHL. ANTH. (v. ci-dessous) ;

Moy. gémir, se lamenter, IL. 21, 124 ; ESCHL. Pers. 1072 ; EUR. Tr. 289 ; XÉN. Cyr. 4, 6, 9 ; τινα, IL. 21, 124 ; 22, 353, etc. ; ἀμφί τινα, SOPH. Tr. 937, sur le sort de qqn ; avec double accus. πανδάκρυτ' ὀδύρματα τὴν Ἡράκλειον ἔξοδον γ. SOPH. Tr. 51, déplorer le départ d’Hèraklès avec des gémissements et des larmes abondantes.

➳ Act. prés. ind. 3 sg. γοάει [ᾰ], OPP. H. 3, 407 ; MOSCH. 3, 88 ; 3 pl. γοάουσι, A.RH. 3, 995 ; dor. γοάοντι, MOSCH. 3, 24 ; opt. 1 pl. γοάοιμεν (var. γοόῳμεν) IL. 24, 664 ; 2 pl. γοάοιτε, ANTH. 5, 237 ; 3 pl. γοάοιεν (var. γοόῳεν) OD. 24, 190 ; inf. inus. γοᾶν (ESCHL. Pers. 676, conj. de Dind., mais peu probable) ; épq. γοήμεναι, IL. 14, 502 ; part. γοῶν, IL. 18, 315 ; OD. 9, 467 ; épq. γοόων, OD. 19, 119 ; fém. γοῶσα, THGN. 264 ; épq. γοόωσα, IL. 16, 857. — Impf. épq. γόων, OD. 10, 567. — Impf. itér. 3 sg. γοάασκεν, OD. 8, 92 ; ou γόασκε, HH. 4, 216 ; 3 pl. γοάασκον, A.RH. 1, 293. — Fut. (dans Hom. seul. fut. moy., v. ci-dessous) réc. γοήσω, ANTH. 7, 638 ; NONN. D. 2, 137, etc. — Ao.1 réc. ἐγόησα, ANTH. 7, 599, 611. — Ao.2 épq. γόον, IL. 6, 500. — Pass. prés. ind. 3 sg. γοᾶται, ESCHL. Ch. 632, dout. ; ao.1 part. γοηθείς, ANTH. 7, 371. — Moy. prés. γοάομαι [ᾰ] EUR. Tr. 289 ; AR. Th. 1036 ; impér. 2 pl. γοᾶσθ', ESCHL. Pers. 1072 ; opt. 2 pl. γοάοισθε, MOSCH. 3, 3 ; part. γοώμενος, SOPH. Tr. 937, etc. — Impf. 3 sg. poét. γοᾶτο, SOPH. O.R. 1249. — Fut. γοήσομαι, IL. 21, 124 ; 22, 353. — Ao. 3 sg. poét. γοήσατο (vulg. βοήσατο) Q. SM. 10, 465. — Poét. ; en prose, seul. XÉN. l. c.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *g^(w)ou(H)-, crier ; cf. βοάω, sscr. jó-guv-e, proclamer.

'

γοάει Mosch. 3.88, -άουσι A.R. 3.995, γοόωσι Q.S. 2.648; Dor. 3 pl. -άοντι Mosch. 3.24; opt. γοάοιμεν Il. 24.664; γοάοιεν Od. 24 190; Ep. inf. γοήμεναι Il. 14.502; part. γοόων, όωσα 6.373, etc. ; Ep. impf. γόων Od. 10.567 (γόον Il. 6.500 may be aor.), Ion. γοάασκεν Od. 8.92; Ep. fut. γοήσομαι Il. 21.124, later γοήσω AP 7.638 (Crin.), Nonn. D. 2.137; aor.1 ἐγόησα IG 12(7).445 (Amorgos), AP 7.599 (Jul.), 611 (Eutolm.); — Med., Trag. (v. infr.) and once in Prose, X. Cyr. 4.6.9; — Pass., v. infr. :
groan, weep, Od. 8.92, etc. ; c. acc., bewail, Il. 16.857, etc. ; ὑπέρ τινος Mosch. 4.83; — Med. (never in Hom. exc. in fut.), γοᾶσθε A. Pers. 1072, cf. Ch. 632; ὀδύρματα τὴν Ἡράκλειον ἔξοδον γοωμένην S. Tr. 51; ἀμφί νιν γοώμενος ib. 937; — Pass., γοᾶται A. Ch. 632; μακρὰ γοηθείς AP 7.371 (Crin.).

wehklagen, jammern ; τινά, beklagen, bejammern ; Hom. oft, z.B. infin. γοήμεναι Il. 14.502, opt. γοάοιμεν 24.664, γοάοιεν Od. 24.190, Partizip γοῶντες Il. 18.315, γοόωντας Od. 10.209, γοόωσα Il. 16.857, γοόων Od. 11.196 var. lect. ποθέων, s. Scholl., imperf. γόων Od. 10.567, imperf. oder aorist.2 γόον Il. 6.500, γοάασκεν Od. 8.92, fut. γοήσεται Il. 21.124, 22.353. – sp.D. – Med., Tragg., z.B. Aesch. Pers. 1072 Soph. Tr. 51 Eur. Troad. 289 ; in Prosa Xen. Cyr. 4.6.9 γοωμένη.
Pass. γοηθείς Crinag. 43 (VII.371), beklagt ; so auch γοᾶται Aesch. Ch. 623.