εῖα, ύ [ῠκ] doux, càd. :
   I au pr. :
      1 de saveur douce, p. opp. à « amer (πικρός) », HDT. 4, 52 ; PLUT. M. 151 c, 1120 e ; à « salé (ἁλμυρός) », ARSTT. Meteor. 2, 2, 12 ; à « piquant (δριμύς) », PLUT. M. 708 d ; à « acide (ὀξύς) », HPC. 346, 18 ; en parl. d’aliments (figues, etc. LUC. V. auct. 19, etc.) ; particul. de boissons (nectar, IL. 1, 598 ; etc.) ; γλ. οἶνος, ANAXANDR. (ATH. 131 f), ou subst. ὁ γλυκύς, HPC. 673, 33 ; ARSTT. Probl. 21, 19 ; ou τὸ γλυκύ, TH. C.P. 6, 17, 2 ; NIC. Al. 386, vin fait de raisins desséchés au soleil ; subst. ἡ γλυκεῖα, réglisse (cf. γλυκύρριζα), TH. H.P. 9, 13, 2 ; par antiphrase, bile (χολή), ATT. selon HELLAD. (PHOT. Bibl. 538, 8 Bekker) ; moutarde, MATR. (ATH. 136 d) ;
      2 d’odeur douce, ARSTT. An. 2, 9 ; γλυκὺ ὄζειν, CRATÈS, CRAT. exhaler une odeur douce ;
   II fig. :
      1 doux, agréable, charmant, délicieux, en parl. de choses (sommeil, IL. 1, 610 ; désir, IL. 3, 446 ; son de la voix, IL. 1, 249, etc.) ; γλ. αἰών, OD. 5, 152, le doux temps de la vie, càd. la jeunesse ; φρὴν γλυκεῖα, PD. P. 6, 52, (son) âme douce ; γλ. καρπὸς φρενός, PD. O. 7, 15, le doux fruit de l’intelligence ; etc. ; γλυκύ ἐστι avec l’inf. ESCHL. Pr. 698 ; SOPH. O.R. 1335, etc. il est doux de, etc. ; en parl. de pers. SOPH. O.C. 106 ; dans le dialogue : ὦ γλυκύτατε, AR. Ach. 462 ; PLAT. Hipparch. 227 d, mon très doux ami ! ;
      2 avec une nuance d’ironie, d’humeur douce et facile, simple, bénévole : ὡς γλυκὺς εἶ, PLAT. Hipp. ma. 228 b, comme tu es simple !.

• Cp. γλυκίων, IL. 1, 249 ; d’où γλύσσων (= *γλύκϳων ; cf. ἐλάσσων = *ἐλάχϳων), XÉNOPHAN. (EG. 301, 14 ; HDN GR. π. μ. λ. 41, 5) ; autres cp. γλυκύτερος, PD. O. 1, 19, 109 ; ATT., et (comme de *γλύκιος) γλυκιότερος (corr. p. γλυκειότερος) [ῑ] ANTH. App. 153. — • Sup. γλύκιστος, EL. N.A. 12, 46, etc. ; ou γλυκύτατος, AR. PLAT. ll. cc. ; etc.

➳ Béot. neutre γλουκού, COR. fr. 18.

Étym. p.-ê. apparenté avec le lat. dulcis.

εῖα (-ῆα Herod. 4.2), ύ (-ύν IG 14.1890), sweet to the taste or smell, νέκταρ Il. 1.598; οἶνος Epich. 124, etc. ; γλυκὺ ὄζειν Cratin.Jun. 1, prob. in CratesCom. 2; opp. ὀξύς, Hp. Vict. 2.55; opp. δριμύς, Plu. 2.708e; mostly metaph, even in Hom., pleasant, delightful, ἵμερος, ὕπνος, Il. 3.139, Od. 2.395; γ. αἰών 5.152, Hdt. 7.46; πόλεμος γλυκίων γένετ’ ἠὲ νέεσθαι Il. 2.453; οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων Od. 9.34, cf. Pi. N. 5.2, E. Med. 1036, etc. ; γλυκύ [ἐστι], c. inf., A. Pr. 698, Alex. 210; θανεῖν γλύκιστον B. 3.47; ὅτῳ… μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκύ S. OT 1335 (lyr.), cf. 1390. of water, sweet, fresh, Xenoph. 1.8, etc. ; opp. πικρός, Hdt. 4.52; opp. ἁλμυρός, Arist. Mete. 355a33, etc. after Hom. (but v. supr.), of persons, sweet, dear, γλυκεῖα (v.l. -ῆα) μᾶτερ Sappho 90; γλυκεῖαι παῖδες ἀρχαίου Σκότου S. OC 106; c. inf., γ. φρὴν συμπόταισιν ὁμιλεῖν Pi. P. 6.52; freq. in epitaphs, IG 14.1472 (Sup.), etc. ; also ὑπὲρ τῆς γλυκυτάτης πατρίδος τελευτῆσαι POxy. 33i13 (ii AD); ὦ γλυκύτατε my dear fellow, Ar. Ach. 462, cf. Ec. 124; sts. in bad sense, simple, silly, ὡς γ. εἶ ! Pl. Hp. Ma. 288b; also applied κατ’ ἀντίφρασιν to a swine, Gal. 18(2).611; γλυκὺ πνεῖον, of mustard, Matro Conv. 90. as Subst., ὁ γ. (sc. οἶνος) grape-syrup, Alex. 59, 172.14, Arist. Pr. 875b2, Herod. 6.77, POxy. 1088.51; also τὸ γ. Nic. Al. 386, POxy. 234ii6 (ii/iii AD). of the eye of Polyphemus, Theoc. 6.22. ἡ γ., = γλυκύρριζα, Thphr. HP 9.13.2. ἡ γ., = χολή, Sch. Nic. Th. 594. Comp. and Sup. γλυκίων Od. 9.34; γλύκιστος B. 3.47, Ael. NA 12.46, etc. ; also γλυκύτερος, τατος Pi. O. 1.109, 19, etc. ; γλύσσων Xenoph. 38.2. Adv. -κέως Poll. 4.24. (Perh. fr. *δλυκύς, cf. Lat. dulcis.)

εῖα, ύ (verwandt γλεῦκος, δεῦκος, dulcis, Ahrens Dial. Aeol. p. 73), süß, angenehm von Geschmack ; häufig übertr., angenehm, lieblich ; Hom. νέκταρ Il. 1.598, ὕπνος Od. 2.395, ἵμερος Il. 3.139, αἰών Od. 5.152 ; Komparativ. τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή Il. 1.249, τοῖσι δ' ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετ' ἠὲ νέεσθαι ἐς πατρίδα γαῖαν 2.453, ἃς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων γίγνεται Od. 9.34. – Aesch. Ag. 1148 γλυκὺν αἰῶνα ; Ggstz πικρός Soph. Aj. 966 ; φρήν, καρπὸς φρενός, Pind. P. 6.52, Ol. 7.12 ; θυμός Anacr. 55.13. Von Menschen gew. im guten Sinne, lieblich, freundlich, Soph. O.C. 106 ; in schmeichelnden Anreden ὦ γλυκύτατε Ar. Ach. 443 u. öfter ; Plat. Hipparch. 227d ; doch auch tadelnd, einfältig, Hipp. mai. 288b ; – ὁ γλυκύς, sc. οἶνος, vinum passum, Hippocr. Arist. Probl. 21.19 ; auch τὸ γλυκύ, Theophr.; vgl. γλύκος. – Kompar. γλυκίων, γλύκιστος, Ael. H.A. 12.46 ; gew. γλυκύτερος, schon Pind. Ol. 1.19, 109 ; bei Att.; γλύσσων Xenophan. (EM.); γλυκιότερος, s. γλύκιος.

γλυκύς, -εῖα, -ύ,
[in LXX chiefly for מָתוֹק ;]
Jas.3:11, 12; opp. to πικρόν, ἁλυκόν, Rev.10:9, 10.†
(AS)