(seul. prés., impf. et ao.2 inf. γηράναι et part. γηράς) vieillir, IL. 2, 663, etc. ; TRAG. ATT. ; en parl. de fruits, mûrir, OD. 7, 120 ; en parl. de choses, s’affaiblir, EUR. H.f. 1223 (reconnaissance), MÉN. 4, 209 Meineke ; en parl. du temps, ESCHL. Pr. 981 ;

Moy. γηράσκομαι m. sign. HÉS. fr. 163 Göttling.

➳ Prés. ind. OD. 7, 120 ; ATT. (SOPH. O.R. 872 ; XÉN. Vect. 1, 4, etc.) ; inf. épq. γηρασκέμεν, OD. 4, 210. Impf. 3 sg. poét. γήρασκε, IL. 17, 325. Ao.2 ind. 3 sg. ἐγήρα, IL. 7, 148 ; OD. 14, 67 ; inf. γηράναι [ᾰ] (sel. d’autres γηρᾶναι, c. d’un ao.1 *ἐγήρανα [ᾱ]), ESCHL. Ch. 908 ; SOPH. O.C. 870 ; part. γηράς, IL. 17, 197 (cf. ἀποδράς de ἀποδιδράσκω) ; d’où dat. pl. γηράντεσσι, HÉS. O. 188. Autre part. ao.2 γηρείς, -έντος, XÉNOPHAN. (EM.).

Étym. γῆρας.

fut. γηράσομαι [α] Critias 1.5 (and in compds., ἐγ, κατα-, συγ-, Th. 6.18, Ar. Eq. 1308, E. Fr. 1058); γηράσω Pl. R. 393e; poet. inf. γηρασέμεν Simon. 85.9; aor. ἐγήρασα (κατ-) Hdt. 2.146, Pl. Tht. 202d (also causal, cf. infr. II); acc. fem. part. γηράσασαν (v.l. γηρᾶσαν) Hdt. 7.114; pf. γεγήρακα S. OC 727, etc. ; — also γηράω X. Cyr. 4.1.15, Arist. EN 1135b2, Men. 481.14, Plu. 2.911b, part. γηρῶν Epict. Fr. 3; aor.2 (as if from γήρημι or γήραμι) ἐγήρα Il. 7.148, 17.197, Od. 14.67, (κατ-) Hdt. 6.72; inf. γηράναι [α] A. Ch. 908 (cum Sch.), S. OC 870 (so EM 230.53, but γηρᾶναι Moer. 115), part. γηράς Il. 17.197, dat. pl. γηράντεσσι Hes. Op. 188, gen. pl. <ὑπερ> γηράντων dub. in Ael. NA 7.17; also γηρείς, έντος, Xenoph. 9; — Med., γηράσκομαι Hes. Fr. 171; — Pass., (ὑπερ-) γηραθείς Ps.-Callisth. 1.25: — grow old, and in aor. and pf., to be so, κηρύσσων γήρασκε grew old in his office of herald, Il. 17.325, cf. 2.663, etc. ; of things, ὄγχνη ἐπ’ ὄγχνῃ γ. Od. 7.120; χρόνος γηράσκων A. Pr. 981; πάλιν γὰρ αὖθις παῖς ὁ γ. ἀνήρ S. Fr. 487; μετὰ τὴν δόσιν γ. χάρις Men. Mon. 347; τὸ τῆσδε χώρας οὐ γεγήρακε σθένος S. OC 727; c. acc. cogn., βίον τοιοῦτον γηράναι ib. 870; — so in Med., Hes. Fr. 171. causal in aor.1 ἐγήρασα, bring to old age, ἐγήρασάν με τροφῇ A. Supp. 894; γηράσας πόδα (but perh. acc. cogn.) AP 6.94 (Phil.). (Akin to γέρων, γῆρας.)

u. γηράω, altern, altersschwach werden ; von Hom. an überall. Hom. γηράσκει Od. 7.120, von der reisenden Birne, γηράσκωσι φῦλ' ἀνθρώπων 15.409, γηρασκέμεν 4.210, γηράσκοντα Il. 2.663, 24.541, γήρασκε 17.325, ἐγήρα Versende Il. 7.148, 17.197, Od. 14.67, part. aorist. γηράς Il. 17.197, vgl. Scholl. Aristonic. – Folgende : γηρῶν Men. Stob. fl. 121.7 ; selten in Prosa ; γηρᾶν Xen. Cyr. 4.1.15 ; Arist. Eth. 5.8.3 ; öfter Sp., γηρῶντος Plut. Timol. 3 ; fut. γηράσω Plat. Rep. III.393e ; gew. γηράσομαι, z.B. Thuc. 6.18 ; Ar. Eq. 1308 ; aor. ἐγήρασα (bei Aesch. Suppl. 871, τινὰ τροφῇ, in faktitiver Bdtg, alt werden lassen, wie auch das praes. steht Eum. 276, Prom. 983 ; vgl. Philip. 6 (VI.94) γηράσας πόδα λυσσητῆρα); inf. γηρᾶναι Soph. O.C. 870 ; γηράντεσσι τοκεῦσιν Hes. O. 188 ; γηρᾶσαι Xen. Mem. 3.12.8 ; γηράσασαν Her. 7.114 ; Sp., vgl. καταγηράσκω ; perf. γεγήρακε Soph. O.C. 727 ; Med. γηράσκομαι Hes. bei Plut. def. Or. 11.

γηράσκω (also γηράω; < γῆρας),
[in LXX chiefly for זקן ;]
to grow old: Jhn.21:18, Heb.8:13.†
SYN.: παλαιοῦμαι. (AS)