ά, όν :
   I primit. en parl. de pers. vieux, âgé, d’ord. avec idée de respect, vénérable vieillard, IL. 1, 35 ; 9, 607 ; 17, 561 ; 24, 618 ; PD. N. 4, 89 ; TRAG. ; en parl. de femmes âgées, IL. 6, 87, etc. ; οἱ γεραίτεροι, XÉN. Cyr. 1, 5, 5 ; PLAT. Leg. 855 e, etc. les anciens du peuple, càd. le conseil des anciens ;
   II postér. en parl. de choses :
      1 de vieillard (corps, main), SOPH. O.C. 200 ; EUR. Hec. 64 ;
      2 antique (ville), ESCHL. Ag. 710.

• Cp. γεραίτερος, v. ci-dessus. • Sup. γεραίτατος, AR. Ach. 286 ; PLAT. Leg. 952 a.

➳ [αῐ] TYRT. 7, 20.

Étym. pour *γερασϳός, de γέρας.

ά, όν, (< γέρων, γῆρας) = γηραιός, old; in Hom. (who never has γηραιός) always of men, with notion of dignity (v. infr.), cf. Pi. N. 4.89; ὁ γεραιός that reverend sire, Il. 1.35, etc. ; γεραιέ 10.164, etc. ; but γεραιάς (acc. pl. fem.) 6.87 (cf. 270, 287) is f.l. for γεραίρας, v. γεραρός ; Comp. γεραίτερος Od. 3.24, A. Eu. 848, Hdt. 6.52; γονῇ πεφυκὼς γ. (-τέρᾳ codd.) S. OC 1294; freq. in political sense, οἱ γ.
the elders, senators, X. Cyr. 1.5.5, Pl. Lg. 952a, IG 14.2445 (Massilia); Sup. γεραίτατος Ar. Ach. 286, Pl. Lg. 855e, etc. ; rarely, = πρεσβύτατος, eldest, Theoc. 15.139. of things, ancient, πόλις A. Ag. 710 (lyr.); χείρ E. Hec. 64 (lyr.). (γεραιός Tyrt. 10.20, E. HF 446 (lyr.); cf. γεραός.)

(vgl. γέρας, γέρων), vornehm, ehrwürdig, bes. durch Alter, und geradezu = alt, hochbejahrt. Hom. nom. γεραιός u. voc. γεραιέ, beides oft, femin. γεραιαί Il. 6.296, accus. γεραιάς 87, 270, 287, comp. γεραίτερος Il. 9.60, 24.149, 178, Od. 3.362, accus. γεραίτερον 24. Hom. gebraucht das Wort nur von Menschen ; ὁ γεραιός substantivisch, der Alte, Il. 1.35, 11.632, Od. 3.373 ; γεραιέ substantivisch, Alter, Od. 2.201, 14.131, Il. 10.558 ; γεραιὲ διοτρεφές Il. 11.648 ; Φοῖνιξ, ἄττα γεραιέ, διοτρεφές Il. 9.607 ; 17.561 Φοῖνιξ, ἄττα γεραιὲ παλαιγενές. Substantivisch auch γεραιαί und γεραιάς an den oben genannten Stellen. Zu diesen γεραιαῖς des sechsten Buches der Ilias gehört nach vs. 379 auch Andromache, so daß also der Begriff »alt« hier gar nicht paßt, vgl. γέρων ; Apoll. Lex. Hom. p. 54.22 γεραιάς τὰς γέρας τι ἐχούσας γυναῖκας. οἱ μὲν τὰς ἱερείας προπολούσας ; Scholl. Il. 6.270 γεραιάς : γράφεται καὶ γεραιράς. – Bei den Folg. überwiegt der Begriff »alt« vollständig : προπάτωρ Pind. N. 4.89 ; Tragg. u. in att. Prosa gew. von Menschen ; seltner von Sachen : σῶμα γ., der greise Körper, Soph. O.C. 200 ; χείρ Eur. Hec. 64 ; Πριάμου πόλις γ., uralte Stadt, Aesch. Ag. 963. Häufiger, bes. in Prosa, im comp., οἱ γεραίτεροι, die Aeltern, Plat. Legg. XII.952a ; die Volksältesten, vgl. Xen. Cyr. 1.5.5 ; γεραίτατος Plat. Lach. 201b u. öfter. S. γηραιός.