γεννάω-ῶ (impf. ἐγέννων, f. γεννήσω, ao. ἐγέννησα, pf. γεγέννηκα) :
   I tr. engendrer, enfanter, produire :
      1 au propre, d’ord. en parl. du père, ESCHL. Suppl. 48 ; SOPH. El. 1412 ; EUR. I.T. 499 ; etc. ; qqf. en parl. de la mère (en ce sens, d’ord. τίκτειν), ESCHL. Suppl. 47 ; ARSTT. G.A. 3, 5, 6 ; LUC. Sacr. 6, etc. ; οἱ γεννήσαντες, XÉN. Mem. 2, 1, 27 ; PLAT. Rsp. 538 a, les parents ; τὸ γεννώμενον, HDT. 1, 108, l’enfant ;
      2 fig. engendrer, produire, faire naître (une pensée, une vertu, l’amour, etc.) PLAT. Rsp. 490 b ; Conv. 209 e ; Tim. 91 b, etc. ;
   II développer, faire croître : σῶμα, SOPH. Aj. 1077, le corps ;

Moy. γεννάομαι-ῶμαι (f. γεννήσομαι, v. ci-dessous ; ao. ἐγεννησάμην) faire naître de soi-même, créer, PLAT. Tim. 34 b, Menex. 238 a.

➳ Act. fut. dor. γεννάσω [ᾱ] EUR. I.A. 1065. Ao. dor. ἐγέννασα [νᾱ] ESCHL. Suppl. 48. Moy. fut. au sens pass. γεννήσομαι, DS. 19, 2 Bkk. ; CALLISTH. 1, 4.

Étym. γέννα.

fut. Med. γεννήσομαι in pass. sense, D.S. 19.2 (but -ηθήσομαι Id. 4.9); (< γέννα); — causal of γίγνομαι (cf. γείνομαι), mostly of the father, beget, ὁ γεννήσας πατήρ S. El. 1412; οἱ γεννήσαντές σε your parents, X. Mem. 2.1.27; τὸ γεννώμενον ἔκ τινος Hdt. 1.108, etc. ; ὅθεν γεγενναμένοι sprung, Pi. P. 5.74; of the mother, bring forth, bear, A. Supp. 48, Arist. GA 716a22, X. Lac. 1.3, etc. ; — Med., produce from oneself, create, Pl. Ti. 34b, Mx. 238a.
produce, grow, get, κἂν σῶμα γεννήσῃ μέγα S. Aj. 1077. metaph, engender, produce, λήθη τῶν ἰδίων κακῶν θρασύτητα γεννᾷ Democr. 196; παντοίαν ἀρετήν Pl. Smp. 209e; διανοήματά τε καὶ δόξας Id. R. 496a, etc. ; γεννῶσι τὸν οὐρανὸν [οἱ φιλόσοφοι] call it into existence, Arist. Cael. 283b31; ὁ ἐξ ἀσωμάτου γεννῶν λόγος ib. 305a16, cf. Plot. 6.6.9; of numbers, produce a total, Ph. 1.347.

zeugen, eigtl. vom Vater ; ὁ γεννήσας πατήρ Soph. El. 1404 ; Eur. I.T. 499 ; seltener von der Mutter, für τίκτειν, Luc. sacrific. 6 ; Plut. ed.lib. 5 ; Hel. 7.23 ; Apollod. 1.3 ; NT ; οἱ γεννήσαντες, die Eltern, Plat. Rep. VII.538a ; Xen. Mem. 2.1.27 ; pass., ὅθεν γεγεννημένοι Pind. P. 5.74 ; ἐκ τούτων Plat. Uebh. erzeugen, hervorbringen ; ἄνδρα χρή, κἂν σῶμα γεννήσῃ μέγα, δοκεῖν πεσεῖν ἄν Soph. Aj. 1056, = φύῃ, wenn er einen großen Körper hat ; αἱ δέ τι σπουδαῖον γεννῶσι τῶν τεχνῶν Plat. Legg. X.889d ; λόγους καλούς Symp. 210a ; ἔρωτα Tim. 91b ; νοῦν καὶ ἀλήθειαν Rep. VI.490b ; med. (aus sich erzeugen) = act., Tim. 34b, Menex. 238a ; Arist. coel. 2.1 ; sagen, daß etwas entstanden sei, Thom.Mag. γεννητὸν λέγει.

γεννάω, -ῶ
(< γέννα, poët. for γένος), [in LXX chiefly for ילד ;]
__1. of the father, to beget: with accusative, Mat.1:1-16, Act.7:8, 29; before ἐκ, Mat.1:3, 5, 6.
__2. Of the mother, to bring forth, bear: Luk.1:13, 57 23:29, Jhn.16:21; εἰς δουλείαν, Gal.4:24. Pass.
__(1) to be begotten: Mat.1:20;
__(2) to be born: Mat.2:1, 4 19:12 26:24, Mrk.14:21, Luk.1:35, Jhn.3:4, Act.7:20, Rom.9:11, Heb.11:23; before εἰς, Jhn.16:21 18:37, 2Pe.2:12; ἐν, Act.2:8 22:3, (ἁμαρτίαις), Jhn.9:34; ἀπό, Heb.11:12 (WH, mg., ἐγεν-); ἐκ, Jhn.1:13 3:6 8:41; with adj., τυφλὸς γ., Jhn.9:2; [Ῥωμαῖος ], Act.22:28; κατὰ σάρκα: κ. πνεῦμα: Gal.4:29. Metaph.; μάχας, 2Ti.2:23; ὑμᾶς ἐγέννησα, 1Co.4:15, (ὅν), Phm 10; in quotation, Psa.2:7 (LXX), Act.13:33, Heb.1:5 5:5; of Christians as begotten of God, born again: Jhn.1:13 3:3, 5-8, 1Jn.2:29 3:9 4:7 5:1, 4, 18 (cf. ἀνα-γεννάω); (Cremer, 146).
(AS)