ος, ον :
   I litt. joyeux, joint à ἱλαρός, PLUT. ;
   II p. suite :
      1 qui rayonne de joie ou d’orgueil, orgueilleux, fier : τινι, ARCHIL. 9 ; EUR. Suppl. 862, fier de qqe ch. ; abs. hautain, dédaigneux, EUR. fr. 786 ; AR. Ran. 282 ; joint à ὑψηλός, PLUT. Demetr. 28 ; à μετέωρος, LUC. Nigr. 5 ; τὸ γαῦρον, EUR. Suppl. 217, ou τὰ γαῦρα, ANTH. 12, 33 ; BABR. 43, 6, fierté, arrogance ;
      2 en b. part. majestueux, imposant, DC. 68, 31 ; D. CHR. 1, 385.

• Cp. γαυρότερος, THCR. Idyl. 11, 21 ; NAZ. 2, 53 b.

Étym. incert. ; cf. p.-ê. γάνυμαι, γηθέω.

ον, exulting in, βοστρύχοισι Archil. 58; ὄλβῳ E. Supp. 862; abs., haughty, disdainful, Id. Fr. 788, Ar. Ra. 282; γ. καὶ μετέωρος Luc. Nigr. 5, cf. Jul. Caes. 319d; in good sense, splendid, D.Chr. 67.5 (Comp.), D.C. 68.31; epith. of ἔφηβοι, IG 7.544, 545 (Tanagra); also, skittish, μόσχω γαυροτέρα Theoc. 11.21; τὸ γ., = γαυρότης, τὸ γ. ἐν φρεσὶν κεκτημένοι E. Supp. 217; τὰ γαῦρα Babr. 43.6. Adv. Sup. γαυρότατα, εἰπεῖν Max.Tyr. 7.7. (Cf. γαίω.)

ον (*γαϜ, s. γαίω),
freudig, fröhlich, καὶ ἱλαρός Plut.; gew. stolz, sich brüstend, ὄλβῳ Eur. Suppl. 862 ; vgl. 229 ; βοστρύχοις Archil. frg. 33 ; γαῦρος φρονήματι Plut. Rom. 18, wie Rufin. 37 (V.27); καὶ μετέωρος Luc. Nigr. 5 ; oft in der Anth. μὴ γαῦρα φρυάσσου Mal. 22 (XII.33); αὐχήν Iul. Aeg. 12 (Plan. 203); νέμεσις ἣ τὰ γαῦρ' ἐποπτεύει Babr. 43.6 ; Sp. auch im guten Sinne, ehrwürdig, Scheu einflößend, DC. 68.31.