γαυριάω-ῶ, f. άσω, être fier, en parl. de chevaux, PLUT. Lyc. 22 ; p. anal. en parl. de pers. γ. τινι, DÉM. 308, 6 ; ἐπί τινι, PLUT. Lyc. 30 ; PALÆPH. 1, 8, s’enorgueillir de qqe ch. ; abs. D. CHR. 2, 426 ; γαυριῶσαι τράπεζαι, CRAT. (ATH. 49 a), tables magnifiques, càd. somptueusement servies ;

Moy. faire le fier, en parl. de chevaux, XÉN. Eq. 10, 16 ; en parl. de pers. ἐπί τινι, SPT. Job 3, 14, être fier de qqe ch.

➳ Act. seul. prés., DÉM. PLUT. (v. ci-dessus) ; fut. 3 pl. γαυριάσουσιν, AQU. Ps. 5, 12. Moy. prés. XÉN. l. c. Impf. 3 pl. ἐγαυριῶντο, SPT. l. c. ; épq. γαυριόωντο, THCR. l. c. Ao. 3 sg. ἐγαυριάσατο, AQU. Ps. 27, 7.

Étym. γαῦρος.

mostly pres. Aet. and Med., aor.1 ἐγαυρίασα LXX Ju. 9.7: — bear oneself proudly, prance, prop. of horses, γαυριῶντες Plu. Lyc. 22; — Med., φυσῶντα καὶ γαυριώμενον X. Eq. 10.16; to be splendid, γαυριῶσαι… τράπεζαι Cratin. 301; to be luxuriant, ἡ γῆ θάλλει καὶ γ. Jul. Or. 4.155c; of persons, Phld. Vit. p. 27 J., Ph. 1.152, al. ; c. dat., pride oneself on a thing, εἰ ταύτῃ [τῇ ἥττῃ] γαυριᾷς D. 18.244; so ἐπί σφισι γαυριόωντες (Meineke -όωντο) Theoc. 25.133, cf. Plu. Lyc. 30, Palaeph. 1.8, Anon. Oxy. 220iii3.

übermütig, stolz sein, γαυριῶσαι τράπεζαι Cratin. Ath. II.49a ; eigtl. von Pferden, stolz u. munter gehen, Plut. Lyc. 22, wie das Med., Xen. re Eq. 10.16 ; übertr., γαυριᾷς τινί Dem. 18.244 ; ἐπί τινι Plut. Lyc. 30 ; auch med., ἐπὶ σφίσι γαυριόωντο Theocr. 25.133.

to bear oneself proudly, prance , of horses, (Plutarch); and in Mid., (Xenophon Historicus):—;metaphorically to pride oneself on a thing, with dative, (Demosthenes Orator); ἐπί σφισι (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)