γανάω-ῶ [ᾰ] (seul. prés.) ;
   I intr.
      1 être brillant, en parl. d’armes (cuirasses, IL. 13, 265, part. épq. γανόωντες ; casques, IL. 19, 359, part. fém. épq. γανόωσαι) ; de plantes et de fleurs, avoir des couleurs vives et éclatantes, OD. 7, 128 ; HH. Cer. 10 (part. acc. sg. masc. épq. γανόωντα) ;
      2 fig. être heureux ou se réjouir, OPP. H. 1, 659 (γανόωντα) ;
   II tr. faire briller, ARAT. 190 (γανόωσι) ; fig. glorifier, célébrer, ESCHL. Suppl. 1019 (part. γανάοντες, v. *γανάεις).

Étym. γάνος.

(< γάνος) glitter, gleam, of metals; Hom. always in Ep. part., θώρηκες λαμπρὸν γανόωντες Il. 13.265; κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι 19.359; hence, look fresh and smiling, πρασιαὶ… ἐπηετανὸν γανόωσαι, of garden-beds, Od. 7.128; νάρκισσον… γανόωντα h.Cer. 10; χαλκῷ γανάοντας ἐφήβους Mus. Belg. 16.70 (Attica, ii AD); ὀφθαλμοὶ γανόωντες, in phthisis, Aret. SD 1.8.
exull, rejoice, Oppian. H. 1.659. trans., make bright, Arat. 190; cf. γανάσσαι· σμῆξαι, ἡδῦναι, Hsch. γανάοντες glorifying, Herm. for γανάεντες, A. Supp. 1019 (lyr.).

glänzen, schimmern ; Hom. dreimal, nominat. plur. particip. praes., Versende ; vom Metallglanz der Waffen, θώρηκες λαμπρὸν γανόωντες Il. 13.265 ; κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι 19.359 ; πρασιαὶ ἐπηετανὸν γανόωσαι Od. 7.128 ; – von einer Blume h.Cer. 10 ; – sich erfreuen, laben, Διὸς νότῳ γανᾷ σπορητός Aesch. Ag. 1395 ; sp.D., wie Opp. H. 1.659 u. Anth.; – transit., glänzend erhellen, Arat. 190.