ου (τὸ) :
      1 menton, IL. 22, 74 ; 24, 516 ; OD. 11, 583 ; ESCHL. Pers. 1056 ; HDT. 4, 23 ; au plur. SOPH. O.R. 1277 ; γενείου λαϐεῖν, IL. 8, 371, ou ἅπτεσθαι, IL. 10, 454 ; OD. 19, 473, toucher le menton, en parl. des suppliants ; le menton avec la barbe (de chèvre) : οὐδὲν ἄλλο πλὴν γένειόν τε καὶ κέρατα, AR. Av. 902, ce n’est qu’une barbe et des cornes ;
      2 mâchoire, ARSTT. H.A. 1, 11, 10 ; NIC. Th. 52 ; d’où dents, ANTH. 7, 531 ;
      3 barbe, HDT. 6, 117 ; au plur. PAUS. 2, 10, 3 ; 2, 13, 5.

Étym. γένυς.

τό, (< γένυς) part covered by the beard, chin, Od. 16.176; πολιὸν γ. Il. 22.74; esp. in supplication, ἔλλαβε χειρὶ γενείου 8.371; γ. χειρὶ παχείῃ ἁψάμενος 10.454; γενείου λευκήρη τρίχα A. Pers. 1056 (lyr.), cf. Th. 666, Hdt. 2.36; in pl., S. OT 1277, Plu. Ant. 1; κείρασθαι τὰ γ. Id. Cat. Mi. 53; prov. of a lean animal, οὐδὲν ἄλλο πλὴν γ. τε καὶ κέρατα nothing but chin and horns, Ar. Av. 902.
beard, Hdt. 6.117; pl., Theoc. 6.36, J. AJ 11.5.3, Paus. 2.10.3, Theo Sm. p. 104H. a lion΄s mane, Luc. Cyn. 14.
chaps, Arist. HA 518b17; jaws, AP 7.531 (Antip. Thess.). pl., teeth of a saw, Nic. Th. 53. dub.sens. in IG 11(2).165.11, 28 (Delos, iii BC).

τό, das Kinn, allein u. mit dem Bart, auch der Bart allein ; Hom. Il. 8.371, 10.454, 22.74, 24.516, Od. 11.583, 16.176, 19.473 ; Tragg.; Pind. Ol. 1.68 γένειον μέλαν ἔρεφον λάχναι ; Her. 4.23 ; Xen. Cyr. 8.3.30 ; πρὸς γενείου, Beschwörungsformel, Soph. El. 1208 ; γένειον καὶ κέρατα, sprichwörtlich: Haut u. Knochen, von einem dürren Opfertier, Ar. Av. 902. – Sp. brauchen es in allgemeiner Bdtg, πολυόδοντα, Kinnbacken, Nic. Th. 52 ; vgl. Arist. H.A. 1.11 ; πρίειν γ. ἀφριόεν, Gebiß, Zähne, Antip.Thess. 26 (VII.531); – λέοντος, Mähne, Luc. Cyn. 14. – Sp. brauchen oft den plur. für den sing., bes. Plut., z.B. Anton. 1 ; vgl. Theocr. 6.36.