(v. les temps ci-dessous) pf.2 au sens d’un prés. d’où le prés. γεγωνέω-ῶ (v. ci-dessous) :
      1 pousser des cris, crier : ὅσσον τε γέγωνε βοήσας, OD. 6, 294, aussi loin qu’un homme peut se faire entendre en criant ; joint à κώκυσεν, IL. 24, 703 ; à ἐϐόησε, OD. 8, 305 ; ἐς οὖς γεγωνήσομεν, EUR. Ion 696, nous lui crierons dans l’oreille ; avec un dat. de pers. parler en criant à, s’adresser en criant à : τινι, IL. 14, 469 ; OD. 8, 305 ; XÉN. Cyn. 6, 24, à qqn ;
      2 se faire entendre en criant : οὔπως οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν, IL. 12, 337, malgré ses cris, il ne put parvenir à se faire entendre ;
      3 p. ext. parler, p. opp. à un bruit inarticulé : οὐ δύνανται γεγωνεῖν ἀλλὰ μόνον φωνοῦσιν, ARSTT. Aud. 72, ils ne peuvent parler, mais font seulement entendre des sons ; avec un acc. de pers. ou de chose : γεγωνεῖν τινα, PD. P. 9, 3 ; O. 2, 6, parler de qqn, chanter ou célébrer la gloire de qqn ; γ. τι, ESCHL. Pr. 523, 657, 787, 820, 990, dire ou annoncer qqe ch. ; avec double rég. γ. τινί τι, ESCHL. Pr. 192, 784 ; SOPH. Ph. 238, dire ou annoncer qqe ch. à qqn ;
      4 faire un bruit qqconque, résonner, en parl. de l’air, ARSTT. An. 2, 8, 7.

➳ Pf. au sens du prés. 3 sg. γέγωνε, OD. 5, 400 ; 6, 294 ; 9, 473 ; 12, 181 ; au sens de l’impf. ou de l’ao. 3 sg. ἐγέγωνε, IL. 14, 469 ou γέγωνε, IL. 24, 703 ; OD. 8, 305 ; 3 pl. γεγώνασι, ARSTT. Probl. 11, 25. Impér. 2 sg. γέγωνε, ESCHL. Pr. 193 ; SOPH. Ph. 238 ; EUR. Or. 1220. Sbj. γεγώνω, SOPH. O.C. 213 ; Inf. épq. γεγωνέμεν, IL. 8, 223 ; 11, 6. Part. γεγωνώς, IL. 11, 275 ; 13, 149 ; 17, 247 ; d’où neutre γεγωνός, EL. V.H. 2, 44 ; LUC. Somn. 1. Pl.q.pf. (ou impf. de γεγωνέω, v. ci-dessous) 3 sg. ἐγεγώνει, IL. 22, 34 ; 23, 425 ; OD. 21, 368. — Du pf. γέγωνα, le prés. γεγωνέω-ῶ, d’où indic. 3 sg. γεγωνεῖ, ARSTT. An. 2, 8, 7 ; Probl. 19, 2 ; ANTH. 7, 12 ; impér. 3 sg. γεγωνείτω, XÉN. Cyn. 6, 24 ; sbj. 3 sg. γεγωνῇ, SOL. 42 ; inf. γεγωνεῖν, IL. 12, 337 ; PD. P. 9, 3 ; ESCHL. Pr. 787, 820 ; EUR. Hipp. 586 ; Rhes. 270 ; PLAT. Hipp. ma. 292 d. Impf. 3 sg. ἐγεγώνει, HOM. (v. ci-dessus) ; PLUT. Flam. 10. Impf. épq. ἐγεγώνευν (sel. d’autres ἐγεγώνεον), OD. 17, 161 ; ou γεγώνευν (1 sg.), OD. 12, 370 ; (3 pl.) 9, 47. Fut. γεγωνήσω, EUR. Ion 696 ; PLUT. M. 622. Ao. inf. γεγωνῆσαι, ESCHL. Pr. 990 ; en outre, v. γεγωνητέον.

Étym. Orig. inconnue.

Ep. pf. with pres. and past signf., used by Hom. in 3 sg. γέγωνε and part. γεγωνώς Il. 11.275, al. ; 3 sg. plpf. (with impf. signf.) ἐγεγώνειν 22.34, 23.425, Od. 21.368; later, imper. γέγωνε A. Pr. 195, S. Ph. 238, E. Or. 1220; subj. γεγώνω S. OC 213; part. γεγωνώς Arist. Pr. 904b35, cf. γεγωνός ; — from pres. *γεγώνω Hom. has inf. γεγωνέμεν Il. 8.223, 11.6, 3 sg. impf. ἐγέγωνεν (v.l. γέγωνεν) 14.469; — from pres. *γεγωνέω come inf. γεγωνεῖν 12.337, Pi. P. 9.3, A. Pr. 523, Pl. Hp. Ma. 292d; impf. ἐγεγώνευν Od. 17.161, γεγώνευν 9.47; after Hom., 3 sg. γεγωνεῖ Arist. de An. 420a1, Pr. 917b21; impf. -είτω X. Cyn. 6.24; part. γεγωνέοντες Michel 1383 B (Chios); fut. γεγωνήσω E. Ion 696 (lyr.); aor. inf. γεγωνῆσαι A. Pr. 990, part. -ήσας D.C. 68.3; cf. γεγωνητέον, γεγωνίσκω :
— shout so as to make oneself heard, κώκυσεν… γέγωνέ τε πᾶν κατὰ ἄστυ Il. 24.703; ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσι Od. 8.305; in pres. sense, ὅσσον τε γέγωνε βοήσας as far as [a man] can make himself heard by shouting, Od. 6.294 (also in past sense, 5.400, al.); οὔ πώς οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν Il. 12.337; ἀδηνέως γεγωνέοντες Michel l.c. ; make one΄s voice carry, πολλῷ πλέον γεγωνεῖν (Cobet for ἢ ἀγνοεῖν) ἔστι νύκτωρ ἢ μεθ’ ἡμέραν Antipho 5.44; πορρωτέρω ὁ αὐτὸς τῇ αὐτῇ φωνῇ γεγωνεῖ μετ’ ἄλλων ᾄδων καὶ βοῶν ἢ μόνος Arist. Pr. 917b21; c. dat. pers., cry out to, ἐγεγώνει… Πουλυδάμαντι Il. 14.469, etc. ; θεοῖσι μετ’ ἀθανάτοισι γεγώνευν Od. 12.370; make oneself heard by a person, οὐδέν σοι μᾶλλον γεγωνεῖν δύναμαι ἢ εἴ μοι παρεκάθησο λίθος Pl. Hp. Ma. 292d.
speak articulately, opp. to mere sound, ὁ ἀὴρ οὐ γεγωνεῖ Arist. de An. 420a1; οὐ δύνανται γεγωνεῖν… ἀλλὰ μόνον φωνοῦσιν Id. Aud. 804b24. c. acc. pers., sing, celebrate, Pi. P. 9.3. c. acc. rei, tell out, proclaim, A. Pr. 523, al. ; τινί τι ib. 195, 784, S. Ph. 238; τινί τι ἐς οὖς γ. E. Ion 696; τὰ γεγωναμένα the proclamation, IG 5(1).1111.12 (Geronthrae); also οὐκ ἔχω… γεγωνεῖν ὅπα I cannot tell where [it is], E. Hipp. 586 codd. — For part. γεγωνώς as Adj., v. γεγωνός 2.

perf. II. mit Präsensbedtg, rufend gehört, vernommen werden, auch γεγωνέω und γεγώνω ;
von γέγωνα Hom. γέγωνε praes. Od. 5.400, γεγωνώς Il. 13.149 ; von γεγωνέω infin. γεγωνεῖν Il. 12.337, ἐγεγώνευν 1. singul. Od. 17.161, γεγώνευν 1. singul. 12.370, γεγώνευν 3. plur. 9.47 ; von γεγώνω praeterit. ἐγέγωνεν Il. 14.469, praeterit. γέγωνε Od. 8.305, Il. 24.703 ; von γεγώνω oder von γέγωνα infin. γεγωνέμεν Il. 8.223 ; von γεγωνέω oder von γέγωνα praeter. ἐγεγώνει Od. 21.368. Vgl. im Allgem. Herodian. Scholl. Il. 12.337. Nachhomerische Formen : conj. γεγώνω Soph. O.C. 214 ; γέγωνε imperat. Philoct. 238, Aesch. Prom. 193 ; γεγωνείτω Xen. Cyn. 6.24 ; γεγωνῆσαι Aesch. Prom. 990 ; γεγωνήσομεν Eur. Ion. 696 ; γεγωνητέον Pind. Ol. 2.6. Daneben Homerische Formen : γεγωνεῖν Pind. Ol. 3.9 Plat. Hipp. maior. 292d.
Ueber die Bdtg vgl. Lehrs Aristarch. p. 107 : Scholl. Aristonic. Il. 8.223 πρὸς τὴν τάξιν τῆς νεωλκίας ἡ παρατήρησις, καὶ πρὸς τὸ γεγωνέμεν, ὅτι οὐ ψιλῶς ἐστι φωνεῖν ἀλλ' ἀκουστὸν φθέγγεσθαι. Nämlich nach Hom. wurde das Wort einfach in der Bdtg »sagen«, »sprechen« gebraucht, z.B. Aesch. Prom. 193 Soph. Philoct. 238. In dieser Bdtg = »sagen« erscheint das Wort auch Od. 17.161 τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν ἐφρασάμην καὶ Τηλεμάχῳ ἐγεγώνευν, unechte Stelle, s. Scholl. Didym. 17.160. Homerisch ist das Wort gebraucht z.B. Od. 6.294 ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῦ τέμενος τεθαλυῖάτ' ἀλωή, τόσσον ἀπὸ πτόλιος ὅσσον τε γέγωνε βοήσας, so weit wie der Ruf eines Menschen gehört wird ; γέγωνέ τε πᾶν κατὰ ἄστυ, ihr Ruf wurde in der ganzen Stadt vernommen, Il. 24.703 ; οὔ πώς οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν, sein Ruf konnte nicht vernommen werden, Il. 12.337 ; ἤυσεν δὲ διαπρύσιον, Δαναοῖσι γεγωνώς 8.227. – Eur. Ion. 696 ἐς οὖς γεγωνήσομεν, ins Ohr schreien ; Pind. u. Tragg. = laut reden, verkündigen, c. acc., Πυθιονίκας, Θήρωνα, Pind. P. 9.3, Ol. 2.6, preisen ; νυκτίφοιτ' ὀνείρατα Aesch. Prom. 660 ; τινί τι 786 ; Soph. Phil. 238. Von leblosen Dingen = schallen, ertönen, Arist. anim. 2.8.