ου (ἡ, qqf. ὁ) :
      1 motte de terre, OD. 18, 374 ; SOPH. Aj. 1286 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 28, etc. ; p. ext. champ, terre, fonds de terre, ANTH. 9, 561 ; MOSCH. 4, 37, etc. ;
      2 p. anal. masse en forme de motte, boule : β. χρυσίου, STR. 146 (cf. ARSTT. Mir. 45 ; fr. 248), lingot d’or ; β. μολίϐδου, DS. 3, 14, masse de plomb ; p. anal. abs. βῶλος, EUR. Or. 983 (cf. DL. 2, 10) pierre suspendue dans les airs.

➳ ὁ βῶλος, ARSTT. ll. cc. ; DC. 40, 47 ; SEXT. M. 248 ; LYC. 484.

Étym. inconnue.

ἡ, less freq. ὁ (v. sub fin.), lump, clod of earth, εἴκοι δ’ ὑπὸ βῶλος ἀρότρῳ Od. 18.374; ὑγρᾶς ἀρούρας β. S. Aj. 1286; ὡς βαλῶ ταύτῃ τῇ βώλῳ X. Cyr. 8.3.27; β. ἀνιστάναι Plu. Rom. 11; βῶλος ἄρουραν, prov. ΄carrying coals to Newcastle΄, Zen. 2.74; esp. of earth fraudulently mixed with corn, POxy. 708.8 (ii AD); cf. ἄβωλος. in Poets, land, soil, βαθεῖαν β. ἀροῦντες Mosch. 4.37, cf. AP 9.561 (Phil.), etc. ; Λίβυσσα κρύψει β. Ἀννίβου δέμας Orac. ap. Plu. Flam. 20, cf. Jul. Or. 3.125b. generally, lump, as of gold, nugget, Arist. Mir. 833b11, Str. 3.2.8; χρυσέα βῶλος, of the sun, E. Fr. 783, cf. Or. 984 (lyr.); β. μολίβδου D.S. 3.14. = βωλίτης, Sch. Nic. Al. 526. = σπαργάνιον, Ps.-Dsc. 4.21 (v.l.). (Fem. acc. to Phryn. 37, Moer. 95; masc. in Arist. l.c., D.C. 40.47, PHolm. 2.31, etc.)

ἡ, nach ausdrücklicher Vorschrift der Grammatiker ; ὁ Arist. Mirab. 46 u. a.Sp.; vgl. Lobeck zu Phryn. 54 (βάλλω); Erdkloß, Erdscholle ; Od. 18.374 (ἅπαξ εἰρημ.); ὑγρᾶς ἀρούρας β. Soph. Aj. 1286 ; Xen. Cyr. 8.3.12 ; βῶλον ἀνιστάναι, aufwerfen, vom Pfluge, Plut. Rom. 10 ; Erdreich, Land, Nic. Th. 174 ; Mosch. 4.37 ; ein Grundstück, Sp. Uebh. ein Klumpen, μολίβδου DS. 3.14 ; χρυσίου Strab. 3.2.8 ; übertr., von der Sonne, Eur. Or. 983. – Die Form τὸ βῶλος, wovon βώλεϊ sonst Leon.Tar. 77 (VII.719) stand, ist verdächtig.

1. a lump of earth, a clod , Lat. gleba, (Odyssey by Homer)
2. like Lat. gleba, land, ground, soil, (Moschus Bucolicus) (ML)