(seul. prés., ao. ἔϐυσα [ῠ], pf. pass. βέϐυσμαι et pl.q.pf. ἐϐεϐύσμην) :
      1 bourrer, remplir : τινί, HPC. 492, 2 ; ARSTT. H.A. 9, 50, 6, de qqe ch. ; au pass. être bourré ou rempli : τινός, OD. 4, 134 ; τινί, AR. Ach. 463 ; Th. 506, de qqe ch. ; abs. HDT. 6, 125 ; d’où rendre épais ou compact : εἶμα βεϐυσμένον, HPC. 588, 43, vêtement épais ;
      2 p. suite, boucher, obstruer ; au pass. βεϐυσμένος τὴν ῥῖνα, HÉGÉSIPPE (ATH. 290 d), qui a le nez bouché ; βεϐυσμένος τὰ ὦτα, LUC. Cat. 5, qui a les oreilles bouchées, càd. sourd.

➳ Ao. ἔϐυσα, HPC. 492, 2 ; LUC. Char. 21. Pf. pass. (v. ci-dessus). Pl.q.pf. 3 sg. ἐϐέϐυστο, HDT. 6, 125.

Arist. HA 632a18; fut. βύσω [υ] Thales ap. D.L. 1.35, (ἐπιϐύω) Cratin. 186.4, (προ-) Ar. V. 250; aor. ἔβυσα Hp. Morb. 3.14, (ἐπιϐύω) Ar. Pl. 379; — Med., only in compds. ; — Pass., aor. ἐβύσθην (παρεϐύσθην) Luc. Deor. Conc. 10; pf. βέβυσμαι, the tense chiefly in use (v. infr.): — stuff, c. gen. rei, stuff full of, only in Pass., νήματος βεβυσμένος stuffed full of spun-work or spinning, Od. 4.134; τὸ στόμα ἐβέβυστο (sc. χρυσοῦ) Hdt. 6.125; ἀνάγκης βεβυσμένος οἶκος Nonn. D. 9.298. c. dat. rei, stop or plug with, βύσας τὴν ἕδρην σπόγγῳ Hp. l.c., cf. Arist. l.c. ; — Pass., σπογγίῳ βεβυσμένος Ar. Ach. 463; κηρίῳ Id. Th. 506; ῥαφάνοις τὴν ἕδραν βεβ. Alciphr. 3.62; ἵππος ἀριστήεσσι βεβ. Tryph. 308; ἀφραδίῃ τε βέβυστο [πόλις] Id. 450. abs., βεβυσμένος τὴν ῥῖνα having one΄s nose stopped, Hegesipp. 1.26; βεβ. τὰ ὦτα deaf, Luc. Cat. 5; εἷμα βεβ. a close, thick-woven robe, Hp. Mul. 1.1.
stow or tuck away, τι ὑπὸ τῇ πτέρυγι Ael. NA 11.18.
(Root βυτ-, cf. βύζην (< *βυσδην), βύστρα ; cf. ζέβυται· σέσακται, Hsch.)

nur Sp., wie Arist. plant. 2.9, sonst βυνέω, fut. βϋσω, perf. pass. βέβυσμαι, vollstopfen, anfüllen ; Hom. einmal, Od. 4.134 τάλαρον, τὸν παρέθηκε νήματος ἀσκητοῖο βεβυσμένον ; τὸ στόμα ἐβέβυστο Her. 6.125, hatte sich den Mund vollgestopft ; sp.D.; οἶκος βεβυσμένος ἀνίης Nonn. D. 9.298 ; ἵππος ἀριστήεσσι βεβυσμένος Tryph. 808, 450 ; – zu-, verstopfen, τινί, mit etwas, χυτρίδιον σπογγίῳ βεβυσμένον Ar. Ach. 439 ; παιδίον κηρίῳ Th. 506 ; öfter bei Sp.; βεβυσμένος τὴν ῥῖνα, in der Nase verstopft, Hegesipp. bei Ath. VII.290d ; τὰ ὦτα, d.i. harthörig, Luc. Catapl. 5.

1. to stuff ,
2. with genitive rei, to stuff full of , only in Pass., νήματος βεβυσμένος stuffed full of spun-work or yarn, (Odyssey by Homer); τὸ στόμα ἐβέβυστο [i.e. χρυσοῦ] (Herdotus Historicus)
3. with dative rei, to stop or bung up with, plug : Pass., σπογγίωι βεβυσμένος (Aristophanes Comicus)
4. absolute, βεβ. τὰ ὦτα deaf , (Lucian) (ML)