(impf. ἔϐοσκον, f. βοσκήσω, ao. ἐϐόσκησα, pf. inus. ; pass. ao. ἐϐοσκήθην) faire paître, d’où :
      1 mener paître, acc. IL. 15, 548 ;
      2 donner la pâture à, nourrir, en parl. d’animaux, acc. OD. 12, 97 ; en parl. de pers. βόσκειν τινά, OD. 14, 325, nourrir qqn ; βόσκειν γαστέρα, OD. 17, 228, 559, nourrir son estomac ; βόσκει γαῖα (ἀνθρώπους), OD. 11, 365, la terre nourrit (les hommes) ; cf. SOPH. O.R. 1425 ; en parl. de l’entretien de serviteurs, de soldats, etc. HDT. 6, 39 ; THC. 7, 48 ; fig. β. νόσον, SOPH. Ph. 313, alimenter ou entretenir une maladie ; d’où faire vivre, soutenir : ἐλπίδες βόσκουσι φυγάδας, EUR. Ph. 399, l’espérance soutient les exilés ;

Moy. (f. βοσκήσομαι) paître, en parl. d’animaux (chevaux, bœufs, etc.) IL. 5, 162 ; 20, 223 ; OD. 12, 128, 355, etc., β. λειμῶνι, IL. 16, 151 ; OD. 21, 49, se repaître de l’herbe de la prairie ; avec l’acc. β. ποίην, HH. Merc. 27, 232, paître l’herbe ; cf. ESCHL. Ag. 118 ; ARSTT. H.A. 8, 2, 24 ; en parl. d’oiseaux, se repaître de, IL. 15, 691 ; fig. se repaître de, dat. : ἰυγμοῖσι, ESCHL. Ch. 26, de sanglots ; ἐλπίσιν, EUR. Bacch. 617, d’espérances ; περί τι ou ἐπί τινι, ANTH. 5, 272, 286, de qqe ch.

➳ Act. prés. inf. dor. βόσκεν, THCR. Idyl. 4, 2 (vulg.). Impf. poet. 3 sg. βόσκε, IL. 15, 548. Ao. réc. ἐϐόσκησα, GEOP. 18, 7. — Pass. moy. impf. 3 pl. poét. βόσκοντο, OD. 12, 128. Impf. itér. 3 pl. βοσκέσκοντο, OD. 12, 355. Fut. dor. βοσκησοῦμαι, THCR. Idyl. 5, 103. Ao. pass. au sens moy. ἐϐοσκήθην, BABR. 89 ; TRAG. fr. 268 Wagn. ; NIC. Th. 34, etc.

Étym. R. indo-europ. *g^weh₃-, nourrir, faire paître ; v. βοτόν, βοτάνη et probabl. βοῦς.

impf. ἔβοσκον, Ep. βόσκε Il. 15.548; fut. -ήσω Od. 17.559, Ar. Ec. 590; aor. ἐβόσκησα Gp. 18.7; pf. βεβόσκηκα PMag. 6.13 (iii BC); — Pass. and Med. (v. infr. II); Ion. impf. βοσκέσκοντο Od. 12.355; fut. βοσκήσομαι Sarap. in Plu. 2.398d, Dor. βοσκησεῦμαι Theoc. 5.103; aor. ἐβοσκήθην Nic. Th. 34, Babr. 89.7.
prop. of herdsmen, feed, tend, αἰπόλια Od. 14.102; ταὦς Stratt. 27; ὁ βόσκων the feeder, Arist. HA 540a18. generally, feed, nourish, βόσκει γαῖα… ἀνθρώπους Od. 11.365, cf. 14.325; γαστέρα βοσκήσεις 17.559; πάντα βόσκουσαν φλόγα… Ἡλίου S. OT 1425; maintain, keep, ἐπικούρους Hdt. 6.39; ναυτικόν Th. 7.48; γυναῖκας Ar. Lys. 260; οἰκέτας ib. 1204, Herod. 7.44; metaph, β. νόσον S. Ph. 313; πράγματα β. troubles, i.e. children, Ar. V. 313. Pass., of cattle, feed, graze, Od. 21.49, etc. ; ξύλοχον κάτα Il. 5.162; c. acc., feed on, ποίην h.Merc. 27, 232, cf. A. Ag. 118 (lyr.), Arist. HA 591a16, al. ; τινί A. Th. 244. metaph, to be fed or nurtured, ἰυγμοῖσι Id. Ch. 26 (lyr.); κούφοις πνεύμασιν S. Aj. 558; ἐλπίσιν E. Ba. 617; β. τινί or περί τι run riot in a thing, AP 5.271 (Paul. Sil.), prob. in 285 (Id.).
(g^uō, cf. Lith. guotas ΄herd΄.)

fut. βοσκήσω, weiden, das Vieh hüten ; εἰμποδας βοῦς βόσκ' ἐν Περκώτῃ Il. 15.548 ; τόσα πώεα οἰῶν, τόσσα συῶν συβόσια, τόσ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες Od. 14.102 ; passiv. geweidet, gehütet werden, Od. 14.104 ἔνθα δέ τ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν ἕνδεκα πάντα ἐσχατιῇ βόσκοντ', ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται ; Il. 17.62 βοσκομένης ἀγέλης βοῦν ; Od. 21.49 ταῦρος βοσκόμενος λειμῶνι ; 12.355 βοσκέσκονθ' ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι, vgl. 12.128 ff ; von einer Insel wird Od. 9.124 gesagt βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας ; katachrestisch wird das Wort von einem Hirsche Od. 4.338 gebraucht, ἔλαφος κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα βοσκομένη ; von Vögeln Il. 15.691, ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνος ποταμὸν πάρα βοσκομενάων, χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων ; von Seetieren, Od. 12.97 καὶ εἴ ποθι μεῖζον ἕλῃσιν κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη : von Menschen, Od. 11.365 οἷά τε πολλοὺς βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνθρώπους ; Od. 14.325 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ' ἔτι βόσκοι· τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος ; vom Bauche, Od. 18.364 ὄφρ' ἂν ἔχῃς βόσκειν σὴν γαστέρ' ἄναλτον ; 17.559 σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον γαστέρα βοσκήσεις. – So bes. bei Folgdn meist mit verächtlicher Nebenbedeutung, ἄνδρας ἀργούς Ar. Nub. 330 ; ἐπικούρους Her. 6.39 ; ναυτικὸν βόσκοντες Thuc. 7.48 ; Sp.; – βόσκειν νόσον Soph. Phil. 313 : übertr., ἐλπὶς βόσκει φυγάδας Eur. Phoen. 399 ; vgl. Soph. Ant. 1241. – Pass., geweidet werden, βοσκηθείς Nic. Th. 34 ; vgl. Aesch. Ch. 226 ; Soph. Aj. 559 ; Plat. Rep. IX.586a ; βοσκησεῖσθαι Theocr. 5.103. Aber τί, Aesch. Ag. 118, verzehren ; sp.D. Uebh. schwelgen in etwas, περὶ δειρήν, ἐπὶ σοῖς ἅψεσι, Paul.Sil. 11, 30 (V.272, 286).

βόσκω,
[in LXX for רעה ;]
prop., of a herdsman, to feed: Mat.8:33, Mrk.5:14, Luk.8:34 15:15; metaph., of Christian pastoral care, Jhn.21:15, 17. Pass., of cattle, to feed, graze: Mat.8:30, Mrk.5:11, Luk.8:32.†
SYN.: ποιμαίνειν, to tend, shepherd, a wider term, including oversight as well as feeding (see Tr., Syn., §xxv). (AS)