(seul. prés. et impf. ἐϐρύαζον) se gonfler, grossir : βρ. καρποῖσι, ORPH. H. 53, 10, se couvrir de fruits ; ἀφρῷ, TIMOTH. (ATH. 465 c), se couvrir d’écume, en parl. d’une coupe ; fig. s’enfler, se pavaner, être glorieux : τινί, DURIS (SCH.-EUR. Hec. 915), de qqe ch. ; abs. s’épanouir d’orgueil, ESCHL. Suppl. 878 ou de plaisir, EPIC. (STOB. Fl. 17, 34) ; PLUT. M. 1098 b ; ANTH. 9, 756.

Étym. βρύω.

fut. βρυάσομαι Hsch., aor. ἀνεβρύαξα Ar. Eq. 602, other wise only pres. and impf. : — swell, teem, καρποῖσι β. Orph. H. 53.10, cf. 33.7; ὁπόταν γε [Ζεὺς] βρυάζων οἶκον ἐσέλθῃ ib. 73.4; of a lioness, to be pregnant, A. Fr. 491; bubble up, δέπας ἀφρῷ βρυάζον Tim. Fr. 7; metaph, wax wanton, A. Supp. 878; ἁλίθος οἶδε βρυάζειν AP 9.756 (Aemil.); c. dat., revel in, Epicur. Fr. 181; χαίρειν καὶ β. prob. l. Id. Fr. 600, cf. 605; αἱ γυναῖκες ἐβρύαζον ταῖς Δωρίαις στολαῖς Duris 50; τοῦ ποτοῦ λαμπρῶς ἤδη βρυάζοντος Hld. 5.16.

nur praes. (βρύω), strotzen, Ueberfluß haben, καρποῖς Orph. H. 52, 10 ; δέπας ἀφρῷ βρυάζον, übersprudelnd, Timoth. bei Ath. XI.465c ; Von den VLL θάλλειν, γαυριᾶν, τρυφερῶς διακεῖσθαι erkl.; = ἥδεσθαι, Epicur. bei Stob. Flor. 17.34 u. Plut. Non Posse 16 ; vgl. Aemilian. 2 (IX.756); γυναῖκες ἐβρύαζον ταῖς Δωρίαις στολαῖς, machten Staat damit. Duris Sam. bei Schol. Eur. Hec. 915 ; vgl. Cratin. bei Meineke II.20.