βου·πλήξ, ῆγος (ὁ et ἡ) :
      1 aiguillon, bâton ou fouet de bouvier, IL. 6, 135 ; LUC. Philopatr. 4, etc. ;
      2 hache pour les sacrifices de bœufs, ANTH. 9, 352 ; TIMON (ATH. 445 e) ; d’où hache, en gén. Q. SM. 1, 159.

➳ ὁ β. TIMON, ANTH. Q. SM. ll. cc. ; ἡ β. LUC. l. c. ; genre indéterminé, IL. l. c.

Étym. βοῦς, πλήσσω.

ῆγος, ὁ (also ἡ, Ps.-Luc. Philopatr. 4, EM 371.40), ox-goad, θεινόμεναι βουπλῆγι (gender undetermined) Il. 6.135.
axe for felling an ox, AP 9.352 (Leon.), Timo 4.1, Q.S. 1.159.

ῆγος, Rinder schlagend ; als subst., ἡ, der Stachelstab, zum Antreiben der Rinder, Hom. einmal, Il. 6.135 Διωνύσοιο τιθήνας σεῦε κατ' ἠγάθεον Νυσήϊον· αἱ δ' ἅμα πᾶσαι θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν, ὑπ' ἀνδροφόνοιο Λυκούργου θεινόμεναι βουπλῆγι, vgl. über den Akzent Scholl. Herodian. – Luc. Philop. 4 ; ὁ, Tim.Phlias. Ath. X.445e ; sp.D. Nach Einigen = Beil zum Töten von Rindern, Apoll. Lex. Hom. p. 52.7 βουπλῆγι πελέκει· οἱ δὲ τῇ μάστιγι, vgl. Scholl. Il. 6.135 ; so braucht es für »Opferbeil« Leon.Alex. 9 (IX.352); dah. Streitaxt, ἀμφίτυπος, βαθύστομος, Qu.Sm. 1.158, 337.