βουλη·φόρος, ος, ον :
      1 qui apporte un avis, p. suite, qui conseille, qui dirige, ép. des chefs dans Homère, IL. 2, 24, etc. ;
      2 qui apporte une décision, qui décide, en parl. d’une assemblée, OD. 9, 112.

➳ Dor. βουλαφόροι [ᾱ], PD. O. 12, 5.

Étym. βουλή, φέρω.

ον, counselling, advising, in Il. a constant epith. of princes and leaders, β. ἄνδρα 2.24, al. ; title of Artemis, SIG 2660.3 (Milet.); also c. gen., β. Ἀχαιῶν, Τρώων, Il. 24.651, 5.180; in Od. 9.112 οὔτ’ ἀγοραὶ β. οὔτε θέμιστες, cf. Pi. O. 12.5; in later Prose, = βουλευτής, οἱ τοῦ μιάσματος β. Agath. 3.5. Adv. -ρως like a counsellor, Men. 123.

Rat bringend, gebend, bei Hom. Beiw. der Fürsten u. Ersten im Volke, z.B. ἀνήρ Il. 2.24 ; ἐσθλὸς μυρμιδόνων βουληφόρος ἠδ' ἀγορητής 7.126 ; Ἕκτωρ μὲν μετὰ τοῖσιν, ὅσοι βουληφόροι εἰσίν, βουλὰς βουλεύει 10.414 ; Φαιήκων βουληφόροι Od. 13.12. Vom Markt, der Volksversammlung, Od. 9.112 τοῖσιν δ' οὔτ' ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες, vgl. Pind. Ol. 12.5 λαιψηροὶ πόλεμοι κἀγοραὶ βουλαφόροι.
• Adv., βουληφόρως προκατέλαβες ὅρασιν Men. bei Fulgent. Myth. 3.1 p. 199.