βουκολέω-ῶ (f. βουκολήσω, ao. ἐϐουκόλησα, pf. inus. ; pass. pf. βεϐουκόλημαι) :
   I faire paître des bœufs, IL. 21, 448 ;
   II fig. :
      1 donner comme pâture : φροντίσιν τι, ESCHL. Ag. 669, qqe ch. à son esprit, repaître son esprit de la pensée de qqe ch. ;
      2 honorer, servir, acc. AR. Vesp. 10 ;
      3 tromper, AR. Eccl. 81 ;

Moy. :
   I intr. paître, en parl. de chevaux, IL. 20, 221 ; p. anal. en parl. d’un météore errant dans le ciel, CALL. Del. 176 ; fig. se repaître de (d’espérances, de désirs, etc.) dat. ALCIPHR. 3, 5 ;
   II  1 tr. mener paître (des chèvres), acc. EUP. 18 Kock ; 84, 19 Bekker, Anecdota græca, vol. 1 ;
      2 intr. aller paître, courir à sa pâture, AR. Pax 153.

➳ Impf. itér. 2 sg. βουκολέεσκες, IL. 21, 448. Moy. impf. 3 pl. épq. βουκολέοντο, IL. 20, 221.

Étym. βουκόλος.

tend cattle, ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες (Ep. impf.) Il. 21.448, etc. ; abs., Parth. 4.1, Luc. DDeor. 3; — Med., βουκολεῖσθαι αἶγας Eup. 18; — Pass., of cattle, graze, ἕλος κάτα βουκολέοντο, of horses, Il. 20.221, cf. Ar. Pax 153; metaph of meteors, range through the sky, Call. Del. 176. c. acc. rei, graze on, Τρηχινίδα Euph. 114. of persons, βουκολεῖς Σαβάζιον you tend, serve him (with allusion to his tauriform worship), Ar. V. 10; — Med., μὴ πρόκαμνε τόνδε βουκολούμενος πόνον ruminating, pondering, A. Eu. 78. metaph, cheat, beguile, πάθος Id. Ag. 669; τὸ δήμιον Ar. Ec. 81, cf. Men. Sam. 251; αἱ τίτθαι τοὺς παῖδας διὰ μυθολογίας βουκολοῦσιν Max.Tyr. 10.3; β. λύπην Babr. 19.7; ἀλλοτρίοις κόσμοις τὸ τῆς φύσεως ἀπρεπές β. Luc. Am. 38; — Med., ἐλπίσι βουκολοῦμαι I feed myself on hopes, cheat myself with them, Alciphr. 3.5, cf. Luc. Trag. 29; ἐπιθυμίαις Id. Am. 2; — Pass., Stoic. 3.147; βουκολεῖσθαι ὑπὸ ἐνυπνίων Porph. Marc. 6.

1) Rinder weiden, hüten, βουκόλος sein ; absolut, Il. 5.313, 14.445 ; Od. 10.85 ἔνθα κ' ἄυπνος ἀνὴρ δοιοὺς ἐξήρατο μισθούς, τὸν μὲν βουκολέων, τὸν δ' ἄργυφα μῆλα νομεύων ; Il. 21.448 σὺ δ' εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες Ἴδης ἐν κνημοῖσι ; katachrestisch von Pferden Il. 20.221 τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος κάτα βουκολέοντο θήλειαι ; von Ziegen Eupolis B.A. 84 ; βουκολήσεται Ar. Pax 153 ; von Menschen, ernähren, Ar. Vesp. 10 ; Philostr.; – μὴ πρόκαμνε τόνδε βουκολούμενος πόνον Aesch. Eum. 78, solche Not habend, od. in solcher Not herumgetrieben ; Callim. von den (»auf einer großen Weide gehenden«) am Himmel wandelnden Sternen, Del. 176.
2) übertr., lindern, besänftigen, φροντίσιν νέον πάθος Aesch. Ag. 655 ; Sp., z.B. ἀλλότριοι κόσμοι τὸ τῆς φύσεως ἀπρεπὲς β., mildern, verdecken, Luc. Amor. 38 ; ἐλπίσι ἀπατηλαῖς βουκολοῦμαι, ich lasse mich durch Hoffnungen täuschen, Alciphr. 3.5 ; geradezu = betrügen, Ar. Eccl. 81 ; Plut. ed.lib. 18.