ης (ἡ) [ᾰ]
      1 herbe à paître, d’où pâturage, IL. 13, 493 ; PLAT. Rsp. 401 c, etc. ;
      2 herbe, en gén. p. opp. à λάχανον, ARSTT. Plant. 1, 4, 7.

➳ Dor. βοτάνα, PD. N. 5, 43 ; EUR. fr. 775, 27 ; THCR. Idyl. 25, 87.

Étym. βόσκω.

ἡ, (< βόσκω) pasture, Il. 13.493, Pl. Prt. 321b, etc. ; ἐκ βοτάνης ἀνιόντα Theoc. 25.87; ἐν β. Id. 28.12; ἔγρονται ἐς βοτάναν E. Fr. 773.29; β. ἁλέοντος the lion΄s pasture, i.e. Nemea, Pi. N. 6.42; metaph, ὥσπερ ἐν κακῇ β. τρεφόμενοι Pl. R. 401c.
fodder, Od. 10.411.
herb, Thphr. HP 4.44.13, Dsc. 1 Praef. 1 (pl.), etc. in pl., plants, as material for making clothes, opp. δοραί, Diog.Oen. 10.
weeds, Thphr. HP 2.7.5, POxy. 729.22 (ii AD); in pl., Gp. 2.46.2. ἱερὰ β., = περιστερεών, Dsc. 4.60.

ἡ, Futter-, Weidekraut, bei Sp. = Pflanze : Hom. zweimal, Od. 10.411 βοῦς ἀγελαίας, ἐλθούσας ἐς κόπρον, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται ; Il. 13.493 ὡς εἴ τε μετὰ κτίλον ἕσπετο μῆλα πιόμεν' ἐκ βοτάνης, entweder = vom Weideplatze fort, räumlich, oder zeitlich, = nach dem Weiden, nachdem sie gefressen ; Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἐκ βοτάνης ἐστὶ μετὰ τὴν βόσκησιν, ὡς λέγομεν »ἐξ ἀρίστου παρέσομαι« ἀντὶ τοῦ μετὰ τὸ ἄριστον. Vgl. Od. 10.159 ὁ μὲν ποταμόνδε κατήιεν ἐκ νομοῦ ὕλης πιόμενος ; Il. 16.365 ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰθέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, d.h. nachdem unmittelbar vorher noch klare Luft, heiteres Wetter gewesen war. – Pind. N. 6.43 βοτάνα τέ νιν πόθ' ἁ λέοντος νικάσαντ' ἔρεφ' ἀσκίοις Φλιοῦντος ὑπ' ὠγυγίοις ὄρεσιν, Selinon ; Eur. Cycl. 45 : frgm. Phaeth. 2.29 ; Theocrit. 28.12 ; Att. Prosa, z.B. Plat. Prot. 321b.

βοτάνη, -ῆς, ἡ
(< βόσκω), [in LXX for עֵשֶׂב, דֶשֶׁא, חָצִיר ;]
__1. grass, fodder.
__2. green herb: Heb.6:7.†
SYN.: λάχανον, a garden herb, a vegetable. (AS)