βοάω-βοῶ (impf. ἐϐόων, f. βοήσομαι, postér. βοήσω, ao. ἐϐόησα, pf. réc. βεϐόηκα ; pass. ao. ἐϐοήθην, pf. βεϐόημαι) crier, d’où :
   I intr.
      1 pousser un cri ou des cris ; ὀξὺ βοᾶν, IL. 17, 89 ; μακρὰ β. IL. 2, 224 ; etc. pousser un cri aigu, un cri prolongé, etc. ; οἱ βοησόμενοι, DÉM. 172, 4, les hommes tout prêts à pousser des cris, à faire du bruit (dans l’assemblée) ;
      2 p. ext. avec un suj. de chose, en parl. de tout bruit retentissant (bruit des vagues, IL. 14, 394 ; ESCHL. Pr. 431, etc. ; de l’écho, IL. 17, 265 ; etc.) ; fig. τὸ πρᾶγμα βοᾷ, AR. Vesp. 921, la chose crie d’elle-même, càd. est évidente ;
   II tr.
      1 dire en criant, émettre en criant : βοᾶν βοάν, AR. Nub. 1153, pousser un cri ; β. μέλος, SOPH. Aj. 976, faire résonner un chant ; β. ἄλγος, EUR. Tr. 1310, pousser des cris de douleur ; avec double acc. β. τὸν ὑμέναιον νύμφαν, EUR. Tr. 335, faire résonner le chant de l’hymen en l’honneur de la jeune épousée ;
      2 appeler en criant : τινα, PD. P. 6, 36 ; SOPH. Tr. 212 ; XÉN. Cyr. 7, 2, 5, appeler à grands cris qqn (à son secours) ;
      3 prier à haute voix, invoquer, THCR. Idyl. 17, 60 ;
      4 ordonner à haute voix, avec l’inf. SOPH. O.R. 1287 ; EUR. Andr. 298 ; avec un dat. et l’inf. β. τινι ἄγειν τὸ στράτευμα, XÉN. An. 1, 8, 12, crier à un commandant d’amener son corps de troupes ; avec ὅτι, ὡς, etc. XÉN. An. 1, 8, 1 ; etc. crier à qqn de ou que, etc. ; avec un acc. β. τι, EUR. Ph. 1154, etc. crier à qqn d’apporter qqe ch. (du feu, du vin, etc.) ;
      5 proclamer, vanter, πρήγματα βεϐωμένα (v. ci-dessous) ἀνὰ Ἰωνίην, HDT. 3, 39, hauts faits célébrés à travers l’Ionie ; cf. HDT. 6, 131 ; βοᾶν βίϐλοις, ANTH. 7, 438, célébrer par des livres ;

Moy. (seul. prés. βοάομαι-βοῶμαι, fut. βοήσομαι, ao. ἐϐοησάμην) crier, EUR. Hel. 1434 ; AR. Vesp. 1228, etc.

➳ Impf. poét. βόων, HÉS. Sc. 243. Impf. itér. 3 sg. βοάασκεν, A.RH. 2, 588. Fut. βοήσομαι, ATT. (THC. 7, 48 ; PLAT. DÉM. etc.) ; postér. βοήσω, ANTH. 7, 32 ; 9, 100 ; A.RH. 3, 792. Ao. poét. βόησα (sel. d’autres ἐϐόησα), IL. 23, 847. Pf. réc. part. plur. βεϐοηκότες, PHILSTR. V. soph. 561. Moy. prés. inf. βοᾶσθαι, EUR. Hel. 1434 ; part. βοώμενος, AR. Vesp. 1228 ; etc. Fut. βοήσομαι (v. ci-dessus). Ao. 3 sg. βοήσατο, Q. SM. 10, 465 (vulg. γοήσατο). — Formes épq. et dialect. : Formes épq. avec extension du radic. : prés. ind. 3 sg. βοάᾳ (p. βοάει) IL. 14, 394 ; 3 pl. βοόωσι (p. βοάουσι, βοῶσι) IL. 17, 265 ; part. βοόων (p. βοάων, βοῶν) IL. 15, 687. Formes épq. ion. et dor. contractes : ao. act. ἔϐωσα, HIPPON. fr. 1 ; d’où impér. 2 sg. βῶσον, CRAT. (Com. fr. 2, 299) ; 3 sg. βωσάτω, AR. Pax 1155 ; inf. βῶσαι, HDT. 1, 146 ; part. βώσας, IL. 12, 337 ; HDT. 5, 1 ; 6, 105, etc. ; ao. pass. ἐϐώσθην, HDT. 6, 131 ; 8, 124 ; pf. part. βεϐωμένα, HDT. 3, 39 ; ao. moy. 3 sg. ἐϐώσατο, THCR. Idyl. 17, 60. Formes dor. avec rad. en βοᾱ- (au lieu de βοη-) : fut. βοάσομαι, AR. Nub. 1154 ; PHRYN. COM. 2-1, 598 Mein. ; ANTH. App. 200 ; rar. βοάσω, EUR. Ion 1446. Ao. 3 sg. ἐϐόασε, EUR. Tr. 522 ; ou sans augm. βόασε, PD. P. 6, 36 ; EUR. Andr. 298 ; inf. βοᾶσαι, ÆSION (ARSTT. Rhet. 3, 10, 7) ; part. βοάσαις, PD. O. 8, 40. Pf. pass. βεϐόαμαι, ANTH. 15, 4.

Étym. βοή.

Ep. 3 sg. βοάᾳ, 3 pl. βοόωσιν, part. βοόων, Il. 14.394, 17.265, 15.687; Ion. impf. βοάασκε A.R. 2.588; fut. βοήσομαι Th. 7.48, etc. ; Dor. βοάσομαι Ar. Nu. 1154 (lyr.); later βοήσω A.R. 3.792, AP 7.32 (Jul.), etc. (βοάσω E. Ion 1447 (lyr.) is aor. subj.); aor. ἐβόησα Il. 11.15, S. Tr. 772, etc. ; Ep. βόησα Il. 23.847; Dor. βόασα B. 16.14; Ion. ἔβωσα Il. 12.337, Hdt. 1.146, Hippon. 1, Herod. 3.23; sts. in Com., Cratin. 396, Ar. Pax 1155; pf. βεβόηκα Philostr. VS 2.1.11; — Med., βοώμενος Ar. V. 1228 (perh. Pass.); Ep. aor. βοήσατο Q.S. 10.465, Ion. ἐβώσατο Theoc. 17.60; part. βοησάμενος Ant.Lib. 25.3; — Pass., Ion. aor. ἐβώσθην Hdt. 6.131; pf. βεβόημαι AP 7.138 (Aceratus), Ion. part. βεβωμένος Hdt. 3.39; plpf. ἐβεβόητο Paus. 6.11.3:
cry aloud, shout, ὀξὺ βοήσας Il. 17.89; ὅσσον τε γέγωνε βοήσας Od. 6.294; πᾶσα γὰρ πόλις βοᾷ A. Ag. 1106 (lyr.); ὡς δράκων β. Id. Th. 381; β. γραμμάτων ἐν ξυλλαβαῖς ib. 468; οἱ βοησόμενοι men ready to shout (in the ἐκκλησία), D. 13.20; ὁ δῆμος ἐβόησευ…, of acclamations, POxy. 41.19 (iii/iv AD), cf. Charito 1.1, al., IG 12(9).906 (Chalcis, iii AD). of things, roar, howl, as the wind and waves, οὔτε… κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον Il. 14.394; resound, echo, ἀμφὶ δέ τ’ ἄκραι ἠϊόνες βοόωσιν 17.265; βοᾷ δὲ πόντιος κλύδων A. Pr. 431 (lyr.), etc. ; βοᾷ δ’ ἐν ὠσὶ κέλαδος rings, Id. Pers. 605; τὸ πρᾶγμα φανερόν ἐστιν, αὐτὸ γὰρ βοᾷ it proclaims itself, Ar. V. 921; φαίνεται αὐτὰ τὰ στοιχεῖα βοᾶν ὡς ἑλκόμενα Arist. Metaph. 1091a10. c. acc. pers., call to one, call on, Pi. P. 6.36, E. Med. 205 (lyr.), Hdt. 8.92, X. Cyr. 7.2.5, Herod. 4.41; — Med. βοησάμενοι δαίμονας Ant.Lib. l.c. c. acc., call for, shout out for, S. Tr. 772; β. τὴν βοήθειαν Hell. Oxy. 10.2. c. acc. cogn., β. βοάν Ar. Nu. 1153 (lyr.); β. μέλος, ἰωάν, S. Aj. 976, Ph. 216 (lyr.); β. λοιγόν A. Ch. 402 (lyr.); ἄλγος E. Tr. 1310 (lyr.); c. dupl. acc., βοάσαθ’ ὑμέναιον ἀοιδαῖς ἰαχαῖς τε νύμφαν sound aloud the bridal hymn in honour of the bride, ib. 335 (lyr.); ἔλεγον ἰήϊον ἐβόα κίθαρις E. Hyps. Fr. 3 (1). iii 10.
noise abroad, celebrate, ἡ ῥάφανος ἣν ἓ βοᾶτε Alex. 15.7; πρήγματα βεβωμένα ἀνὰ Ἰωνίην Hdt. 3.39; ἐβώσθησαν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Id. 6.131; οἱ βοηθέντες ἐπὶ χρήμασι Lib. Or. 59.155; βεβοῆσθαι ἀπὸ τοῦ Μαραθῶνος, ἐκ τῶν ἀδικημάτων, Id. Decl. 11.18, 5.53. c. inf., cry aloud or command in aloud noice to do a thing, S. OT 1287, E. Andr. 297 (lyr.); βοᾶν τινι ἄγειν X. An. 1.8.12; ἐβόων ἀλλήλοις μὴ θεῖν ib. 19; also, cry aloud that…, Epicrat. 11.31 (anap.); β. ὅτι… X. An. 1.8.1, Antiph. 125.5. Pass., to be filled with sound, πᾶσαν δὲ χρὴ γαῖαν βοᾶσθαι ὑμνῳδίαις E. Hel. 1434; to be deafened, Ar. V. 1228. (Cf. βοή.)

fut. βοήσομαι, Sp. wie Ap.Rh. 3.792 u. Nonn. βοήσω, von den Atticisten verworfen ; aor. ἐβόησα ; ion. βώσομαι u. ἔβωσα ; βώσαντι Il. 12.337 (vgl. ἐπιβοάω); ἐβώσατο Theocr. 17.60 ; βωσάτω Ar. Pax 1121 ; aor. pass. ἐβοήθην, perf. βεβόημαι ; ion. ἐβώσθην Her. 8.124, βέβωμαι;
1) schreien, von Hom. an überall, μακρὰ βοῶν Il. 2.224 ; σμερδνὸν βοόων 15.687 ; von leblosen Dingen, brausen, laut ertönen, οὔτε θαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον Il. 14.394, ἀμφὶ δέ τ' ἄκραι ἠιόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω 17.265 ; πόντιος κλύδων Aesch. Pers. 429 ; κῦμα στρατοῦ Sept. 64 ; τὸ πρᾶγμα βοᾷ Ar. Vesp. 921, die Sache spricht für sich ; mit acc., μέλος, ἰωήν, Soph. Aj. 976, 216, laut ertönen lassen ; βοάν Ar. Nub. 1138.
2) Mit Geschrei fordern, befehlen, βοᾷ διοίγειν κλῇθρα Soph. O.R. 1287 ; vgl. Eur. Andr. 297 ; Prosa, τῷ Κλεάρχῳ – ἄγειν τὸ στράτευμα Xen. An. 1.8.12 ; βοᾷ πῦρ καὶ δικέλλας Eur. Phoen. 1154 ; λοιγόν Aesch. Ch. 396 ; ἄκρατον, reinen Wein fordern, Menand. bei Ath. XI.502 f. Aehnl. τινά, laut anrufen, herbeirufen, παῖδα Pind. P. 6.36 ; Soph. Tr. 212 ; Xen. Cyr. 7.2.5 ; Luc. D.Mar. 6.3 ; Sp. πρός τινα, zu Jemand rufen, NT.
3) laut preisen, bes. βεβοημένος, bekannt, berühmt u. berüchtigt, πρήγματα βεβ. ἀνὰ Ἰωνίην Her. 3.39 ; öfter bei Sp.; βίβλοις Aceratus ep. (VII.438).

βοάω, -ῶ
(< βοή), [in LXX chiefly for זעק, צעק, קרא ;]
__1. absol., to cry, call out: Mat.3:3, 27:46, Mrk.1:3 15:34, Luk.3:4 9:38 18:38, Jhn.1:23, Act.8:7 17:6 25:24, Gal.4:27.
__2. C. dative, to call on for help (Heb. זעק על, Hos.7:14, al.), Luk.18:7.†
SYN.: καλέω, to call, invite, summon; κράζω, to cry, harshly or inarticulately, as animals; κραυγάζω, intensive of κράζω. βοάω expresses emotion, whether joy, fear, etc. (AS)