'(fut. μολοῦμαι, ao.1 ἔϐλωξα, ao.2 ἔμολον, pf. μέμϐλωκα) :
      1 aller, venir : avec un suj. de pers. IL. 11, 173 ; OD. 3, 44 ; 24, 335 ; ποτὶ μέγαρ', IL. 6, 286, vers le palais ; de même avec les prép. marquant une idée de mouvem. (εἰς, ἐπί, πρός, ἀπό, ἐξ, etc.) ATT. ; ou avec un acc. seul. : γῆν μολόντες Ἑλλάδα, ESCHL. Pers. 809, étant venus sur la terre de Grèce (cf. ESCHL. Suppl. 239, etc. ; SOPH. Ph. 1332 ; EUR. Rhes. 223, 289, etc.) ; avec double rég. : διὰ μάχης μολεῖν τινι, EUR. I.A. 1392, entrer en lutte avec qqn ; avec un suj. de chose, en parl. de navires, IL. 15, 720 ; en parl. du temps : πρὶν δωδεκάτη μόλῃ ἠώς, IL. 24, 781, avant que ne soit venue la douzième aurore ;
      2 s’en aller : δὴ γὰρ μέμϐλωκε μάλιστα ἦμαρ, OD. 17, 190, car voici que la plus grande partie du jour s’est écoulée.

➳ Prés. NIC. Th. 450. Fut. μολοῦμαι, ESCHL. Pr. 689 ; SOPH. O.C. 1742. Ao.1 réc. ἔϐλωξα, LYC. 448, 1327. Ao.2 ἔμολον, PD. O. 14, 18 ; ATT. (ESCHL. SOPH. EUR. AR. etc. ll. cc.) ; en prose, XÉN. An. 7, 1, 33 ; POL. 30, 9 ; PLUT. Cleom. 38 ; sans augm. μόλον, PD. P. 3, 47. Pf. μέμϐλωκα, OD. 17, 190 ; EUR. Rhes. 629 ; CALL. fr. 124.

Étym. R. indo-europ. *melh₃-, venir, d’où prés. *μλώ-σκω, *μϐλώ-σκω, βλώ-σκω de *ml̥h₃-sk- ; sur l’insertion du ϐ, v. βλάξ.

'

Nic. Th. 450, (κατα, προ-) Od. 16.466, 21.239; fut. μολοῦμαι A. Pr. 689 (lyr.), S. OC 1742 (lyr.); aor.2 ἔμολον Pi. O. 14.18, etc., Ep. μόλον (ἐκ, προ-) Il. 11.604, Od. 15.468, freq. in Trag., also Dor. (as aor. of pres. ἕρπω ΄go΄) IG 4.952.14 (Epid.), SIG 558.26 (Ithaca), and sts. in Prose, X. An. 7.1.33, Plb. 30.9.5, Plu. Cleom. 38; imper. μόλε Cratin. 111; pf. μέμβλωκα Od. 17.190, E. Rh. 629; part. -κώς Call. Aet. 1.1.7 (cf. βέβλωκεν· ἠρεμεῖ, φύεται, Hsch.); later fut. βλώξω (κατα-) Lyc. 1068; aor.1 ἔβλωξα Id. 448, 1327; aor.2 ἔβλω· ᾤχετο, Hsch., cf. μολέω :
go or come, mostly Poet. in aor.2, δεῦρο μολόντες Od. 3.44; μολοῦσα ποτὶ μέγαρ’ Il. 6.286; of Time, πρὶν δωδεκάτη μόλῃ ἠώς 24.781; μέμβλωκε μάλιστα ἦμαρ has passed, Od. 17.190; ὅτε τὸ κύριον μόλῃ A. Ag. 766 (lyr.); freq. with Preps., μολεῖν εἰς οἴκους, ἐπὶ δόμον, S. OT 1010, E. Or. 176 (lyr.); πρὸς χθόνα S. Ph. 479; ἀπὸ Στρυμόνος, ἐκ Διός, A. Ag. 192 (lyr.), Pr. 667; κατὰ γαίας E. Alc. 107 (lyr.); c. acc. only, ἔμολεν Ἥρας λαόν Pi. N. 10.36; γῆν μολόντες Ἑλλάδα A. Pers. 809, cf. Ag. 968, Supp. 239, S. Ph. 1332, E. Rh. 289; πρὶν φάος μολεῖν χθόνα ib. 223; ἥβης τέλος μ. Id. Med. 921, cf. IT 1421; c. dat. pers., μηδέ μοι… θάνατος μόλοι Sol. 21, cf. S. OC 70, Ant. 233, etc. ; δι’ ἔχθρας μ. τινί, διὰ μάχης μολεῖν τινί, E. Ph. 479, IA 1392; εἰς ὕποπτα μ. τινί, = ὑποπτεύειν τινά, Id. El. 345. — Rare in Prose (v. supr.); used by Ar. only in lyr. (Av. 404, Th. 1146, 1155, al.), or in the mouth of a Laconian, Id. Lys. 984, cf. Plu. 2.220e, 225d (both from Apophth. Lac.).

gehen, kommen ; das simplex kommt im praes. nur bei sp.D. vor, Nic. Th. 460 ; aor. βλώξας Lycophr. 448, 1327 ; fut. μολοῦμαι, aor. ἔμολον, perf. μέμβλωκα s. unter der eigentlichen Stammform μολεῖν. Vgl. προβλώσκω.