(impf. ἐϐλάστανον, f. βλαστήσω, ao.1 au sens trans. ἐϐλάστησα, ao.2 ἔϐλαστον, pf. βεϐλάστηκα et ἐϐλάστηκα) :
      1 intr. germer, pousser, croître, en parl. de plantes, ESCHL. Sept. 594 ; SOPH. O.C. 697 ; AR. Nub. 1108 ; Av. 696 ; THC. 3, 26 ; XÉN. Œc. 19, 2 ; p. anal. en parl. d’enfants, naître, PD. N. 8, 7 ; d’où en gén. en parl. de pers. être né, être issu : ἐξ ἀρίστοιν, SOPH. Aj. 1305, de nobles parents ; cf. EUR. I.A. 594 ; en parl. de l’île de Rhodes surgissant de la mer, PD. O. 7, 69 ; fig. en parl. de choses abstraites (résolutions, sentiments qui germent dans le cœur, etc.) ESCHL. Sept. 576 ; SOPH. O.C. 611, etc. ;
      2 tr. au sens causal, faire germer, faire naître, rar. au prés. HPC. 383, 20, ou au fut. TRAG. fr. incert. 269 Wagn. ; d’ord. à l’ao.1, A.RH. 1, 1131 ; NONN. D. 36, 356 ; SPT. Gen. 1, 11 ; Num. 18, 8.

➳ Impf. itér. 3 sg. βλαστάνεσκε, SOPH. fr. 491. Ao.1 ion. ou de prose réc. EMPÉD. 105 ; 244 Stein ; HPC. ARSTT. THC. etc. Ao.2 poét. βλάστον, PD. O. 7, 69. Pf. βεϐλάστηκα, HPC. PLUT. ; poét. ἐϐλάστηκα, EUP. 2-1, 561 Meineke ; EUR. I.A. 595. Pl.q.pf. 3 sg. ἐϐεϐλαστήκει, THC. 3, 26 ; LUC. V.H. 1, 31.

Étym. incert.

S. OC 611, etc. (later βλαστέω, Thphr. CP 2.17.4 (interpol. in A. Ch. 589, corrupt in Pass. βλαστουμένη S. Fr. 255.7)); Ion. impf. βλαστάνεσκε (v.l. βλάστεσκεν) Id. Fr. 546; fut. βλαστήσω Thphr. HP 2.7.2, βλαστήσομαι Alex.Trall. 12; aor.2 ἔβλαστον S. Fr. 341, etc. ; aor.1 ἐβλάστησα Emp. 21.10, Hp. Nat. Puer. 26, etc. (not in Att.); pf. βεβλάστηκα Id. Oss. 12, Hellanic. 1 2 J., Plu. 2.684c; ἐβλάστηκα E. IA 594 (lyr.), Eup. 329; plpf. ἐβεβλαστήκει Th. 3.26: — bud, sprout, grow, prop. of plants, A. Th. 594, S. OC 697 (lyr.), Th. l.c., Ar. Nu. 1124, etc. ; ἦ βλαστὸς οὐκ ἔβλαστεν ; S. Fr. 341; εἰς ἴα σου…, καὶ ἐς κρίνα βλαστήσειεν ὀστέα IG 14.607 (Carales). metaph in Poets, shoot forth, come to light, βλάστε νᾶσος ἐξ ἁλός, of Rhodes, Pi. O. 7.69; of children, to be born, Id. N. 8.7; ἀνθρώπου φύσιν βλαστών born in man΄s nature, S. Aj. 761, cf. OT 1376, El. 440; ἄργυρος κακὸν νόμισμ’ ἔβλαστε Id. Ant. 296; β. δ’ ἀπιστία Id. OC 611; μέγιστ’ ἔβλαστε νόμιμα Id. El. 1095 (lyr.); not common in Prose, Th. l.c., Pl. R. 498b, Phdr. 251b, Iamb. Myst. 3.28. causal, make to grow, produce, propagate, in pres., Hp. Alim. 54; metaph, β. χάριτες εὔνοιαν Aristeas 230; mostly aor.1 ἐβλάστησα A.R. 1.1131; θεὸς… ἄμπελον ἐβλάστησεν Nonn. D. 36.356, cf. LXX Ge. 1.11, Nu. 17.8; — Pass., βλαστηθείς Ph. 1.667.

βλαστήσω, ἔβλαστον (Hippocr., Arist. u. Sp. auch ἐβλάστησα in trans. Bdtg, sprossen lassen), perf. ἐβλάστηκα Eur. I.A. 594 ; Eubul. bei EM. 508.30, ἐβεβλαστήκει Thuc. 3.26 :
1) eigtl. von Pflanzen, keimen, hervorsprossen, Ar. Nub. 1108, Av. 696 vgl. Soph. O.C. 697 ; Xen. Oec. 19.2 ; von Menschen, geboren werden, Pind. N. 8.7 ; abstammen, oft Tragg., ἐξ ἀρίστοιν Soph. Aj. 1305 ; Eur. I.A. 594 ; vom Geistigen, ἀφ' ἧς τὰ κεδνὰ βλ. βουλεύματα Aesch. Spt. 576 ; vgl. Ar. Lys. 406 ; auch auf anderes übertr., νῆσος ἐξ ἁλός Pind. Ol. 7.69 ; vom Unglück, Aesch. Ag. 734.
2) transit., hervorbringen, wachsen machen, im aor. I. S. βλαστέω.

βλαστάνω,
[in LXX for צמח, etc. ;]
__1. to sprout: Mat.13:26, Mrk.4:27, Heb.9:4.
__2. In late Gk., causal, to make to grow, produce: with accusative, Jas.5:18.
† (AS)