(impf. ἔϐλαπτον, f. βλάψω, ao. ἔϐλαψα, pf. βέϐλαφα [ᾰφ]; pass. f. βλαϐήσομαι [ᾰ], ao.1 ἐϐλάφθην, ao.2 ἐϐλάϐην [ᾰ], pf. βέϐλαμμαι) :
   I. 1 léser, endommager : ἵππους, IL. 23, 571, blesser des chevaux ; au pass. éprouver un accident fâcheux, IL. 23, 545 ; etc. ;
      2 gêner, embarrasser, à peu près au sens de ἐμποδίζειν : βλ. τινα, OD. 13, 22, gêner qqn ; au pass. être embarrassé, en parl. de chevaux embarrassés (dans des branches de tamaris), IL. 6, 39 ; avec un gén. τινὰ βλ. κελεύθου, OD. 1, 195, contrarier qqn en l’écartant de sa route ; d’où arrêter : πόδας, IL. 13, 782, les pieds (d’Ajax) ; au pass. βλαϐεὶς δρόμων, ESCHL. Ag. 120, arrêté malheureusement dans sa course ;
      3 en parl. de l’esprit, troubler la raison : βλ. φρένας, IL. 15, 724 ; τινὰ βλ. φρένας, OD. 14, 178 ; d’où abs. βλ. τινά, OD. 23, 14, troubler la raison de qqn ; en parl. de l’ivresse, OD. 21, 294 ; avec un gén. βλάπτειν νόοιο, THGN. 705, troubler la raison ; νόου βεϐλαμμένος, THGN. 223, qui a l’esprit troublé ;
   II postér. faire du tort, nuire :
      1 en gén. : πλείω βλ. τινα, THC. 6, 33 ; ou μείζω, PLAT. Ap. 30 c, causer à qqn plus de dommages ou de plus grands dommages ; μεγάλα βλάπτεσθαι, XÉN. Cyr. 5, 3, 13, éprouver de grands dommages ; rar. avec le dat. βλ. τινί, ESCHL. Eum. 661, causer du mal à qqn ; au pass. βλάπτεσθαι ὑπό τινος, ATT. éprouver un dommage de la part de qqn ; τὸ βλαϐέν, PLAT. Leg. 933 e, tort fait à qqn ;
      2 part. faire tort en trompant, tromper : τινά, IL. 22, 15, qqn ;
      3 faire tort en privant de, frustrer de, priver de : βλ. πόλιν τινάς, APP. Civ. 2, 131, priver la ville de certains citoyens ; au pass. APP. Hann. 28 ;
      4 en gén. porter atteinte à : ὅρκους, ARSTT. fr. 143, violer des serments ;

Moy. (seul. ao. 3 pl. poét. βλάψαντο) faire du mal à, Q. SM. 5, 466.

➳ Act. Impf. poét. 3 sg. βλάπτεν, IL. 15, 724. Ao. poét. 3 sg. βλάψε, IL. 23, 774. — Pass. fut. βλαϐήσομαι, ISOCR. 7 b ; PLAT. Gorg. 475 d ; Men. 77 e ; PLUT. Phil. 3, etc. Ao.1 ἐϐλάφθην, IL. 6, 39 ; 23, 387 ; THC. 4, 73, 87, etc. Ao.2 ἐϐλάϐην, ESCHL. Ag. 120 ; THC. 1, 141 ; XÉN. Hell. 6, 5, 48 ; 3 pl. épq. ἔϐλαϐεν, IL. 23, 461 ou βλάϐεν, IL. 23, 545 ; PD. N. 7, 18. Pf. part. βεϐλαμμένος, IL. 16, 660, dout. (conj. βεϐλημένος) ; THGN. l. c. Fut. ant. βεϐλάψομαι, HPC. 385, 52. — Moy. f. βλάψομαι au sens pass. THC. 1, 81 ; 6, 64.

Étym. βλάϐη.

fut. -ψω E. Heracl. 704, etc. ; aor. ἔβλαψα, Ep. βλάψε Il. 23.774; aor.2 ἔβλαβον Q.S. 5.509; pf. βέβλαφα D. 19.180, Plb. 12.26.2, ἔβλαφα (κατ-) IG 7.303.51 (Oropus); — Pass., fut. βλαβήσομαι Isoc. 1.25, Pl. Men. 77e, Grg. 475d, Hp. Mi. 373a; βεβλάψομαι Hp. Acut. 16; also fut. Med. βλάψομαι (in pass. signf.) Th. 1.81, 6.64; aor.1 ἐβλάφθην Il. 16.331, etc. ; aor.2 ἐβλάβην [α], 3 pl. ἔβλαβεν, βλάβεν, 23.461, 545, part. βλαβείς A. Ag. 120 (lyr.) (aor. Med. βλάψαντο only in Q.S. 5.466); pf. βέβλαμμαι Il. 16.660, etc. : — disable, hinder, μή τιν’ ἑταίρων βλάπτοι ἐλαυνόντων Od. 13.22; βλάψας δέ μοι ἵππους Il. 23.571; β. πόδας disable the feet for running, lame them, ib. 782; — Pass., ζωὸν ἕλε βλαφθέντα κατὰ κλόνον entangled in the mêlée, 16.331; ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ [the horses] caught in a branch, 6.39; βλάβεν ἅρματα καὶ ταχε’ ἵππω chariots and horses were stopped, 23.545; Διόθεν βλαφθέντα βέλεμνα stopped, baffled by Zeus, 15.489, cf. 484; βεβλαμμένος ἦτορ stopped in his life (s.v.l.), 16.660. c. gen., hinder from, τόν γε θεοὶ βλάπτουσι κελεύθου Od. 1.195; οὐδέ τις αὐτὸν βλάπτειν οὔτ’ αἰδοῦς οὔτε δίκης ἐθέλει Tyrt. 12.40 (repeated in Thgn. 938); — Pass., βλαβέντα λοισθίων δρόμων arrested in its last course, A. Ag. 120 (lyr.). of the mind, distract, pervert, mislead, of the gods, τὸν δέ τις ἀθανάτων βλάψε φρένας Od. 14.178, cf. Trag.Adesp. 455; c. acc. pers., Il. 22.15, Od. 23.14; so of Ate, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπ’ αἶαν βλάπτουσ’ ἀνθρώπους Il. 9.507; also of wine, Od. 21.294; βλαφθείς, Lat. mente captus, Il. 9.512; so c. gen., ἥ τε [Περσεφόνη]… βλάπτουσα νόοιο Thgn. 705; νόου βεβλαμμένος ἐσθλοῦ Id. 223. after Hom., damage, hurt, οἷσι μὴ βλάψῃ θεός (sc. τὰ τέκνα) A. Eu. 661, etc. ; with neut. Adj., πλείω β. τινά Th. 6.33; μείζω Pl. Ap. 30c; ἄλλο τι X. HG 1.1.22, etc. ; — Pass., μεγάλα βεβλάφθαι Id. Cyr. 5.3.30; βεβλαμμένος τὸν ὀφθαλμόν PStrassb. 52.2 (ii AD), etc. ; c. acc. cogn., β. τοὺς βίους μείζους βλάβας do greater mischiefs to…, Posidipp. 12.4; c. dupl. acc., β. τὴν πόλιν τοὺς ὑπολοίπους rob her of…, App. BC 2.131; — Pass., τοσούσδε βλαβῆναι τὴν πόλιν lose them, Id. Hann. 28; τὸ βλαβέν, = βλάβη, Pl. Lg. 933e. c. acc. rei, β. λόγον mar the prophecy, Pi. P. 9.94; τοὺς ὅρκους violate them, Arist. Fr. 148. (βλαπ- < μλαπ- (mḷq^u), cf. Skt. marcáyati ΄injure΄, mṛktás ΄wounded΄, Lat. mulco ΄maltreat΄.)

fut. med. βλάψομαι in pass. Bdtg Thuc. 1.81, 6.64 ; aor. pass. ἐβλάφθην, Thuc. 4.73, 87, nach den Atticisten die bessere Form ; ἐβλάφθησαν Hom. Il. 23.387, βλαφθείς 9.512, vgl. 15.484, 489, 16.331, 6.39 ; daneben ἐβλάβην, Hom. Il. 23.461 ἔβλαβεν u. vs. 545 βλάβεν = ἐβλάβησαν ; Pind. N. 7.18 ; βλαβῆναι Thuc. 1.141 ; Plat. u. Folgde ; βλαβήσομαι Plat. Men. 77d u. öfter, wie Folgde, z.B. Isocr. 1.25 ; perf. βέβλαφα Dem. 19.180 ; βεβλάφθαι Xen. Cyr. 5.3.30;
untauglich machen, schwächen, hindern ; γούνατα Il. 7.271 ; πόδας 23.782, im Laufe hindern ; Αἴας ὄλισθε θέων – βλάψεν γὰρ Ἀθήνη 23.774 ; βλάψας μοι ἵππους 23.571 ; Κλεόβουλον βλαφθέντα κατὰ κλόνον, er wurde im Getümmel aufgehalten, 16.331 ; ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ, sie wurden aufgehalten, 6.39 ; βλάβεν ἅρματα καὶ ἵππω, wurden gehemmt, blieben zurück, 23.545 ; Διόθεν βλαφθέντα βέλεμνα 15.489, von Zeus gehemmte Geschosse. Uebertr. auf den Geist, βλάψε φρένας, betörte, verblendete den Verstand, Od. 14.178 ; ἄτη βλάπτουσα ἀνθρώπους Il. 9.507, 19.94, vgl. Od. 23.14 ; vom Wein 21.294 ; βλαφθείς, sinnverwirrt, wahnsinnig, Il. 9.512 ; βλάπτειν τινὰ κελεύθου Od. 1.195, Einen am Wege hindern ; vgl. Aesch. βλαβεὶς λοισθίων δρόμων Ag. 119 ; ὁδοῦ Opp. H. 2.441 ; νόου βεβλαμμένος ἐσθλοῦ Theogn. 223 ; vgl. Qu.Sm. 13.423 ; βασιλῆα βεβλαμμένον ἦτορ, am Herzen beschädigt, getötet, Il. 16.660. Bei den Folgdn gew. τινά, beschädigen, verletzen ; λόγον, gegen die Regel handeln, Pind. P. 9.97 ; Aesch. Eum. 631 τινί, In Prosa bes. Ggstz zu ὠφελεῖν, z.B. φίλους ὠφελεῖν, ἐχθροὺς βλάπτειν Plat. Rep. I. 332e ; ebenso pass., ἢ βεβλαμμένος ἢ ὠφελημένος Prot. 314b ; Sp.; μέχρις ἂν ἰάσηται τὸ βλαβέν, den Schaden gut machen, Plat. Legg. XI.933e. Oft μέγα (auch τὰ μέγιστα) τὴν πόλιν, Plat. Rep. IV.434a ; Thuc. 8.60 ; ἄλλο τι βλ. τοὺς πολεμίους, den Feinden sonst noch Schaden tun, Xen. Hell. 1.1.22. S. βλάβη. Bei App. τὴν πόλιν τοὺς ὑπολοίπους B.C. 2.131, der Stadt die Uebrigen rauben ; pass., ἄλλους τοσούσδε βλαβῆναι τὴν πόλιν, daß der Staat so vieler beraubt worden, B. Hann. 28.

βλάπτω,
[in LXX: Pro.25:20, Tob.12:2, Wis.10:8 18:2, 2Ma.12:22, 4Ma.9:7 * ;]
to hurt, injure: with accusative, Mrk.16:[18], Luk.4:35.†
(AS)