ίων, βέλτιον, gén. ονος [ῑ att., mais voy. ci-dessous] compar. de ἀγαθός, meilleur, ATT. ; p. opp. à χείρων, THC. 8, 87 ; neutre adv. βέλτιον, ATT. mieux ; βέλτιόν (ἐστι) avec l’inf. il est prélérable de, il vaut mieux, ATT. ; absol. cela est préférable.

➳ Neutre βέλτιον, p. except. avec ῐ, MIMNERME 2, 10.

Étym. Cf. βέλτιστος et βέλτερος.

ον, gen. ονος, Comp. of ἀγαθός, better (not in Hom.), βέλτιόν [ἐστι] it is fitting, conuenient, Arist. Pol. 1264b28; μανθάνειν βελτίονα [S.] Fr. 1120.5; ἐπὶ τὸ β. χωρεῖν improve, advance, Th. 7.50; ἐπὶ τὸ β. ἐλθεῖν Din. 1.65; ἄγειν ib. 29; τὰ βελτίω προσδοκᾶν ἀεί Apollod.Com. 9. Adv. βελτιόνως, ἔχειν Hp. Mul. 1.2, cf. Pl. R. 484a. [ι Att., but βέλτιον Mimn. 2.10.]

ον, Kompar. zu ἀγαθός, trefflicher, besser, sowohl auf das moralisch Gute, die Tugend, als auf den Nutzen bezogen, zuträglicher ; überall bei den Attikern.
• Adv. βέλτιον, seltener βελτιόνως. – Bei Hom. Od. 17.18 πτωχῷ βέλτιόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ' ἀγροὺς δαῖτα πτωχεύειν, v.l. βέλτερόν ἐστι.

βελτίων, -ον (genitive -ονος), comp. of ἀγαθός,
[in LXX chiefly for טוֹב ;]
neut. as adv., better, very well: 2Ti.1:18 (also Act.10:28 D). On elative use in these passages, see M, Pr., 78, 236.†
(AS)