(f. ίσω, att. -ιῶ) [ᾰρι]
      1 agir ou parler comme un étranger ou un barbare, HDT. 2, 57 ; POL. 40, 6, 7 ; ARR. An. 7, 6, 9, etc. ;
      2 parler une langue d’une manière barbare, faire des barbarismes, PLAT. Theæt. 175 d ; ARSTT. Soph. el. 3, 2 ; STR. LUC. etc. ; distingué de σολοικίζω, PLUT. M. 59 f ; ANTH. 11, 148, etc. ;
      3 se mettre du parti des barbares (cf. μηδίζω, etc.) XÉN. Hell. 5, 2, 35.

Étym. βάρϐαρος.

behave or speak like a barbarian, Hdt. 2.57, Philostr. VA 1.21, Arr. An. 7.6.5; speak broken Greek, speak gibberish, Pl. Tht. 175d codd. (sed leg. βατταρίζων); βαρβαριζόντων ἑτεροφώνων Phld. Po. 994.6; violate the laws of speech, commit barbarisms, τῇ λέξει β. Arist. SE 165b21, cf. Plb. 39.1.7, Str. 14.2.28, Luc. Rh. Pr. 17, 23, etc. ; distd. from σολοικίζω, Phld. Rh. 1.154 S. trans., ΄murder΄, mangle, τὴν Ῥωμαίων φωνήν Luc. Merc. Cond. 24.
side with the barbarians, i.e.
the Persians, X. HG 5.2.35, Max.Tyr. 4.2.

1) sich wie ein Ausländer betragen, bes. so reden, Her. 2.57 ; unverständlich, schlecht griechisch sprechen, Plat. Theaet. 175d ; Pol. 40.6 ; Luc. somn. 8 ; καὶ σολοικίζειν Plut. discr. am. et adul. 25. Ebenso τὴν Ῥωμαίων φωνήν, schlecht römisch sprechen, Luc. Merc.cond. 24.
2) es mit den Barbaren, Persern, halten, Xen. Hell. 5.2.35 ; τῇ γνώνῃ Arr. An. 7.6.9.