βαρέω-ῶ (impf. ἐϐάρουν, f. βαρήσω, ao. ἐϐάρησα, pf. βεϐάρηκα ; pass. ao. ἐϐαρήθην, pf. βεϐάρημαι) [ᾰ]
   I tr.
      1 charger d’un poids lourd, alourdir, acc. LUC. D. mort. 10, 4 ; au pass. être alourdi (par l’ivresse, PLAT. Conv. 203 b ; par le sommeil, avec ὕπνῳ, NT. Luc. 9, 32 ; ou absol. NT. Marc. 14, 40 ; Matth. 26, 43) ; fig. accabler (d’impôts, JOS. B.J. 2, 14, 1 ; de douleur, THCR. Idyl. 17, 61) ;
      2 p. suite, peser (de haut en bas) sur, acc. HÉRON Aut. 266 ; JOS. A.J. 15, 3, 3 ;
   II intr. (au part. pf. épq. βεϐαρηώς) être alourdi (par le vin), OD. 3, 139 ; 19, 122.

Étym. βάρος.

Aeol. βορέω, v. infr., fut. -ήσω Luc. DMort. 10.4; pf. βεβάρηκα D.C. 78.17; — Pass., v. infr. : — weigh down, depress, βαρήσει ταῦτα τὸ πορθμεῖον Luc. l.c. (censured, Id. Sol. 7); τὴν τῆς δίκης ῥοπὴν β. Procop. Arc. 14; ὅταν τὰ πράγματα βαρῇ τοὺς ἀντιδίκους Hermog. Inv. 2.7; ἵνα μὴ τὴν πόλιν βαρῶμεν IG 14.830.15 (Puteoli), cf. POxy. 1159.2 (iii AD); τὸ ἔθνος ἐβάρει ταῖς εἰσφοραῖς J. BJ 2.14.1, cf. D.C. l.c. ; — Pass., κῆρ… βόρηται Sappho Supp. 25.17; β. διά τινα Diog.Oen. 64, cf. POxy. 525.3 (ii AD); β. τῷ ἐκφορίῳ PGiss. 6.7 (ii AD); c. acc., to be indignant at, αὐτῶν τὴν εὐγένειαν Hdn. 8.8.1; οὓς βαροῦνται M.Ant 8.44.
charge an account, POxy. 126.8 (vi AD). intr. in Ep. pf. part. βεβαρηώς weighed down, heavy, οἴνῳ βεβαρηότες Od. 3.139, cf. 19.122; — later, pf. part. Pass. βεβαρημένος, μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος β. ηὗδεν Pl. Smp. 203b; οἴνῳ β. Ph. 1.373; τοὺς ὀφθαλμοὺς β. ὑπ’ οἴνου ib. 377; ὠδίνεσσιν Theoc. 17.61; ὕπνῳ AP 7.290 (Stat. Flacc.), Gp. 13.1.8, Ev. Luc. 9.32 (without ὕπνῳ Ev. Matt. 26.43); β. τὰ πρόσωπα πένθει Plu. Aem. 34; τὰ σώματα πλησμονῇ β. Id. Mar. 19; γυνὴ πολλοῖς ἔτεσι β. PTeb. 327.25 (ii AD); οἷον βεβαρημένος as though pregnant, Plot. 3.8.8; — Pass., pres. βαρέεται Hp. Morb. 4.49; aor. ἐβαρήθην Parth. 9.8; pf. βεβάρηται Placit. 3.12.2.

beschweren, βαρήσει Luc. D.Mort. 10.4 ; Jos. u. a.Sp. Auch pass., τινά, Einen nicht leiden können, M.Ant. 8.44. Die Atticisten tadeln den Gebrauch des Wortes für βαρύνω. Häufiger pass., βεβαρημένος, beschwert, βρομίᾳ, von Wein schwer, Ep.adesp. 525 (VII.290); öfter in Anth.; ohne Zusatz Plat. Symp. 203b ; ὠδίνεσσιν Theocr. 17.61 ; ὕπνῳ Ep.adesp. 285 (Plan. 98); NT ; βεβαρημένοι τὰ πρόσωπα πένθει Plut. Aemil. 34 ; ἐς ὕπνον Anacr. 57.18 ; Hom. οἴνῳ βεβαρηότες Od. 3.139, βεβαρηότα φρένας οἴνῳ 19.122.

βαρέω, -ῶ (later form of βαρύνω, which see),
[in LXX: Exo.7:14 (כָּבֵד), 2Ma.13:9 * ;]
to depress, weigh down. In NT, in pass. only: Mat.26:43, Luk.9:32 21:34, 2Co.1:8 5:4, 1Ti.5:16.†
(AS)