'η, ον, superl. de ἀγαθός, très bon, excellent, le meilleur, ATT. ; en parl. du rang ou de la condition : τὸ βέλτιστον ou οἱ βέλτιστοι, XÉN. Ath. 1, 5 ; 3, 10, etc. les grands, p. opp. à ὁ δῆμος ; τὸ βέλτιστον, PLAT. Phæd. 99 a, etc. le mieux possible, le mieux en soi, t. de philos. ; ἀπὸ τοῦ βελτίστου, DH. 1, 76 ; ἀπὸ παντὸς τοῦ βελτίστου, DH. 3, 5 ; 3, 26, etc. pour le mieux ; souv. dans le dialogue : ὦ βέλτιστε, AR. Pl. 1173 ; ATT. ; ὦ βέλτιστ' ἀνδρῶν, PLAT. Gorg. 515 a, mon excellent ami ! ô le meilleur des hommes !.

➳ Dor. βέντιστος, THCR. Idyl. 5, 76.

Étym. Cf. βελτίων.

'

η, ον, Dor. βέντιστος, Sup. of ἀγαθός, best, most excellent, β. ἀνὴρ γεγενῆσθαι περὶ τὸν δῆμον Ar. Eq. 765; ὦ βέλτιστε or β., a common mode of address, my dear friend, Id. Pl. 1172, Antiph. 289, Pl. R. 337e, etc. ; ὦ βέλτιστε σύ Eub. 106; ὦ β. ἀνδρῶν Pl. Grg. 515a; ὦ ἄριστε καὶ β. Id. Lg. 902a; βέντισθ’ οὗτος Theoc. 5.76; ὑπὲρ τὸ β. A. Ag. 378; οἱ β. or τὸ β.
the aristocracy, X. HG 5.2.6, Cyr. 8.1.16, Ath. 1.5, etc. ; τὸ β., in Philos., the highest good, Pl. Phd. 99a, 99b, Epict. Ench. 51, etc. ; τὰ β. βουλεύειν Th. 4.68; οὐκ ἀπὸ τοῦ β. ἀναστρέφεσθαι SIG 593.7 (ii BC), PTeb. 282.8 (ii AD). Adv. βέλτιστα X. Oec. 7.29, etc. ; βελτίστως Simp. in Cael. 419.25.

superl. zu ἀγαθός, der trefflichste, beste ; häufig ὦ βέλτιστε, Plat. u. Ar. aus der Umgangssprache, ironisch ; τὸ βέλτιστον, das Beste, sowohl das moralisch Gute, als das Nützliche, Zuträglichste, ὠφέλιμον erklärt, Plat. Alc. II, 145c ; βέλτιστα, aufs beste, Plat. u. Folgde ; ἀπὸ τοῦ βελτίστου Dion.Hal. 1.76. Bei Xen. Ath. 1.5, 3.10 stehen οἱ βέλτιστοι u. τὸ βέλτιστον, optimates, dem δῆμος entgegen.