'(v. les temps ci-dessous) ;
   I intr.
      1 pousser un cri, IL. 4, 508, etc. ; ESCHL. SOPH. etc. ; αὔειν μέγα, IL. 11, 10 ou μέγ' αὔειν, SOPH. El. 830 ; δεινὸν αὔ. SOPH. O.R. 1260 ; μακρὸν αὔ. IL. 5, 101, pousser un grand cri, un cri terrible, un long cri ;
      2 p. ext. retentir, en parl. d’un bouclier, IL. 13, 409 ; de la mer, A.RH. 2, 566 ;
   II tr.
      1 faire retentir : αὐδάν, EUR. Ion 1446 ; στεναγμόν, EUR. Suppl. 798, un cri, un gémissement ;
      2 appeler à grands cris, acc. IL. 11, 461 ; 13, 477 ; OD. 9, 65 ; THCR. Idyl. 13, 58.

➳ Impf. poét. sans augm. αὖον, IL. 13, 477 ; 20, 48 ; A.RH. 2, 566. Fut. trisyll. ἀΰσω [ᾰῡ] EUR. Ion 1446. Ao. trisyll. ἤϋσα [ῡ] IL. 18, 217 ; OD. 24, 530 ; A.RH. 1, 383, etc. ; dor. ἄϋσα [ᾰῡ] THCR. Idyl. 13, 58 ; épq. sans augm. ἄϋσα [ᾰῡ] IL. 14, 147 ; THCR. Idyl. 8, 28.

Étym. inconnue, p.-ê. onomatopée ; cf. ἀϋτή.

'

ou αὕω (seul. prés. opt. 3 sg. αὕοι) allumer, enflammer, OD. 5, 490 ;

Moy. (seul. prés. sbj. 3 sg. αὔηται, ARAT. 1035 ; part. αὑόμενος, AR. dans PHRYN. Bkk. 13 ; NONN. D. 42, 290) s’enflammer.

Étym. p. *αὔσω ou *αὔσϳω, de la R. indo-europ. *h₂eus-, écoper, prendre, sens second. prendre du feu ; cf. lat. hauriō.

dormir, NIC. Th. 263, 283.

Étym. ἰαύω.

get a light, light a fire, ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὔοι Od. 5.490; — Med., take fire, Arat. 1035. — Only poet. (Cf. ἐναύω, etc. ; from αὐσιω, cf. ONorse ausa ΄sprinkle΄, Lat. haurio, haustum.)

fut. ἀΰσω E. Ion 1446; aor. ἤϋσα (v. infr.): — cry out, shout, call aloud, freq. in Hom., αὖε δ’ Ἀθήνη Il. 20.48, cf. Call. Dian. 56 sq. ; κέκλετ’ ἀΰσας Il. 4.508, cf. 6.66, etc. ; μακρὸν ἄϋσε 5.101; ἤϋσε… μέγα τε δεινόν τε ὄρθια 11.10; ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον ib. 275, etc. ; — also in Trag., αὔειν λακάζειν A. Th. 186; μηδὲν μέγ’ ἀΰσῃς S. El. 830 (lyr.); δεινὸν δ’ ἀΰσας OT 1260; c. acc. cogn., utter, στεναγμὸν… ἀΰσατ’ E. Supp. 800 (lyr.); τίν’ αὐδὰν ἀΰσω ; Id. Ion 1446. c. acc. pers., call upon, αὖε δ’ ἑταίρους Il. 11.461, 13.475, cf. Od. 9.65, Theoc. 13.58. rarely of things, ring, καρφαλέον δέ οἱ ἀσπὶς… ἄϋσεν Il. 13.409 (v. sub αὖος 2); of the sea, roar, A.R. 2.566. [In pres. and impf. αὐ- is a diphthong; in fut. and aor. a disyll. ἀύσω, ἤυσα.]

= ἄω¹ II, ἰαύω, Nic. Th. 263, 283.

att. αὕω (ausdörren), anzünden, Od. 5.490 ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὔῃ, Feuer wo anders herholen.
Med. sich entzünden, Arat. 1034. S. Kompp.

impf. αὖον, fut. ἀΰσω, aor. ἀϋσαι (mit ἄω, ἄημι zusammenhängend), schreien, rufen, αὖε Il. 20.48, 51 ; oft mit μακρόν, μέγα, δεινόν verbunden, αἱ δ' ἐπὶ μακρὸν ἄυσαν Od. 6.117 ; τῷ δ' ἐπὶ μακρὸν ἄυσε Il. 5.101 ; δεινὸν ἀύσαντες 16.566, u. oft in diesem partic.; Aesch. Spt. 168 ; Eur. Suppl. 821 ; τινά, Einen rufen, αὖε δ' ἑταίρους Il. 11.461 ; τρὶς ἕκαστον ἀῦσαι Od. 9.65 ; von leblosen Dingen, ertönen, καρφαλέον ἀσπὶς ἄυσεν Il. 13.409 ; vom Panzer, αὖον ἄυσεν ἐρεικόμενος περὶ δουρί 13.441 ; vom Tosen des Meeres Ap.Rh. 2.567. S. ἀϋτέω.

wird als Stamm von ἰαύω u. ψαύω von den Grammatikern angeführt.