ά, όν :
   I desséché, d’où sec, en parl. de saisons, HPC. Aph. 1247 ; ARSTT. H.A. 8, 27, etc. ; de pays, PLAT. Leg. 761 b ; TH. H.P. 9, 11, 10, etc. ; de fruits, DS. 2, 53 ;
   II p. ext. :
      1 malpropre, sale, en parl. de la chevelure, SOPH. fr. 422 ; EUR. Or. 387 ; d’une crinière, THCR. Idyl. 25, 225 ;
      2 pauvre, misérable, LUC. Salt. 1 ; MAN. 2, 454 ; 3, 57 ;
      3 malheureux, triste, MAN. 2, 169.

• Cp. αὐχμηρότερος, HPC. 598, 4 ; ARSTT. H.A. 1, 17 ; 3, 20. • Sup. αὐχμηρότατος, PLAT. Leg. 761 a.

Étym. αὐχμός.

ά, όν, dry, without rain, χειμών Hp. Aph. 3.11, cf. Aër. 10; ἔτη Arist. HA 605b19; ἔαρ Id. Pr. 860a13; of places, dry, parched, τόποι Pl. Lg. 761b (Sup.), cf. 2 Ep. Pet. 1.19; χωρία Thphr. HP 9.11.10, etc. ; καρποί D.S. 2.53.
parching, νόσοι Emp. 121.3.
dry, rough, squalid, οὖδας E. Alc. 947; σκληρὸς καὶ αὐ. Pl. Smp. 203d; esp. of hair (cf. αὐχμηροκόμης), S. Fr. 475, E. Or. 387, Theoc. 25.225; βίος Luc. Salt. 1. Adv. -ρῶς, ἔχειν τοῦ προσώπου Philostr. VA 4.10.
miserable, Man. 2.169; c. gen., βιότοιο ib. 454; irreg. Sup. αὐχμότατος dub.l. in Pl.Com. 169.

trocken, dürr, τόπος, Plat. Legg. VI.761b ; νῶτα Λιβύης Ep.adesp. 398 (VII.626); ἠϊόνες ad. 128 (VI.23); so θέρος, δίψα, Ep.adesp. 176 ; Mel. 10 (VI.21. XII.133); αὐχμηρὸν οὖδας Eur. Alc. 950 ; übh. schmutzig, verwildert, θρίξ Soph. frg. 422 ; πλόκαμος Eur. Or. 587 ; χαίτη Theocr. 25.225 ; αὐχμηρὰ τὴν κόμην Luc. somn. 6 ; βίος, Saltat. 1, wo dabei steht μόνον τὸ σκληρὸν ἀγαθὸν ἡγούμενος ; wie Plat. αὐχμηρὸς καὶ σκληρός Symp. 203c ; Ar. Nub. 910 steht dem αὐχμεῖν αἰσχρῶς – εὖ πράττειν entgegen ; aber Plut. 84 ist es, wie aus dem Folgdn erhellt, ungewaschen. Bei Philip. ep. 17 (VI.62) ist αὐχμηρὸς λίθος der Bimsstein ; Sp. arm, dürftig, Man. 2.454.

αὐχμηρός, -ά, -όν
(< αὐχμός, drought);
__1. dry
__2. squalid, dismal: 2Pe.1:19 (MM, see word).†
(AS)